ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω βαρεθεί αυτή τη μονοτονία, κάθε μέρα δουλειά, σχολή και σπίτι. Γονείς αδιάφοροι, δήθεν φίλοι που με θυμούνται μόνο όταν ξεμείνουν, τις λιγοστές μέρες όπως σήμερα που έχω ρεπό, κάθομαι μέσα μόνη. Ο σύντροφος μου είναι στο δικό του κόσμο (δεν μένουμε μαζί), μονίμως θέλει να κοιμάται και δεν κάνει καμία προσπάθεια να με δει. Εν τω μεταξύ έχουμε κλείσει από καιρό εισιτήρια για ταξίδι στο μέρος του, σε λίγες μέρες, αλλά πραγματικά πλέον δεν νομίζω ότι θέλω να πάω. Να πάω εφόσον τα έχουμε κλείσει με το ρίσκο να μην περάσω καλά μαζί του ή να μείνω όλο το καλοκαίρι δουλειά-σπίτι;