Καλησπερα και απο μενα! Δυστυχως λογω κορονοιου και οικονομικων προβληματων αναγκαστικα να επιστρεψω στο πατρικο μου το οποιο δεν ειναι σε πολη οποτε αφου τελειωσα φετος τισ σπουδεσ μου και εχω και το στρατο καπακι και εσκασε και ο κορονοιοσ δεν λεει να μασ αφησει μαζι με τα οικονομικα προβληματα καλυψησ ενοικιου γιατι ειναι πολυ δυσκολο να διαθεσεις 600 ευρω για να μεινεις σε μια τρωγλη ενω ο μισθοσ σου θα ειναι 550 ή ακομα και χωρισ μισθο μιασ και πολλεσ εγκελιεσ για εργασια δινουν τον βασικο ή ζητουν αμισθες πρακτικες. Οι γονεισ μου μια ζωη δουλευουν και δεν ζουν, βασικα ζουν για να δουλεουν. Το θεμα ειναι το εξης οτι οσες οικονομιες ουσιστικα ειχαν εφυγαν για τισ σπουδεσ μας οπως στι περισοτερεσ οικογενειες αλλα οι συγγενεις μας ειχαν καταφερει να κατασπαραξουν το 90% των κοπων του πατερα μου και της μανας μου με αποτελεσμα να εχουν εξασφαλισει τα ανηψια τους και οχι τα παιδια τους. Ολα μου τα ξαδερφια ειναι με αμαξια και διαμερισματα και μονοκατοικιες με λεφτα που "δανειστηκαν" απο τουσ γονεισ μου ενω εγω και η αδερφη μου σπουδασαμε στο ενοικιο χωρισ αμαξια και διακοπες ενω αυτα εχουν τα παντα ετοιμα. Με ενοχλει που δεν εχουμε την οικονομικη δυνατοτητα να παρουμε ενα δευτερο αμαξακι, να παμε ενα τριημερο καπου, ενα ταξιδι στο εξωτερικο. Με ενοχλει ο πατερας μου να δουλευει τοσα χρονια να μοιαζει παπους μου και να μην μπορει να παρει ενα αμαξακι να παει στη δουλεια του και να εχει αναλαβει και το γηροκομειο τησ μητερασ του που τον κατεστρεψε, τον αδικησε απιστευτα στη μοιρασια της περιουσιας και ακομα συνεχιζει να τρεχει ενω δεν θα πρεπε να κανει τιποτα. Το θεμα μου ειναι οτι εχασα την ελευθερια μου γιατι προσπαθουν να μου επιβαλουν οτι εγω πρεπει να μοιραστω και να χαριστω σε ολουσ οσους μας κατεστρεψαν. Που ειναι η αλληλεγγυη τους??? πουθενα... ουτε ενα ευχαριστω δεν εχουν πει για τιποτα και σαν αρπακτικα θελουν να μου παρουν μεχρι και τα προσωπικα μου επιπλα απο το φοιτητικο σπιτι που πηρα με το χαρτζιλικι μου. Παρολο που βρισκομαι κοντα στην Πατρα, το χωριο αυτο ειναι μακρια σε επικινδυνο δρομο και δεν εχω ουτε λεφτα για διπλωμα ουτε για αμαξι. Μεσα στο σπιτι δεν εχω ηρεμια, κανεισ δεν με καταλαβαινει, ειχα να πατησω χρονια στο πατρικο μου και το σπιτι ηταν μεσα στη βρωμα εχω φαει 2 μηνες καθαριζωντας, οι γονεισ μου λογω ψυχολογικης καταστασης και με την συνειδητοπιησει οτι εφτιαξαν πλεον τις ζωες αχαριστων ατομων αντι των παιδιων τους, δεν μπορουν να μασ στηριξουν σε τιποτα και εγω χρειαζομαι στηριξη, περασα πολλα πρβληματα οικονομικα για να σπουδασω και χειρουργεια. Θα ηθελα επισης να πω οτι εκτοσ απο το να μου επιβαλουν να μοιρασω προσωπικα αντικειμενα απο το φοιτητικο μου σπιτι σε οποιον συγγενη ξεμεινε απο κατι εχουν αφησει κοινη εισοδο με τον ανηψιο του πατερα μου ο οποιος μας καταπατησε το οικοπεδο του σπιτιου αφου πρωτα τραβηξε χρηματα απο τον πατερα μου με ψυχολογικο πολεμο και αυτη τη στιγμη εχει 3 αυτοκινητα να περνανε απο τον κηπο μας. Τουσ ζητησα να χτισουν μαντρα και να φυγει η καταπατηση να μην τον ξαναδουμε ποτε ξανα και δεν μιλανε καθολου, η μανα μου συμφωνει αλλα φοβαται τον πατερα μου. Θελω να βρω δουλεια να φυγω αλλα δεν εχω λεφτα ουτε σπιτι και εχω και το στρατο, τι να κανω? Ποσπαθω να μην τα βαλλω κατω και να αφησω τουλαχιστον το σπιτι σε συντηρημενη κατασταση π.χ. να καθαρισω τον κηπο, να βαψω πορτες κλπ. για να μην σκεφτομαι ολο αυτο το κακο που εχει συμβει. εβαλλαν τισ ζωες μας ενεχυρο και δεν ξερω ποτε επιτελους θα τελειωσω αυτο το τρελο εφιαλτη. Δεν εχω λεφτα για ψυχολογο παρακαλω πολυ να το ανεβασετε ειστε η μονη μου ελπιδα. Ευχαριστω και συγγνωμη αν κουρασα!
