ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
7.6.2021 | 21:54

Σπουδες στα τυφλα

Γιατι οταν ειμαστε στο σχολειο δεν ξερουμε τι θελουμε να κανουμε μετα απο αυτο? Βαζουμε επιλογες για σπουδες εντελως στα τυφλα(τουλαχιστον εγω) και μετα τις σπουδες οταν βγουμε στη δουλειά αντιλαμβανομαστε οτι ειτε βαριομαστε αφορητα το αντικειμενο ειτε δεν μας γεμιζει κτλ ειτε οτι πιστευαμε οτι θα ειναι κατι διαφορετικο. Και μετα,και μετα τι, ατελειωτο ψαξιμο του εαυτου μας, σε τι ειμαστε καλοι τελικα, τι μας αρεσει, που θα μπορει να μας ζησει κιολας. Αυτο μονο στρες μας γεμιζει ειδικα οταν πεφτουμε πανω σε ανθρωπους που ηξεραν τι ηθελαν απο τοτε.
2
 
 
 
 
σχόλια

Θεωρώ ότι το σύστημα εκπαίδευσης της Ελλάδας είναι για τα πανηγύρια. Στην Κύπρο στη Δευτέρα Λυκείου έχουν τη λεγόμενη 'εβδομαδα εργασίας'. Κάθε μαθητής πηγαίνει σε χώρους που θεωρεί ελκυστικούς να εργαστεί, δοκιμάζει, πειραματίζεται και καταλήγει αν μια δουλειά τον γεμίζει και του αρέσει ή την κάνει καλά. Ενω εδώ γουρούνι στο σακί!

Φταίει η νοοτροπία των γονιών που θέλουν το παιδί να περνάει οπωσδήποτε στο πανεπιστήμιο και οπωσδήποτε με την πρώτη προσπάθεια. Γι' αυτό και το παιδί πιέζεται και δηλώνει αβέρτα ό,τι ΑΕΙ σχολή βρει, κάτι που να του προσφέρει ένα "χαρτί," χωρίς να πρέπει να αναρωτηθεί αν αυτό θα ήθελε να κάνει επαγγελματικά ή αν θα έχει να προσφέρει κάτι γενικότερα στη ζωή του.
Για παράδειγμα, στο εξωτερικό με απολυτήριο Λυκείου τα παιδιά πρώτα παίρνουν ένα ή και δύο χρόνια off είτε για να δουλέψουν και να δουν πώς βγαίνει το χρήμα είτε για να κάνουν κανένα ταξίδι (στην τελική, τόσα που δίνουν εδώ οι γονείς για φροντιστήρια, φτάνουν για ένα χρόνο σε καμιά Ασία), να βρουν τι θέλουν να κάνουν, να μάθουν να παίρνουν αυτόνομα αποφάσεις μόνοι τους κλπ. Προτεραιότητα δίνεται στην ενηλικίωση και όχι ντε και καλά στις πανεπιστημιακές σπουδές. Στο Ελλάντα έχουμε το αντίθετο. Βλέπεις τριαντάρηδες να έχουν κανα-δυο αχρείαστα πτυχία, αλλά να μένουν με τους γονείς τους, να νομίζουν ότι τα λεφτά για καφέ και κλαμπ φυτρώνουν από μόνα τους, να είναι ανίκανοι και ανεύθυνοι στο να παίρνουν αποφάσεις και να νομίζουν ότι ο κόσμος όλος τούς χρωστάει. Παιδεία, λοιπόν, και όχι εκπαίδευση χρειάζονται τα ελληνόπουλα.

Scroll to top icon