18.11.2020 | 23:43
Η πρώτη σχέση..
Δεν έχω καταφέρει να την ξεπεράσω ακόμα. Και μου λείπει πολύ. Κάποιες μέρες είναι λίγο πιο εύκολες από τις άλλες αλλά κυρίως επικρατεί χάος. Την αγάπησα με όλη μου την ψυχή. Δεν ήμουν σωστός απέναντι της. Δεν την εκτίμησα έτσι όπως θα έπρεπε. Την λάτρευα... όμως ήταν η πρώτη μου σχέση και δεν ήξερα. Δεν είχα ιδέα πως να φερθώ. Ζήλευα, ήθελα να είναι μόνο δίκη μου, ήθελα να είμαι εγώ ο πιο σημαντικός άνθρωπος στην ζωή της, κι άλλα πολλά. Γενικά, εγώ πετούσα στα σύννεφα, ήθελα να της δώσω τα πάντα, ενώ αυτή πατούσε γερά στην γη. Δεν το ένιωσε όπως εγώ, κουράστηκε, και έσβησαν όλα μέσα της. Αν είχα μια ευχή θα ήταν να την είχα γνωρίσει αργότερα. Να είχα άλλες σχέσεις, πολλές πριν από αυτήν. Να είχα μάθει. Να την γνώριζα μετά από χρόνια και να μην έκανα όλα αυτά τα λάθη που την έδιωξαν. Είμαι ευγνώμων όμως, γιατί αφού με άφησε, πόνεσα τόσο που πιστεύω ότι τίποτα δεν θα με αγγίξει ξανά τόσο. Μόνο ένας θάνατος θα μπορούσε να με πονέσει έτσι. Ξέρω ότι ο χρόνος δεν πάει πίσω. Της εύχομαι να βρει έναν άνθρωπο που θα την αγαπήσει ακόμη περισσότερο από εμένα, αλλά κυρίως, που θα μπορέσει να την κάνη χαρούμενη με αυτή του την αγάπη.
0