Δεν είμαι σίγουρη γιατί τον σκέφτομαι ακόμη. Πληγώθηκε ο εγωισμός μου; Βασικά πρέπει να τον ερωτεύτηκα, ήταν ο πρώτος μου. Αυτό που με πλήγωσε κ δεν τ έχω ξεπεράσει είναι ότι ήταν μονοπλευρη η σχέση. Αργά αλλά το κατάλαβα πλέον. Αλλά δεν μπορώ να το καταλάβω, στην ουσία σχέση δε ζήσαμε και ούτε στο σεξουαλικο τα βρίσκαμε. Όλες οι φορές έγιναν στ αυτοκίνητο. Λόγω της καραντίνας δε βρίσκαμε χώρο (θέλω να πιστεύω ότι δεν είχε χώρο και να μην ήταν ψέμα κ αυτό). Όταν γινόταν συζήτηση περί αυτού, γιατί όλο εκεί το πήγαινε, ήμουν ανένδοτη στο να γίνει η πρώτη φορά έτσι, αλλά τελικά επειδή τ ήθελα κιόλας αποφάσισα να γίνει έτσι. Η πρώτη φορά ήταν κάπως, σαν να έπρεπε να γίνει, δεν υπήρχε συναίσθημα θα έλεγα. Τον έβλεπα κ ήταν σαν να μην τον ένοιαζε, σαν να έλεγε επιτέλους την κατάφερα, πρέπει να κάνω την δουλειά μου. Ε στο τέλος με ρώτησε αν πονεσα κ άρχισε να μ λέει κάτι εκεί για την πρώην του. Λες κ με ένοιαζε εκείνη τη στιγμή αυτό τ πράγμα. Τις επόμενες φορές κάπως καλύτερα αλλά ποτέ δεν με ικανοποίησε. Είχα φτάσει σε σημείο να σκέφτομαι μήπως έχω πρόβλημα; Αλλά γνώριζα ότι μπορώ να ολοκληρώσω. Άρα, κατέληξα ότι γενικά ήμουν σφιγμενη λόγω του χώρου, λόγω της σκέψης να μείνει ευχαριστημένος. Το άλλο κακό που έκανα πριν βρεθούμε ήταν να σκέφτομαι θα ολοκληρώσω αυτή τη φορά; Και η άλλη σκέψη ότι πρέπει κάτι να λέω στη διάρκεια, μου το είχε πει κ εκείνος, αλλά δεν μου έβγαινε. Επίσης, η διάρκεια ήταν μικρή. Τα προκαταρκτικα γίνονταν βιαστικά, 10' το μέγιστο. Δε ξέρω, αν ήταν έτσι ανέκαθεν ή λόγω του περιορισμού της ώρας δεν αφιερωνοταν. Και η πράξη πρέπει να διαρκούσε γύρω στο 5λεπτο. Κάθε φορά μου έλεγε σε κρεβάτι θα είναι καλύτερα, θα χει μεγαλύτερη διάρκεια ή με ρωτούσε το τέτοιο μου είναι μικρό; και του έλεγα μεταξύ σοβαρού κ αστείου, πού να ξέρω,έχω πείρα; αφού είσαι ο πρώτος μου. Και μου έλεγε μ αρέσει αυτό. Πλέον συνειδητοποίησα ότι ήθελε να είναι ο πρώτος μου κ να τελειώνει. Τελικά ίσως να φταίει και το άτομο, κατά βάθος κάτι να με κρατούσε και να μην ένιωθα ελεύθερη. Ισως δηλαδή το γεγονός ότι με είχε συνέχεια στην αμφιβολία, μια ζέστη μια κρύο,υποσυνείδητα να με κρατούσε. Δε έβρισκε κάτι άλλο κ λέει ας κάτσουμε εδώ προς το παρόν, ενώ είχα αρχίσει να νιώθω. Γενικά τις λίγες φορές που βρεθήκαμε, κάθε φορά το κάναμε 2 φορές. Το τελευταίο που με κρατάει κ μόλις το λύσω πιστεύω θα τελειώσω μια κ καλή μ αυτόν είναι μια εξέταση που θέλω να κάνω. Έκανα το μέγα λάθος και προχώρησα μια φορά χωρίς προφύλαξη. Συμβουλή προς τα νέα κοριτσια: Όσο και να θέλετε τον άλλον, ΜΗ κάνετε ποτέ αυτό το λάθος! Να επιμένετε στο όχι και αν δε θέλει κι αρχίζει τις διάφορες δικαιολογίες, φύγετε, θα βρείτε αλλού καλύτερα. Ενημερωθείτε, παρακαλώ, αγόρια και κορίτσια για τα ΣΜΝ και τους κινδύνους! Και γω που είμαι πολύ του πρέπει κ ξέροντας για τα ΣΜΝ, αλλά τα πάνω πανω, εκείνη την ώρα δε ξέρω γιατί δε το σταμάτησα. Πήγε να παρεξηγηθεί κιόλας, όταν του είπα δε θα ξαναγίνει γιατί που ξέρω εγώ αν έχει κάτι, και μου έλεγε τι υπονοείς ότι έχω κάτι; αφού καιρό έχω να κάνω και του λέω μπορεί να μη το ξέρεις και δε πάει απ το πότε έχεις να το κάνεις. Μετά βέβαια έκατσα και ενημερώθηκα. Μέχρι τότε δεν το είχα κάνει. Αν κ μια ενόχληση την είχα από πριν, ίσως λόγω μιας αντιβίωσης που έπαιρνα, αλλά θα κάνω μια εξέταση να δω. Ελπίζω κ εύχομαι, εκτός από το συναισθηματικο κενό, να μη μου άφησε κ κάτι άλλο. Αν δεν έχω κάτι ή αν έχω κάτι απλό που λύνεται εύκολα με αγωγή, στο τέλος θα σταματήσει κ αυτή η σκέψη που με συνδέει με αυτόν. Θα ήθελα όμως, να ρωτήσω κάτι, για το οποίο δεν έχω καταλάβει και ντρέπομαι να ρωτήσω κάποιον. Στα προκαταρκτικα πρέπει να χρησιμοποιείται προφυλακτικό; Αλλά γίνεται αυτό πρακτικά, βολεύει; Γιατί σ αυτό το κομμάτι, δεν έβαζε. Καθώς διάβασα ότι και με απλή επαφή των οργάνων μπορείς να κολλήσεις κάτι. Ελπίζω να ανέβει. Ευχαριστώ πολύ!
