Μενω στο εξωτερικο. Συγκατοικω σε ενα σπιτι με 2 κοπελες που κανουμε παρεα κ προσφατα μετακομισε στο σπιτι μας κ ενας τυπος γυρω στα 40 (εμεις ειμαστε ηλικιες 25-31). Ο τυπος αυτος στην αρχη μου φανηκε οκ, γνωριστηκαμε κ μιλουσαμε στην κουζινα οπως θα εκανα με οποιονδηποτε ερχοταν να συγκατοικησει μαζι μας. Πριν κατι μερες, οταν οι φιλες μου ελειπαν απο το σπιτι, ημασταν παλι στην κουζινα μ αυτον κ ενω μιλουσαμε, αρχισε να μου κανει περιεργα σχολια, πχ του ειπα οτι θα παω μεχρι ενα μαγαζι πιο περα να παρω κατι κ μου λεει "να ερθω μαζι σου να σε συνοδευσω γιατι ειναι βραδυ?". Οκ, μπορει κανεις να πει οτι ηταν απλα μια ευγενικη προταση, αλλα ο τυπος τις επομενες μερες συνεχισε να μου κανει προτασεις που με εφερναν σε δυσκολη θεση, μου ελεγε να φαμε μαζι στην κουζινα, μου εστελνε μηνυματα στο κινητο οτι θελει να γνωριστουμε καλυτερα κ γενικα με εκανε να αισθανθω πολυ αβολα στο ιδιο μου το σπιτι.
Πλεον εγω απλα πηρα την αποφαση να τον αγνοω εντελως, να μην περναω χρονο σε κοινοχρηστους χωρους οταν βρισκεται κ αυτος εκει κ να μην του λεω καν γεια (φυσικα εχω επισης φροντισει με τη σταση μου να μην του δωσω καμια ελπιδα- λεω παντα οχι στις προτασεις του, δεν απανταω στα μηνυματα του κλπ).
Οταν το μοιραστηκα με τις κοπελες που συγκατοικουμε στην αρχη με καταλαβαν και μου ειπαν οτι θα φροντισουν να ειναι μαζι μου πχ στην κουζινα αν βρισκεται κ κεινος εκει ωστε να μην ειμαστε οι δυο μας. Αλλα εδω και λιγο καιρο καθε φορα που πχ βρισκομαστε στην κουζινα κ ειναι κ κεινος εκει, μπορει πχ να παει αυτος να με ρωτησει κατι κ εγω τον αγνοω κ δεν του απανταω κ εκεινες το βρισκουν αστειο κ γελανε ή μετα μου λενε οτι ειναι υπερβολικο το οτι δεν του μιλαω καν.
Με εχει απογοητευσει παρα πολυ η συμπεριφορα τους, θεωρω οτι ως γυναικες θα επρεπε να ειναι πιο ευαισθητες σε τετοια θεματα. Λιγο πολυ σε καθε γυναικα εχει συμβει να περπαταει ας πουμε στο δρομο και καποιος να της φωναξει κατι σεξουαλικο κ ακομα και αυτο μπορει να σε κανει να αισθανθεις πολυ αβολα. Ποσο μαλλον οταν δεχεσαι παρομοια σχολια απο εναν ανθρωπο στο ιδιο το σπιτι που μενεις! Μαλλον θεωρουν οτι εγω δεν του μιλαω απο αποψη, ετσι για να τραβαω την προσοχη με τη συμπεριφορα μου! Δεν συνειδητοποιουν ποσο αβολα με κανει να νιωθω αυτος ο ανθρωπος που δεν θελω καν να τον βλεπω. Δεν θυμαμαι ποσα οχι χρειαστηκε να του πω για να συνειδητοποιησει οτι δεν ενδιαφερομαι και να σταματησει. Αυτο το να λες σε καποιον οχι κ εκεινος να συνεχιζει να σε διεκδικει ή να σε φλερταρει σαν να μην ακουσε ποτε το οχι σου μπορει να με τρελανει!! Κ οι φιλες μου αντιμετωπιζουν την ολη κατασταση λες κ ειμαι εγω η υπερβολικη που το κανω τοσο θεμα. Σκεφτομουν οτι θα μπορουσαν να ηταν μητερες και να τους ελεγε η κορη τους οτι της συνεβη κατι τετοιο κ εκεινες να γελουσαν 'η απλα να μην εδιναν βαση κ θυμωνω. Θυμωνω γιατι σκεφτομουν παραλληλα κ αυτες τις ιστοριες που ακουγαμε προσφατα στον χωρο του θεατρου (που βεβαια καποιες ηταν πολυ πιο σοβαρες απο τη δικη μου αλλα δεν εχει σημασια) κ εκνευριζομαι που υπαρχουν ανθρωποι που θα τους εκμυστηρευτεις μια τετοια ιστορια και δεν θα καταλαβουν την ουσια του προβληματος, που ειναι οτι καποιος δεν σεβεται το προσωπικο σου χωρο και το οχι σου, αλλα εστιαζουν μονο στο πως θα λυθει παροδικα το προβλημα σ εκεινη την συγκεκριμενη περιπτωση κ αυτο ειναι ολο κ μετα δεν συνειδητοποιουν οτι εμενα αυτο μεσα μου συνεχιζει να υπαρχει σαν μια τραυματικη εμπειρια κ να με φθειρει. Δεν ξερω τι να τους πω, η αληθεια ειναι οτι εχω ξενερωσει τοσο που δεν θελω καν να το συζητησω μαζι τους.
