ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δουλεύω φέτος σε ένα τοπικό σουπερμάρκετ. Ήρθε ένας καινούργιος διευθυντής που σπέρνει το φόβο, τη τρομοκρατία και το εργασιακό μπούλιγκ. Χωρίς να τον έχω ενοχλήσει συνέχεια μου ασκεί ψυχολογική βία που τις τελευταίες μέρες το ποτήρι έχει ξεχειλίσει. Γενικά είμαι άτομο φιλήσυχο. Κάνω τη δουλειά μου και φεύγω, χωρίς να μαλώνω με κανέναν και δεν έχω πρόβλημα με άλλους εργαζόμενους. Το Σάββατο καθώς έκλεινα το ταμείο και παρέδιδα τα χαρτιά μου στη προϊσταμένη, αφαιρέθηκα και απλώς κοιτούσα στη πόρτα. Αυτός στεκόταν εκεί και νόμιζε πως τον κοίταζα. Απειλητικά ΄βάδισε με βήμα ταχύ και μου είπε: " Τι βλέμμα είναι αυτό; Πρόσεξε καλά άλλη φορά αν με κοιτάξεις έτσι, θα δεις τι θα σου κάνω''. Τα έχασα εκείνη τη στιγμή, του είπα πως δεν τον κοιτάζω απλώς σκέφτομαι δικά μου πράματα που ήταν η αλήθεια. Αισθάνθηκα μια αηδία, ένα θυμό και ένα φόβο ταυτόχρονα. Του φώναξα και του είπα να μάθει να σέβεται τους ανθρώπους, τις γυναίκες. Μου είπε αυταρχικά πως έχει δύναμη και ότι είναι η εξουσία. Εγώ απλά του απάντησα πως είναι ένα τίποτα και σηκώθηκα να φύγω. Δεν πήγα στη δουλειά τις δυο επόμενες μέρες. Η ψυχολογία μου είναι ταραγμένη με την απειλή του. Σκέφτομαι τι εννοούσε δηλαδή ( θα με χτυπήσει κτλ) με την απαίσια απειλή του. Το άτομο αυτό είναι άκρως τοξικό και χειριστικό και φέρεται σε όλους άσχημα αλλά κανείς δεν μιλάει και τον φοβούνται. Σκέφτομαι να πάω στην αστυνομία αν με ξαναπειλήσει και να κάνω παράπονα πάνω στη διεύθυνση. Βρίζει και τους άλλους που έχουν κάποια θέση μέσα και όχι μόνο της απλή υπαλλήλου που είμαι εγώ. Υπάρχει κλίμα δικτατορίας. Θέλω να δουλέψω για να μην είμαι πάλι άνεργη και αυτός με ρίχνει. Η προϊσταμένη είναι μάρτυρας στο γεγονός της απειλής αλλά μου είπε πως δεν θέλει να μπλέκεται γιατί φοβάται μη βρει μπελά. Σήμερα σκέφτομαι να μιλήσω στον συνυπεύθυνο του καταστήματος που δεν γνωρίζει τίποτα. Τι να κάνω; Βοηθήστε με! Δεν έχω άνθρωπο να μιλήσω.