ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πάντα μεγάλωσα γνωρίζοντας ότι έχω και άλλο αδερφάκι το οποίο όμως μεγάλωσε με την θεία μου, γιατί δεν μπορούσε να κάνει παιδί και αποφάσισαν,για να μην υιοθετήσει ένα παιδάκι, να δώσουν τον αδερφό μου. Ήταν να ήμουν εγώ στην θέση του,αλλά δεν με ήθελαν οι θείοι μου γιατί ημοθν κορίτσι. Ώρες ώρες νιώθω τύψεις γιατί οι γονείς μου μετακόμισαν λογο αυτού στο εξωτερικό και εκείνος είναι ακόμα σε ένα χωριό σβησμένο από τον χάρτη, χωρίς ευκαιρίες, χωρίς άτομα να μπορούν να τον καταλάβουν. Ξέρει πλέον την αλήθεια και είναι ακόμα πιο δύσκολο, γιατί μιλάμε και το βλέπω στον τον τόνο της φωνής του ώρες ώρες,να νιώθει αυτήν την αδικία, τον πόνο. Τον ίδιο πόνο που νιώθω και εγώ. Όχι βέβαια ότι υπάρχει σύγκριση... Δεν μπορώ καν να φανταστώ πως νιώθει. Με τους γονείς μου το έχουμε συζητήσει ΠΟΛΛΕΣ φορές. Δεν θεωρούν ότι έκαναν κάτι λάθος. Αντίθετος προστάτεψαν την οικογένεια, να μην μπει κάποιος ξένος. Δεν μπορώ καν να τους αντικρίσω. Τους αγαπάω. Και αυτούς αλλά και την θεία μου. Αλλά από την άλλη δεν μπορώ να τους συγχωρήσω. Όλη μου τη ζωη ζούσα σε ένα ψέμα. Πήγενα στο χωριό και έπαιζα έναν ρόλο που μου είχαν επιβάλει. Και τώρα πια που ξέρει την αλήθεια είναι ακόμα πιο δύσκολο.