ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έπιασα την πρώτη μου δουλειά, με κυλιόμενο και Σάββατα και μισθό χαμηλό προς μέτριο και γενικά αλλά και για τις ώρες αυτές ειδικότερα. Ζήτησα από γονείς να μου δίνουν το μισό του χαρτζιλίκιου που έπαιρνα ως τώρα προκειμένου να αποταμιευω το 80 %του μισθού (θέλω να φυγω απ το σπίτι αλλά αυτό δεν το ξερουν, ούτε το φαντάζονται) Συμφωνήσαν. Αλλά νιώθω τύψεις. Είναι πολύ καλύτερο από την ανεργία φυσικά και μου αρέσει η δουλειά αλλά όλο σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να είχα βρει δουλειά με ωράριο που να επέτρεπε και κάποια έξτρα απασχόληση ή να έβρισκα μια δουλειά με περισσότερα χρήματα (στο αντικείμενο μου μπορεί να υπάρχουν μεγάλες διακυμάνσεις βάσει του είδους σύμβασης) και νιώθω ότι κατι δεν κάνω καλά ενώ αντικειμενικά δε μου επιτρέπει το ωράριο να ψάξω για κάτι άλλο που θα βγάλω έξτραδακια. Και ήμουν πάνω από 1,5 χρόνο στην ανεργία που ήδη εδώ και 2 μήνες έχει αναπτερωθει η ψυχολογία μου και το κλίμα στη δουλειά είναι καλό (αλλά και να μην ήταν σε ένα χρόνο θα λήξει η σύμβαση). Χώρια που δεν ξέρω μήπως αυτό το ημισι που πρότεινα δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και σύντομα θα έχω πρόβλημα. Δε θέλω να μου πληρώνουν οι γονείς μου τίποτα απ τη στιγμή που θα φύγω ούτε ενοίκιο κλπ, την οποία στιγμή αν πάνε καλά τα πράγματα την έχω υπολογίσει ποτέ θα είναι γιατί τα έχω καταγράψει όλα έξοδα έσοδα κλπ. Και σκέφτομαι καλύτερα σύνεση και βοήθεια τώρα που είμαι ακόμα στο σπίτι για να είμαι καλύτερα μετά. Παρόλα αυτά νιώθω τύψεις.