ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας, είμαι 22 χρονών και νιώθω ακόμα πολύ έντονη αηδία-θυμό όταν σκέφτομαι τον πρώην μου. Τον χώρισα πριν 2.5 χρόνια και εδώ και 2 χρόνια είμαι σε μία υπέροχη σχέση και έιμαι πολύ χαρούμενη αλλά όποτε σκέφτομαι αυτό το άτομο νιώθω μια σαπίλα. Ούτε με χτύπησε ούτε με κεράτωσε (από οσο γνωρίζω), αλλά με έκανε να τσακωθώ με τους δικούς μου και έπαιζε με την ψυχολογία μου. Επίσης με το μυαλό που έχω τώρα δεν θα έβγαινα ούτε μίσο ραντεβού με κάποιον του τύπου του. Τα σημάδια ήταν εκεί αλλά ήμουν μόνο 17. Είδα πριν λίγο τον κολλητό του που με αηδιάζει επίσης και είναι πολύ χειρότερος με την κοπέλα του που έχει φάει ΤΟ κέρατο και ΤΟ γράψιμο και αν και τους χαιρέτησα πολύ ευγενικά ένιωσα όταν έφυγα πολύ θυμωμένη για κάποιον λόγο... Δεν νιώθω μίσος για τον πρώην μου αλλά αηδια για τον εαυτό μου. Αυτός δεν ήταν άντρας, ανέκδοτο με πόδια και κιθαρούλα ήταν. Μπλιαξ και ιου και αηδία. Τhe darkest timeline. Μεχρι πέρυσι έβλεπα εφιάλτες ότι τα ξαναφτιάξαμε. Όπως και να'χει καλό είναι να συμβαίνουν αυτά για να εκτιμάμε τα καλύτερα aka τους καλύτερους. Απλά ήθελα να βγάλω τα νέυρα μου.