ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα με την παρέα μου και φορούσα ένα μαυρο φαρδύ υφασμάτινο σορτς σε φυσιολογικό μήκος μαζί με ένα λευκό,λινό, μακρυμανικο πουκάμισο, τίποτα το προκλητικό. Περνούσα λοιπόν το φανάρι και ερχετε ένας τύπος πάνω σε μηχανή, στρίβει και άρχισε να πήγεναι πολυ σιγα δίπλα μου και να μου λέει διαφορά... να μου την πέφτει με πολύ χυδαίο τρόπο.. εγώ έκανα πως δεν άκουσα. Δεν είχα τα κότσια να απαντήσω. Άρχισα μα φοβάμαι κιόλας και να σκέφτομαι ότι ίσως δεν θα έπρεπε να βάλω σορτσάκι γιατί προκαλώ. Τώρα,πριν κοιμηθώ,το σκεφτόμουν και νευρίασα πολύ με τον εαυτό μου... έφτασα στο σημείο να σκέφτομαι αν έκανα κάτι λάθος και αν ντύθηκα λάθος για να αξίζω αυτήν την αντιμετώπιση αντί να σκεφτώ πόσο ανανδρος, μισογυνης, αηδιαστικό τύπος ήταν αυτός. Αντί να κατηγορήσω αυτον σκέφτηκα τι λάθος έκανα εγώ.. ακόμα και ο τρόπος που ξεκίνησα την εξομολόγηση και προσπάθησα να δικαιολογήθω για το ότι δεν ντύθηκα προκλητικα ήταν λάθος... λες και αν είχα ντυθεί προκλητικα είχε το δικαίωμα ο κάθε αμόρφωτος πίθηκος να μου μιλήσει έτσι...