Μίλα της. Μην κολλάς μη διστάζεις. Η ζωή μικρή. Ερχόμαστε για στιγμές και φεύγουμε για πάντα. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σκέφτεται εκείνη αν δεν την ρωτήσεις. Κρίμα να φεύγει ο καιρός χαμένος.
22.2.2021 | 03:44
Είμαι πολύ στεναχωρημένη
Προκαταβολικά ζητώ συγνώμη για το κείμενο που ακολουθεί, είναι τα εσώψυχα μου. Την σκέφτομαι, συνεχώς, ασταμάτητα, δεν μπορώ να πάψω, πέρασαν τόσοι μήνες από το καλοκαίρι και εγώ ακόμη εκεί! Ανίκανη να προχωρήσω χωρίς να την σκεφτώ μέσα στην μέρα μου!... Με γέμισε τόσο όμορφα, και αφού την τρόμαξα και την απομάκρυνα, σε τι ελπίζω;... Έχω φύγει πολλά χιλιόμετρα μακριά, επειδή όσο την έβλεπα με πόναγε τοσο πολύ.. Ακόμη και η καλοσύνη της απέναντι μου, με πόναγε.. Και τώρα τι; θέλω απλά να γυρίσω τρέχοντας πίσω να την βρω! Γιατί νιώθω σαν παιδί μπρος της, σαν να μαθαίνω τώρα μόλις τον κόσμο; θα πάψω ποτέ να είμαι σε αυτήν την θλίψη;.... Δεν μπόρεσα να διορθώσω την κατάσταση, με τίποτα δεν με άφησε ο εαυτός μου.. Και δεν ξέρω τι να κάνω
2
