Πόσο κοστίζει η κανονική ζωή;

ADVERTORIAL

Μόλις έφτασε το email της πρόσληψης της Φαίδρας σε μια νέα, πολλά υποσχόμενη θέση στην Αθήνα, η χαρά ήταν απερίγραπτη. Φωνές, αγκαλιές και χοροί γρήγορα αντικαταστάθηκαν από ένα παγωμένο, πλατύ χαμόγελο. Πλατύ, αλλά παγωμένο. «Πώς θα τα βγάλουμε πέρα στη μεγαλούπολη;». Το στρες άρχισε να κερδίζει έδαφος. Η ζωή στην Αθήνα μοιάζει σήμερα σαν ένα μεγάλο, ατελείωτο σπριντ προς την επιβίωση. Χρειάζεται να σφραγίσει κανείς τα αυτιά του με ακουστικά μείωσης θορύβου και να συμφιλιωθεί με το γεγονός ότι ένα τεράστιο μέρος του οπτικού πεδίου γεμίζει με διαφημιστικές πινακίδες που φωνάζουν και διερχόμενα αυτοκίνητα που κορνάρουν. Φουσκωμένα ενοίκια, συνωστισμός και όνειρα που περιμένουν το τρένο τους, φτάνοντας στη σωστή αποβάθρα ακριβώς τη στιγμή που η φωτεινή πινακίδα δείχνει 1’.

Σε λίγες βδομάδες, έρχεται η ώρα της εγκατάστασης για εκείνη και την τριμελή οικογένειά της. Τρόφιμα, καύσιμα, ρεύμα, νερό, ενοίκιο. Η λίστα με τα πρώτα, βασικά έξοδα της καθημερινότητας είναι συγκεκριμένη, αλλά οι αριθμοί μπορούν κάθε μήνα να είναι μια καινούργια έκπληξη. Οι πρώτες μέρες της προσαρμογής περνούν με ρυθμούς… Αθήνας. Ο τρίχρονος Σπύρος, ο μοναδικός ξέγνοιαστος της οικογένειας, απολαμβάνει το σύγχρονο περιβάλλον του νέου σχολείου του. Από εκεί τον παραλαμβάνει κάθε Τρίτη η μαμά, τη μόνη μέρα που σχολάει πρώτη και παρέα ξεκινούν για τα εβδομαδιαία ψώνια. Η διαδρομή περιλαμβάνει ιστορίες με μικρούς φίλους και τη νέα του δασκάλα που τον έχει ενθουσιάσει. Η Φαίδρα απολαμβάνει τις Τρίτες περισσότερο από κάθε άλλη μέρα, όμως ένα μικρό κομμάτι του εαυτού της συνεχίζει να ξεφυσά. Η λίστα με τα ψώνια στο κινητό της περιλαμβάνει τα απολύτως απαραίτητα, τα οποία και πρέπει να ακολουθεί κατά γράμμα. Αυτή τη φορά όμως η διαδρομή είναι διαφορετική. Μια τυχαία συνάντηση στο σούπερ μάρκετ της νέας γειτονιάς, όπου μόλις έχουν και επίσημα εγκατασταθεί, πρόκειται να αφαιρέσει ένα γενναίο τμήμα από το άγχος που συνοδεύει το τικάρισμα της κλασικής λίστας.

Η μαμά του Αντώνη -φίλου του Σπύρου από τον παιδικό- είναι φρέσκια στο δυναμικό του Lidl της περιοχής. «Κυρία Αμαλία!», φωνάζει ο Σπύρος τρέχοντας προς το μέρος της. Χαμογελαστή και καλόκεφη, η ίδια τον παίρνει από το χέρι, βεβαιώνοντας τη μαμά του ότι ξέρει σε ποιο ράφι τον οδηγεί. Τα μάτια του λάμπουν πίσω από μια μεγάλη μπάρα σοκολάτας. «Μαμά, κοίτα!» φωνάζει σηκώνοντας τη σοκολάτα ψηλά. Η Αμαλία δείχνει στη Φαίδρα τις πιο έξυπνες αγορές, τις μόνιμα μειωμένες τιμές, αλλά και τα αγαπημένα φρέσκα φρούτα και λαχανικά που λατρεύει να τρώει και ο δικός της γιος, ακόμη κι αν είναι… φρούτα. Δημητριακά, σοκολατοειδή, γεύσεις από τον κόσμο, βιολογικά και πολυσυσκευασίες, η ξενάγηση έχει απ’ όλα. «Και ξέρετε κάτι; Αυτές οι τιμές θα είναι εδώ και την επόμενη φορά που θα’ ρθετε! Όπως κι εγώ φυσικά! Σας περιμένω!». Ανακούφιση. Η Φαίδρα μόλις έχει καλύψει τα πάντα στη λίστα της, χωρίς να ξεφύγει από ένα budget -σχεδόν αδύνατο να μην το υπερβεί κανείς-. Και ταυτόχρονα έχει αποκτήσει μια νέα συνοδοιπόρο σε αυτό το νέο, εξωπραγματικά απαιτητικό roller coaster που ζει τους τελευταίους δύο μήνες.

Το να είσαι μαμά που εργάζεται, σε μια νέα πόλη που ασφυκτιεί από ρολόγια που τρέχουν και λογαριασμούς που φουσκώνουν, είναι τόσο κοπιαστικό, όσο και πρωτόγνωρο. Για την κάθε ημέρα, όσες μέρες κι αν περάσουν. Το «κόψε-ράψε», οι υπολογισμοί και το λαχάνιασμα είναι αναπόφευκτα. Όμως να που καμιά φορά, στη μεγάλη πόλη, μπορεί να πέσεις πάνω σε «μεγάλους» συνοδοιπόρους που θα μπορέσουν να σε πάρουν από το χέρι. Υπάρχουν φορές που μπορεί να βρεθεί τη σωστή στιγμή στο σωστό μέρος κάποια Αμαλία για να θυμίσει κάτι πολύτιμο: είμαστε αλληλένδετοι και χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον, ακόμα κι αν τα σημερινά δεδομένα μας κάνουν να αποκτούμε συχνά ένα παγωμένο χαμόγελο, μπροστά σε κάθε όμορφη πρόκληση. Γιατί μπορεί να μη μπορούμε να ζήσουμε στο μέρος των ονείρων μας, αλλά πρέπει να συνεχίζουμε να κάνουμε όνειρα, όπου κι αν καταλήξουμε να ζούμε.