ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήμουν πολύ δοτική ως φίλη και η κολλητή μου είχε συνηθίσει να μου απαντάει με ειρωνία, να με αγνοεί ή να με αποπαίρνει αν της έλεγα την ειλικρινή άποψή μου πάνω σε καταστάσεις αν δεν ήταν προς το συμφέρον της.Ήρθε η ώρα της είπα ότι νιώθω πως μιλάω σε έναν τοίχο αν της πω κάτι που δεν της αρέσει:Η πρώτη αντίδραση ήταν ότι άρχισε πάλι να με αγνοεί και εγώ να μιλάω σαν χαζή μόνη μου και να στέλνω μηνύματα περιμένοντας απάντηση.Η δεύτερη ήταν ότι πιάστηκε από λέξεις και φράσεις που της είπα και άρχισε να μου απαντάει ειρωνικά μόνο σε αυτές και δεν απάντησε επί της ουσίας.Τέλος ενώ με είχε ειρωνευτεί άρχισε να μου λέει ότι φοβάται να μου μιλήσει γιατί εγώ δυσαρεστούμαι. Όχι της λέω, δε θα μου γυρίσεις το πρόβλημα που έχω εγώ μαζί σου. Εγώ φοβάμαι να μιλήσω, εσύ δε φοβάσαι και όλο με ειρωνεύεσαι και τώρα που δε βρίσκεις άκρη κάνεις το θύμα.Με λίγα λόγια αυτό ήταν, μια φιλία δεκαετιών μάλλον έληξε, πέρασαν μέρες και δε μου μίλησε ξανά. Και μου λείπει γιατί την είχα σαν οικογένεια και ξέρω πως κι αυτή το ίδιο αλλά πρέπει να τραβάμε μια γραμμή στις σχέσεις μας, δηλαδή στο ποσό δίνουμε και στο ποσό παίρνουμε από την καλοσύνη του άλλου ακόμα κι αν είναι σαν αδερφός μας. Εγώ δεν άντεχα πια άλλο έπρεπε να μιλήσω γιατί ένιωθα ότι όχι μόνο δεν έπαιρνα τίποτα αλλά κουραζομουν από τη σχέση μας.