Η άκρη του νήματος αυτού που έζησε η Αμερική, λίγο πριν ο Ντόναλντ Τραμπ αποφασίσει τελικά να αποχωρήσει από τον Λευκό Οίκο, όλος αυτός ο όχλος ψεκασμένων που καθοδηγήθηκε από το μεγιστάνα και τα τρολ του, είναι εκεί που όλοι φανταζόμαστε: στην οικογένειά του. Τώρα που το ένα βιβλίο διαδέχεται το άλλο για τις πραγματικές απόψεις του μεγιστάνα, απόψεις για τον Χίτλερ «που έκανε και καλά πράγματα» και για τη λευκή ανωτερότητα, τώρα ο πρώτος δάσκαλος του Τραμπ φαίνεται καλύτερα μέσα στο πηγμένο από προσωπικότητες «κάδρο».
Το όνομά του Φρεντ Κράιστ Τραμπ. Στις αρχές του 20ού αιώνα ήταν γνωστός ως ο «Φορντ των εργολαβιών της Αμερικής» για τους πολλούς και ως η «αόρατος χειρ της Κου-Κλουξ-Κλαν για τους λίγους.
Στο μακρινό 1927 ο Φρεντ συλλαμβάνεται μυστηριωδώς και η κατηγορία αφορά την εμπλοκή του σε «δράσεις» της Κου – Κλουξ – Κλαν. Η υπόθεση κουκουλώνεται γλυκά έτσι ώστε να παραμένει ασαφές αν ο Μίδας των θηριωδών κτηρίων των ΗΠΑ, ο «Φορντ των αμερικανικών οικοδομών» συμμετείχε ενεργά ή ως απλός παρατηρητής στις δολοφονικές δράσεις της ρατσιστικής δράκας. Η αποσιωπημένη ιστορία λέει ότι ο Φρεντ ενθάρρυνε, χρηματοδοτούσε και συμμετείχε σε αυτές τις καταδρομικές. Απλώς, φρόντιζε να μην ξεχνά και τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες και την αξιοπιστία του απέναντι στους πελάτες του που μπορεί να ήταν και μαύροι. Ή εβραίοι.
Μέχρι το 1973 που θα κατηγορηθεί ξανά για πολιτικές διακρίσεων εναντίον μαύρων οικογενειών και η Διεύθυνση Πολιτικών Δικαιωμάτων θα αναλάβει την υπόθεση, είναι προφανές ότι ο ρατσισμός - ως φιλοσοφία ζωής και επιχειρείν- ποτίζει κάθε κύτταρο του πατρός του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ.
Αυτός ο άντρας υπήρξε πρότυπο για τον Ντόναλντ Τραμπ. Πρότυπο και μέντορας μέχρι το 1999 και τον θάνατό του, το μοναδικό ίσως γεγονός που βύθισε σε πραγματική θλίψη έναν άνθρωπο που αποδεδειγμένα το μόνο που μπορούσε να τον κλονίσει ήταν η ταπείνωση και η οικονομική αποδυνάμωσή του.
Μέχρι σήμερα, ο κατ’ επάγγελμα και καθ’ έξιν ψεύτης Τραμπ ισχυριζόταν ότι ακριβώς λόγω του πατέρα του είχε να μετρά μόνο επιτυχίες και νίκες, ότι ο μόνος που φοβόταν να μην απογοητεύσει ήταν εκείνος και ότι ο μόνος και μεγάλος φόβος του ήταν να μην αποτύχει.
Πολλοί –περίπου 6,5 εκ. ψηφοφόροι- το πίστεψαν αυτό, φαίνεται όμως πως η αλήθεια είναι άλλη. Βάσει αυτής, ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ από τα πρώτα επιχειρηματικά του βήματα μέχρι σήμερα έχει αποτύχει άπειρες φορές, ωστόσο, πάντα γνώριζε να καμουφλάρει την αποτυχία του σε κατόρθωμα, την ήττα σε νίκη.
Αλλά ακόμη και τη ροπή στα ψέματα από τον πατέρα του την κληρονόμησε. Ο Φρεντ Τραμπ, βαθιά κομπλεξικός και φοβικός για τη γερμανική του καταγωγή, για χρόνια ψευδόταν ότι ήταν Σουηδός. Ειδικά, μετά το ταπεινωτικό τέλος των Γερμανών στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν παραδεχόταν τη γερμανική του ρίζα, τόσο για να μη θέσει σε ρίσκο τις επιχειρηματικές συνεργασίες του με εκπροσώπους του εβραϊκού λόμπι, όσο και για να μην επιχειρηθεί σύνδεση των πεποιθήσεων του με τις επιταγές της Αρείας Φυλής.
Το ψέμα συντήρησε και ο γιος του μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80, όταν αποκαλύφθηκε ότι ο μπαμπάς του Φρεντ, ο κουρέας και εν συνεχεία εστιάτορας και εκτιμητής ακίνητης περιουσίας, Φρίντριχ Τραμπ ήταν γέννημα – θρέμμα της γερμανικής πόλης Kallstadt και από τους πρώτους που πίστεψαν ότι στην Αμερική θα μπορούσε να αναζητήσει κανείς μία καλύτερη ζωή.
Βέβαια, όσο και να αρνείτο το βαθύ μίσος που ένιωθε για τους μαύρους, όσο και να αποκήρυσσε δημοσίως τις ναζιστικές θεωρίες, το αληθινό του πρόσωπο είχε προλάβει να «χωθεί» στους στίχους ενός τραγουδιού του Woody Guthie, που υπήρξε ενοικιαστής του Τραμπ σε κάποια από τις θηριώδεις πολυκατοικίες του.
"I suppose/Old Man Trump knows/Just how much/Racial Hate/He stirred up/In the bloodpot of human hearts/When he drawed/That color line/Here at his/Eighteen hundred family project", ανέφεραν μεταξύ άλλων οι στίχοι του τραγουδιού, που γνώρισε νέες δόξες και διασκευές πριν από λίγους μήνες και κατά τη διάρκεια των αμερικανικών εκλογών.
Άλλα προσόντα που κληροδότησε ο πατήρ Τραμπ στον υιό; Η τσιγκουνιά του, λένε οι φήμες, που τιθασσευόταν μόνο από την αγάπη του για τον Ντόναλντ.
Απερίγραπτα φιλάργυρος –μάζευε ακόμη και τα καρφιά που περίσσευαν από τους εργάτες στις οικοδομές τους- ο Φρεντ, εν τούτοις, δεν τσιγκουνεύτηκε, όταν επρόκειτο να στηρίξει τα αμφίβολα επιχειρηματικά ξεκινήματα του γιου του στο Μανχάταν.
Παρά τους ισχυρισμούς του Ντόναλντ Τραμπ ότι είναι αυτοδημιούργητος κανείς δεν ξεχνά το ρεπορτάζ των New York Times που πριν από μερικά χρόνια αποκάλυπτε ότι μέχρι τον θάνατο του, ο Φρεντ είχε πριμοδοτήσει τον γιο του με περισσότερα από 400 εκ. δολάρια. Είτε προκειμένου να επενδύσει σε κάποια νέα επιχείρηση είτε προκειμένου να «διορθώσει» ή να μπαλώσει κάποια αποτυχία.
Αν δεν υπήρχε εκείνη, να τον παρακινεί, να τον εμψυχώνει και να κρατάει ταμείο στις επιχειρήσεις του, τότε η E. Trump & Son θα ήταν ακόμη μία εταιρεία που στις αρχές του 20ού θα πάλευε να αντέξει τις απαρχές του καπιταλισμού. Οι ψυχίατροι σηκώνουν τα χέρια ψηλά, ωστόσο, ο Φρεντ που όφειλε τα πάντα στη μαμά, φημολογείται ότι ακριβώς όπως ο γιος του μισούσε με πάθος και συνέπεια το γυναικείο φύλο.
Κοιτώντας από πού ακριβώς έπεσε αυτό το μήλο και από τα λιγότερο κατακριτέα του οικογενειακού δέντρου είναι η μανία με την εικόνα και την εξωτερική εμφάνιση.
Ακριβώς, όπως ο Ντόναλντ έχει εμμονή με τα μαλλιά και το πώς «γράφει» στον φακό, έτσι και ο πατέρας του είχε θέματα με το τριχωτό της κεφαλής και τις κομμώσεις. Ακόμη και όταν τα μαλλιά του τον εγκατέλειψαν ήταν από εκείνες τις περιπτώσεις εκκεντρικών Αμερικανών που δεν είχαν πρόβλημα να φορέσουν περούκα για να εμφανιστούν σε κάποιο γκαλά ή κάποια δεξίωση. Αλλά, και πάλι αυτό ήταν το μικρότερο κακό που θα μπορούσε να κληροδοτήσει στον γιο του...
Με στοιχεία από: National Geographic, Vanity Fair, Town & Country Magazine, New Yorker
