ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

6 μήνες από όταν την είδα τελευταία φορά! Μια κοπέλα όπου με το πρώτο βλέμμα ένιωσα ότι είναι η ξεχωριστή για μένα. Σε ηλικία και οι δύο μας , ψάχνοντας έναν άνθρωπο , μια αγάπη , ένα πάθος , κάτι το οποίο θα μας βάλει σε έναν δρόμο. Για να γράφω εδώ , φαντάζεστε ότι δεν είχαμε καλή κατάληξη από απόφαση δική της. Ο λόγος; Που να σας εξηγώ τώρα.. Ίσως να μην ήμουν εγώ ο κατάλληλος για αυτήν , αν και οι πράξεις και τα λόγια της έδειχναν το αντίθετο , γέμισα προσδοκίες , όνειρα , χαρά και ενα σωρό άλλα συναισθήματα.. Δεν μπορούσε μου είπε , συγνώμη μου ζήτησε , μου ξεκαθάρισε ότι δεν έπαιξε και δεν ήθελε να με πληγώσει.. Δεν είμαι κούκλος , έχω τα θεματακια μου , έχω και εγώ τα ψυχολογικά μου με πολλές ανασφάλειες όπου σίγουρα τις είδε όλες. Δεν δίνω ελαφρυντικά στον εαυτό μου αλλά ήμουν στην χειρότερη περίοδο όλης μου της ζωής όταν τη γνώρισα και σας το λέω πραγματικά. Πολύ σοβαρά θέματα σε προσωπικό επίπεδο συν την απίστευτη πίεση από την εργασία μου όπου δεν είχα καν το μυαλό να χαλαρώσω και αυτη δεν τα γνώριζε , ποτέ δεν της είπα τίποτα. Μετά από μήνες είμαι πλέον στους παλιούς μου ρυθμούς , τακτοποιήθηκαν τα πράγματα εκτός από ένα.. Από αυτήν.. Στο μυαλό μου είναι στοιχειωμένη. Κουράστηκα να κάνω σενάρια και να έχω προσδοκίες για τώρα που θα την ξαναδώ. Στο τι να κάνω, τι να της πώ , στο αν θα με ξαναδεί όπως τότε στην αρχή , στο να είμαι αυτός που έπρεπε τότε να είμαι και ένα σωρό σκέψεις.. Δεν έχω επαφή 6 μήνες πλέον. Δεν έχει αφήσει κανένα παραθυράκι επικοινωνίας ώστε να έχω αυτές τις προσδοκίες.. Πάντα άκουγα την διαίσθηση μου και πάντα πέφτει μέσα.. Έχω κάνει πράγματα για μένα προς το καλύτερο και μέσα μου και έξω μου και νιώθω ότι όταν θα ξαναειδωθουμε κάτι θα αισθανθεί.. Δεν ξέρω , το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν έχω ηρεμήσει μια μέρα και νιώθω τόσο μα τόσο άδειος όλο τον χειμώνα ,τόσο χάλια όπου κάθομαι και χαζεύω τις φωτογραφίες της στα σοσιαλ , διότι μόνο αυτό μπορώ να κάνω πλέον...