ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι κοπέλα 23 χρονών, με τον πρωην μου χωρίσαμε τον Άυγουστο λόγω ενός θέματος που είχαμε στο σεξουαλικο κομμάτι της σχέσης μας και δεν το παλεψε ουτε ο ένας ουτε ο άλλος τόσο. Εγώ του είπα να σταματήσουμε, έχοντας κουραστει. Σε όλα τα υπόλοιπα θέματα ήμασταν μια χαρά. Μετά από αυτόν λοιπόν έκανα εγώ μια άλλη "σχέση" 2μιση μηνών αποζητωντας αυτό που μου ένιωθα ότι μου έλειπε. Η σχέση αυτή όμως ήταν τοξική και με διέλυσε, έχασα τον εαυτό μου, ξέχασα πως είναι η ευτυχία και γενικά περασα ζόρικα. Χωρίσαμε και αρχίσαμε να μιλάμε παλι με τον πρωην, του μίλησα λίγο για εμενα και πως είμαι και με βοήθησε και έμεινε πλαι μου. Τώρα είμαστε σχεδόν 1 μήνα που μιλαμε και ειμαστε παλι μαζί. Το θέμα που έχω είναι ότι αντιμετωπίζω τον χωρισμό των γονιών μου την περιοδο αυτή, είναι και η καραντίνα και νιώθω πιεση από παντού. Τον αγαπώ πολυ και θέλω να προσπαθήσω για εμάς, αλλά ρε παιδια δεν νιώθω ευτυχισμένη γενικά (οχι μαζί του, γενικά) λόγω καταστάσεων. Πείτε μου τι να κάνω να νιώσω καλυτερα, δώστε μου τα φώτα σας γιατί νιώθω ότι τρελαίνομαι. Θα ξανά γίνω χαρουμενη; Θα λειτουργήσει μαζί του; Εγώ έχω το προβλημα; Τι;