ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ξέρω). Με πήρανε στο μεταπτυχιακό της σχολής μου, στο μεταπτυχιακό ακριβώς που ήθελα, το οποίο εκτός από το αντικείμενο που λατρεύω, δεν απαιτεί και χρήματα. Νιώθω μια τεράστια ανακούφιση καθώς τα χρήματα που βγάζω δεν είμαι σίγουρη εάν θα επαρκούσαν για κάποιο μεταπτυχιακό επί πληρωμή κι αν επαρκούσαν, τότε δε θα είχα τη δυνατότητα να βοηθήσω την οικογένειά μου. Νιώθω τόσο κουρασμένη που δεν έχω τη δύναμη να νιώσω χαρά με την "κανονική" έννοια της λέξης. Νιώθω απλώς ανακούφιση. Πήρα πτυχίο τον Ιούλιο και κατευθείαν άρχισα εντατικό διάβασμα για το μεταπτυχιακό. Δεν ξεκουράστηκα λεπτό. Η ύλη ήταν υπερβολικά και ανεξήγητα τεράστια. Κοιμόμουν ξημερώματα και στον ύπνο μου έβλεπα ακριβώς αυτούσια τα κείμενα που διάβαζα και τα έκανα επανάληψη ενώ κοιμόμουν. Δεν ξέρω εάν αυτό είναι φυσιολογικό ή εαν η επιστήμη πρέπει να εξετάσει το ζήτημα της ανοησίας του εγκεφάλου μου, ειλικρινά. Γνώριζα παιδιά που διάβαζαν επί ένα χρόνο, όταν εγώ διάβαζα ακόμη για προπτυχιακό, υπήρχαν άτομα που έδιναν για δεύτερη και για τρίτη φορά ενώ ο ανταγωνισμός που υπήρχε με τσάκισε, καθώς ήρθαν τόσα άτομα στις εξετάσεις με τις θέσεις να είναι πολύ λίγες. Μέχρι και στους καθηγητές στη συνέντευξη που με ρώτησαν πότε τελείωσα, έκανε εντύπωση πώς πρόλαβα να βγάλω τόση ύλη σε μικρό διάστημα. Γενικότερα στη συνέντευξη οι καθηγητές μού φέρθηκαν εντελώς περίεργα. Ήξερα μεν ότι είχα περάσει τη βάση, ώστε να πάω στη συνέντευξη, ωστόσο ήμουν σίγουρη ότι είχα γράψει εντελώς μέτρια, ανεπαρκώς, κάπου ντρεπόμουν για το γραπτό μου. Φώναξαν το όνομά μου και κοντοστάθηκα από τον φόβο μου και μου λέει ο καθηγητής "έλα". Κυριολεκτικά η πρώτη κουβέντα που μού είπαν με το που με είδαν ήταν "συγχαρητήρια" αλλά αυτό το "συγχαρητήρια" το ανάμεικτο με απορία. Ακούγεται εντελώς ηλίθιο αυτό που θα πω, αλλά με κοιτούσαν με σχεδόν "δέος". Εγκωμίαζαν το γραπτό μου, το πόσο άριστα έγραψα και δεν μπορούσαν να πουν τίποτα άλλο εκτός από "Συγχαρητήρια" σε σημείο που ένιωσα άβολα και δεν ήξερα τι να απαντήσω, ενώ σαν καθηγητές, όπως τους ήξερα από το προπτυχιακό, είναι εξαιρετικά απαιτητικοί. Με ρώτησαν για τα ενδιαφέροντα μου, είπα τις σκέψεις και τις απόψεις μου, που σε εμένα έμοιαζαν εντελώς παιδιάστικες και εκείνοι έδωσαν ακόμη μια φορά συγχαρητήρια για τις απόψεις μου. Εκεί πάντως που μου ήρθε να σκάσω στα γέλια ήταν όταν ο καθηγητής με ρώτησε εάν έχω πάει σε γερμανικό σχολείο μιας και το γραπτό μου στα γενικά είπαν πως ήταν εξαιρετικό, ενώ προσωπικά είχα δυσκολευτεί την ώρα της εξέτασης. Τείνω να πιστέψω ότι κάποιος άλλαξε όλα τα γραπτά μου και τελικά διόρθωσαν κάτι άλλο γιατί εγώ προσωπικά θα με βαθμολογούσα πολύ πιο αυστηρά από αυτούς μιας και δεν ήμουν καθόλου ικανοποιημένη από την επίδοσή μου. Ο,τι και να έγινε πάντως είμαι πολύ χαρούμενη που με πήραν :))