ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μου η ζωή αυτήν τη στιγμή ένα τεράστιο "Δεν ξέρω". Εγώ πάντα ήξερα. Ποιο είναι το σωστό, το πρέπον. Ποιο είναι αυτό που θέλω. Ναι ή όχι; Είχα την απάντηση. Είχα τη λύση, πώς το λένε; Τώρα υποπεφτω σε σπασμωδικές κινήσεις. Επικίνδυνες κι εντελώς κι αμετάκλητα άδικες. Λάθη που θα πληρωσω. Δεν με τιμούν. Ούτε τη σχέση μου τιμούν. Ούτε η σχέση μου με τιμησε βέβαια. Αναρωτιέμαι: αν πληρώνουμε τα λάθη μας τότε εγώ μέχρι σήμερα τι σκατα πλήρωνα; Δεν είχα κάνει τίποτε λάθος.. Δηλαδή έτσι μου έχει παραδεχτεί ότι δεν έχει κανένα παράπονο. Σ' αυτήν τη σχέση εδωσα 99 και πήρα 1. Έτσι φτιάξαμε το 100%. Τυφλωμένη από έρωτα και τυφλωμένος από το γεγονός ότι βρήκε την απερίγραπτη σύντροφο που μόνο δίνει κι ακόμα κι αν δεν πάρει, αυτή μένει μαζί του.Θέλει να υπάρχω δίπλα του αλλά χωρίς να προσπαθεί για τιποτα. Γιατί δεν χώρισα; Προέκυψε σοβαρό προβλημα υγείας του. Ακόμα και σ' αυτό τα έδωσα ΟΛΑ όσα ειχα. Φάνηκε πως ούτε αυτό εκτίμησε. Τρομερό. Κι αυτό το είδαν ακόμη και οι γύρω μου πια. Το πόση απογοήτευση πήρα μέσα μου, δεν έχω λόγια να το περιγράψω. Λέω, τώρα που έφτασε κοντά στον θάνατο σίγουρα θα αναθεώρησε. Κι όμως...Η συνειδητοποίηση ότι επί εφτά χρόνια επένδυα στον λάθος άνθρωπο ήρθε ακαριαία. Πώς; Γιατί πολύ απλά δεν είχα άλλο να του δώσω και ξεκίνησα να ζητώ με τη διαφορά οτι πλέον με πείραζε που δεν έδινε. Με πείραζε πολύ.Δεν ξέρω ίσως είμαι λάθος που δεν χώρισα αλλά παίζεται θέμα υγείας. Ρισκάρεις; Όχι, δεν ρισκάρεις. Γιατί δεν κρατήθηκα μέχρι να χωρίσω τότε; Εδώ ναι, μπορείτε να σταθείτε αλλά έχω μια απαντηση. Υπολογίζω ότι έσκασα. Όταν δίνεις μέχρι και τη ζωή σου για τον άλλον και περιμένεις ότι θα το αναγνωρίσει αλλά δεν το κάνει, είναι να μην σκας; Αν δεν είχε το πρόβλημα αυτό φυσικά και θα χώριζα. Δεν μένω μαζί του από λυπηση, απλά ξέρω πως θα πέσει να πεθάνει αν φύγω γιατί τότε θα καταλάβει όλα του τα λάθη και δεν θα το αντέξει. Όχι ακόμα λοιπόν.Κι έρχομαι στο τώρα. Μπαίνει κάποιος στη ζωή μου... Τον απέφευγα λέγοντας του κιόλας ότι έχω σχέση. Δεν το σχολιασε ποτέ. Έκανε λίγο πίσω, αλλά τελικά επέμεινε. Το ένστικτο μου φωνάζει πως είναι όλα λάθος κι εγώ το αγνοω επιδεικτικά. Η ανάγκη του να ενδιαφερθει κάποιος για μένα επιτέλους, έχει υπερκεράσει κάθε λογική σκέψη. Για παράδειγμα με φλέρταρε πολύ λάθος. Καθόλου ο τύπος μου έτσι όπως μιλούσε, απλά εγώ είμαι άνθρωπος που δίνει ευκαιρίες (όπως ήδη φάνηκε). Κακώς κακώς. Γιατί κάπου βρέθηκε τελικά ένα σημείο σύγκλισης -επικινδυνο- και τώρα κόλλησα και επί της ουσίας είμαι στο μηδέν. Εκείνος δεν δείχνει ξεκάθαρα τις προθέσεις του αν και υποψιάζομαι ότι δεν είναι αυτές που θα θελα. Ίσως είναι συγκροτημένος γιατί ξέρει την κατάσταση μου. Ούτε ρωτάει να μάθει όμως ούτε επικοινωνούμε με τη συχνότητα που θα έπρεπε... Δύο πράγματα ξέρω. Ότι τον σκέφτομαι α κ α τ α π α υ σ τ α.Κι ότι δεν βγάζουν ποτέ σε καλό τέτοια πράγματα... πολλώ δε μάλλον όταν βαρανε καμπανάκια.Το αποτέλεσμα είναι ότι έχω χάσει τον εαυτό μου κι αντί να συγκροτηθω προσπαθώ να τον βρω μέσα στα μάτια των άλλων. Αυτό είναι το πιο ασφαλές συμπέρασμα που μπορώ να εξάγω αυτήν τη στιγμή... Κι ότι δεν έχω όρεξη για παιχνίδια. Χρειάζομαι μια βοήθεια από εσάς ας είναι κι αυστηρή. Μόνο εσάς έχω έχω άλλωστε. Που να μιλήσω για όλα αυτά;