ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 19 ετών και σπουδάζω στο Ηράκλειο. Οι κολλητοί (κορίτσια + αγόρι) μου σπουδάζουν Αθήνα και Θεσσαλονική. Είμαι γενικά πολύ κλειστό άτομο, ντροπαλό και για να ανοιχτώ σε ανθρώπους περνάει αρκετός καιρός, όμως προσπαθώ να είμαι πιο ανοιχτή. Ήξερα ότι θα δυσκολευτώ να βρω παρέες αλλά εν τέλει βρήκα από το πρώτο έτος κιόλας. Όμως δεν περνάω το ίδιο καλά όπως με τους κολλητούς μου, νιώθω ότι δεν με καταλαβαίνουν. Είμαι πολύ επιμελής και νιώθω ότι με ζηλεύουν γιατί αυτές δεν τα καταφέρνουν το ίδιο καλά και με εκμεταλλεύονται για να τις βοηθάω με απορίες. Δεν καταλαβαίνουν πως επειδή μερικές φορές έχω πει όχι σε έξοδο (ελάχιστες) πως δεν θα λέω πάντα όχι και έτσι αρκετές φορές αναφέρουν γεγονότα από εξόδους που εγώ δεν ήμουν γιατί δεν μου το είχαν πει. Επίσης είναι ευέξαπτες και μου ζητούν αρκετές φορές να κοιτάξουν εργασίες μου για να βοηθηθούν. Δεν μου αξίζει αυτή η συμπεριφορά αλλά με τον κορονοϊό δεν μπορώ να γνωρίσω καινούρια άτομα στη σχολή γιατί απλά δεν γίνονται διαλέξεις αλλά μόνο εργαστήρια κάθε δεύτερη βδομάδα. Νιώθω εγκλωβισμένη και μόνη.