ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχουμε σχέση 3 χρόνια,είμαι 28 κι εκείνος 31.Τελευταία,μου λέει πολύ συχνά ότι θέλει να δούμε πιό σοβαρά τη σχέση μας,με λίγα λόγια να παντρευτούμε.Την πρώτη φορά που μου το είπε,μου είπε ξεκάθαρα ότι αυτό θέλει,κι εγώ του απάντησα ότι είναι κάτι που πρός το παρόν δεν θα πρέπει να μας απασχολεί.Έδειξε να το δέχεται,αλλά το συνεχίζει μεταξύ σοβαρού και αστείου,κι όλο εκεί πάει την κουβέντα..Ακόμα και μπροστά σε φίλους το έχει αναφέρει,λέγοντας τους να με πείσουν,κι όταν έδειξα τη δυσφορία μου,είπε ότι έκανε πλάκα..Εχθές βγήκαμε για φαγητό με τους δικούς του,και η μητέρα του άρχισε ξαφνικά μιά συζήτηση για ζευγάρια,για γάμους και παιδιά.Κατάλαβα ότι αυτός την έβαλε.Η μητέρα του είναι διακριτική,ποτέ δεν ανακατεύτηκε στη σχέση μας,ποτέ δεν δημιούργησε πρόβλημα. Τώρα ξαφνικά πώς της ήρθε ν'ανοίξει τέτοια συζήτηση; Πάλι καλά που ήταν και η αδερφή του με την οποία έχουμε συζητήσει για το θέμα και γενικά έχουμε πολύ καλή σχέση οι δυό μας,κατάλαβε ότι ήρθα σε δύσκολη θέση,και προσπαθούσε ν'αλλάξει συζήτηση.Το θέμα είναι το εξής: Ο σύντροφος μου δεν είχε ποτέ επαγγελματική και οικονομική ανασφάλεια,δουλεύει εδώ και χρόνια στην οικογενειακή τους επιχείρηση.Εγώ πάλι,απ'τη μία με τις σπουδές κι απ'την άλλη προσπαθώντας να αποκτήσω επαγγελματική σταθερότητα,έχω ταλαιπωρηθεί.Ήταν βέβαια πάντα δίπλα μου έμπρακτα,σε κάθε δυσκολία που είχα,και του είμαι ευγνώμων.Τώρα λοιπόν που επιτέλους κατάφερα να αποκατασταθώ επαγγελματικά,θέλω να ζήσουμε σαν ζευγάρι πιό ξέγνοιστα.Τώρα που λύθηκαν όλα τα προβλήματα,δέν βλέπω το λόγο να δημιουργήσουμε υποχρεώσεις και να μπούμε σε δυσκολίες.Θέλω να είμαστε ο ένας για τον άλλο χωρίς άγχος και προβληματισμούς.Τον θέλω,τον αγαπάω,θέλω να έχουμε κοινή ζωή,αλλά τώρα θέλω μόνο αυτόν και την ηρεμία μας,τίποτε άλλο.Κάνει λές και πέρασαν τα χρόνια,και τελικά δημιουργεί πρόβλημα εκεί που δεν υπάρχει. Θα ήθελα τη γνώμη σας,και συγγνώμη άν σας κούρασα.