ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν είναι όμορφος (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι άσχημος), ούτε θα έλεγα ότι ταιριάζουμε ιδιαίτερα. Κι όμως δε μπορώ να τον βγάλω από το μυαλό μου. Θέλω να τον βλέπω συνέχεια, να κουβεντιάζουμε, να μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας, να περνάμε χρόνο μαζί. Τον θέλω στη ζωή μου, τον θέλω και στο κρεβάτι μου. Κι αυτό είναι το ανεξήγητο. Εγώ που υποστηρίζα (και μάλιστα φανατικά) ότι δε μπορεί να υπάρξει ερωτική σχέση, όταν ο άλλος δε σε διεγείρει με την εικόνα του, λαχταρώ σαν τρελή το φιλί, το χάδι, το κορμί ενός άντρα που δε θα τον έλεγες και κούκλο.Εγώ που όταν έβγαινα με κάποιον και ανακαλυπτα ότι δεν έχουμε κοινά ενδιαφέροντα, φρόντιζα να βάζω τους τίτλους τέλους, τώρα έχω φάει κόλλημα με έναν άνθρωπο που και η ίδια ξέρω ότι είμαστε πολύ διαφορετικοί. Πείτε μου κι εσείς. Σας έχει συμβεί κάτι παρόμοιο; Είναι όντως ο έρωτας τόσο τυφλός; Ή μήπως είναι ιδέα μου ότι είμαι ερωτευμένη και πρόκειται απλά για μία παρόρμηση;