ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν ήμουν 21,με το τότε αγόρι μου που ήταν 23,λόγω απροσεξίας,έμεινα έγκυος.Επειδή το θέλαμε πολύ και οι δύο,τελικά κράτησα το παιδί.Εκείνος το αναγνώρισε,δέν παντρευτήκαμε,και τελικά ενάμιση χρόνο μετά τη γέννηση του παιδιού χωρίσαμε με κοινή απόφαση.Οι γονείς μας ήταν από την πρώτη στιγμή πολύ υποστηρικτικοί απέναντι μας,εγώ κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια για να ανταποκριθώ στο ρόλο μου ώς μητέρα αλλά και στις υποχρεώσεις μου με σπουδές και δουλειά,και τελικά κατάφερα να είμαι ανεξάρητη,και καλή μητέρα μέχρι τώρα,θέλω να ελπίζω.Με τον πατέρα του παιδιού,όλα αυτά τα χρόνια έχουμε πολύ καλή σχέση,εκείνος είναι πολύ σοβαρός και υπεύθυνος πρώτα απ'όλα απέναντι στο παιδί,αλλά και απέναντι μου,δέν έχω κανένα παράπονο.Τώρα το κοριτσάκι μας είναι 8 ετών,είναι όλη μου η ζωή,δέν έχω μετανιώσει στιγμή για την απόφαση που πήρα τότε,και ο μπαμπάς της το ίδιο.Τον τελευταίο ένα χρόνο περίπου,με τον πατέρα της μικρής έχουμε έρθει πολύ περισσότερο κοντά σε σχέση με πρίν,και κυρίως με δική του πρωτοβουλία.Επιδιώκει πλέον να είναι περισσότερο όχι μόνο με το παιδί αλλά και μαζί μου.Είναι σάν να θέλει πλέον εκτός από το ρόλο του πατέρα,να αναλάβει και το ρόλο του "συζύγου" κατά κάποιο τρόπο,χωρίς βέβαια εγώ ποτέ να του ζητήσω κάτι περισσότερο από αυτά που πρέπει να κάνει.Μάλιστα φέτος πήγαμε για πρώτη φορά διακοπές οι τρείς μας,και ήταν πολύ όμορφα,πραγματικά.Τελικά πρίν από 20 μέρες περίπου,μου είπε ότι θέλει να είμαστε πάλι μαζί,να παντρευτούμε άμεσα,και γιατί όχι,να κάνουμε κι άλλο παιδί.Ομολογώ ότι δέν περίμενα να μου πεί κάτι τέτοιο,άν και εδώ και πολύ καιρό έχω καταλάβει ότι υπάρχει κάτι εκ μέρους του,που δέν μπορούσα όμως να προσδιορίσω.Το παιδί έχει μεγάλη αδυναμία στον πατέρα της,θέλει πολύ να είμαστε μία κανονική οικογένεια,φυσικά θέλει αδελφάκι,οι οικογένειες μας όταν έμαθαν γι'αυτή την εξέλιξη πέταξαν απ'τη χαρά τους,ολά καλά λοιπόν,εγώ όμως διστάζω.Νιώθω για εκείνον βαθιά αγάπη και εκτίμηση,και μπορώ να πώ πως όταν θυμάμαι το παρελθόν μας,ξυπνάει μέσα μου ερωτικό συναίσθημα για εκείνον.Κι εκείνος βέβαια όταν ήμασταν διακοπές,κάποια στιγμή με πλησίασε ερωτικά αλλά εγώ δέν το συνέχισα.Θέλω να είμαι σε μία κανονική σχέση και θέλω πολύ να κάνω κι άλλο παιδί,αλλά δέν ξέρω άν τελικά το "μεταξύ" μας λειτουργήσει.Εκτός από τον πρώτο ενάμιση χρόνο,δέν ζήσαμε άλλο σάν ζευγάρι με παιδί.Έτσι όπως είμαστε τώρα,υπάρχει ηρεμία και ομαλότητα που δέν θέλω σε καμία περίπτωση να διαταραχθούν,για το παιδί πάνω απ'όλα.Σκέφτομαι όμως πως ποιός καλύτερος από αυτόν που ξέρω τί άνθρωπος είναι,όπως έγραψα έχει δείξει σοβαρότητα και υπευθυνότητα και με το παραπάνω,σχετικά με το πρακτικό κομμάτι,έχει πολύ καλή δουλειά,κι εγώ βέβαια έχω μόνιμη και καλή δουλειά πλέον,θα μπορεί να υπάρξει για εμένα και το παιδί;Ίσως τελικά κάποιοι άνθρωποι να είναι γραφτό να είναι μαζί,δηλαδή το βλέπω και από αυτό το πρίσμα,αλλά πραγματικά δυσκολεύομαι να αποφασίσω.Είναι η πιό δύσκολη απόφαση που καλούμαι να πάρω,μετά την απόφαση μου να κρατήσω το παιδί.