ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
22.10.2020 | 18:52

Έγινε χαμός στην δουλειά του....

Ο δικός μου κάνει μια μοναχική δουλειά του στυλ σεκιούριτι/φύλακας. Επειδή η εργασία μου είναι κοντά στην δική του και εγώ είμαι πρωινή ενώ εκείνος απογευματινός πηγαίνω πολλές φορές και κάθομαι μαζί του αφού σχολάσω, έπειτα από δικό του αίτημα και παράπονα πως δεν έχει ψυχή να πει μια κουβέντα και άλλα τέτοια. Στην αρχή ήταν μια χαρά, του πήγαινα καφέ συζητούσαμε κτλπ μέχρι που μια μέρα ξεκίνησαν να με χαιρετάνε κάποιοι και κάποιες καινούργιοί/ες συνάδελφοι στην δουλειά του την ώρα που σχολούσαν. Τους χαιρέταγα και εγώ από ευγένεια αλλα και ντροπή κάποιες φορές και με τον φόβο φυσικά μην καταλάβουν ότι είμαι μια άσχετη στον χώρο αυτό.... Καθώς περνούσε ο καιρός θέλοντας και μη, γνωρίστηκα με μια γυναίκα που από περιέργεια ζήτησε από τον σύντροφό μου να μας συστήσει. Από την μέρα που με γνώρισε η κοπέλα και έπειτα με χαιρετούσε κάθε μέρα και άρχισε να μου λέει για διάφορα θέματα που συναίβεναν στα γραφεία και την εργασία και την αποσχολουσαν. Εγώ από ευγένεια και κατανόηση πολλές φορές καθόμουν και την άκουγα και ύστερα η γυναίκα έφευγε πιο χαλαρή και χαρούμενη εφόσον είχε πει τον πόνο της σε κάποιον. Κάποια στιγμή η συγκεκριμένη γυναίκα, με ρώτησε αν είχα δει τι ώρα φεύγει μια άλλη υπάλληλος και αν την είχα δει και της απάντησα ότι την είχα δει ανυποψίαστη. Για κάποιο λόγο που ακόμα δεν έχω μάθει, ήθελε να μάθει την πληροφορία αυτή, για προσωπικές και επαγγελματικές διάφορες και εγώ της απάντησα χωρίς να φανταστώ ότι θα συμβεί κάποια ίντριγκα ή φασαρία... Έλα όμως που έγινε... Ο σύντροφός μου έγινε έξαλλος και μου έβαλε τις φωνές μπροστά στην λεωφόρο του κτιρίου της εργασίας του και γίναμε show απογευματιάτικα... Εγώ να του εξηγώ πως δεν φταίω σε τίποτα και ότι δεν φαντάστηκα πως θα γίνει φασαρία και αυτός να μου φωνάζει ότι πρέπει να κρατάω το στόμα μου κλειστό και να με μαλώνει ουρλιάζοντας.... Μου είπε ότι εγώ φταίω που χαιρετάω τον κόσμο και ότι αν δεν ήμουν τόσο φιλική από την αρχή με όλους δεν θα είχε συμβεί τίποτα. Εγώ φυσικά αποφάσισα να μην ξαναπάω στην δουλειά του και εκείνος νευρίασε παρά πολύ με αυτήν μου την απόφαση και μου κρατάει μούτρα.... Δεν έχω δίκιο ρε παιδιά που δεν θέλω να ξαναπάω??? Θέλω απλά να ξεχαστεί όλη αυτή η ιστορία και δεν μου άρεσε καθόλου ο τρόπος που μου μίλησε και οι φωνές του...
0
 
 
 
 
Scroll to top icon