Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στη Ζυρίχη του μεγαλύτερου τραπεζικού κόμβου της Ελβετίας και της Βασιλείας, της πατρίδας των φαρμακευτικών είναι μια παλιά και γνωστή ιστορία, ακόμα και οι ομάδες τους όταν συναντιούνται τα πάθη φουντώνουν στους πολύ αξιοπρεπείς αθλητικούς χώρους της χώρας.
Η Βασιλεία, κρατά τα σκήπτρα της σύγχρονης τέχνης με τη περίφημη Art Basel που ξεκίνησε το 1970 από τους γκαλερίστες της Βασιλείας Ernst Beyeler, Trudl Bruckner και Balz Hilt με έργα που παρουσιάστηκαν από 90 γκαλερί που εκπροσωπούσαν 10 χώρες και σήμερα έχει 273 εκθέτες, ενώ συγκεντρώνει δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες και καθορίζει τις διεθνείς τάσεις στον κόσμο της τέχνης.
Η Ζυρίχη έχει περάσει σήμερα στην αντεπίθεση και έχει κατασκευάσει το μεγαλύτερο μουσείο τέχνης στην Ελβετία που θα ανοίξει τις πόρτες του στο κοινό στις 9 Οκτωβρίου, μια μεγάλη νέα επέκταση στο Kunsthaus Zurich, που χτίστηκε από τον Βρετανό αρχιτέκτονα Ντέιβιντ Τσίπερφιλντ με κόστος 223 εκατομμύρια δολάρια.
Με τις εκθέσεις στο Kunsthaus τα τελευταία χρόνια να μην έχουν προσελκύσει τόσο μεγάλη προσοχή όσο εκείνες στα δύο μουσεία τέχνης της Βασιλείας, το Kunstmuseum και το Fondation Beyeler, η Ζυρίχη προσδοκά με την επέκταση του μουσείου στη Heimplatz, απέναντι από την πλατεία και από το αρχικό κτίριο του 1910, που διπλασιάζει το διαθέσιμο χώρο, να προσελκύσει μέχρι μισό εκατομμύριο επισκέπτες το χρόνο.
Τα δυο κτίρια συνδέονται με ένα υπόγειο πέρασμα που σχεδιάστηκε από τον Τσίπερφιλντ και περιέχει έργα του Όλαφουρ Ελίασον. Η πρώτη έκθεση στη νέα επέκταση, που ονομάζεται Earth Beats, συνδέει την τέχνη σε αρκετούς αιώνες με επίκαιρα ερωτήματα σχετικά με την προστασία του κλίματος. Τους επόμενους μήνες, το Kunsthaus σχεδιάζει παραστάσεις αφιερωμένες στη Γιόκο Όνο, τον Φεντερίκο Φελίνι και τον Αριστίντ Μαγιόλ.
Ο διευθυντής του μουσείου Κριστόφ Μπέικερ, υποστηρίζει ότι τ μουσείο μπορεί να προσφέρει όχι μόνο περισσότερο χώρο αλλά και ποιότητα στην οργάνωση των εκθέσεων από υπερπαραγωγές μέχρι θεματικές ειδικές εκθέσεις.
Ο στόχος του αρχιτεκτονικού σχεδίου που εφαρμόστηκε για την επέκταση του μουσείου ήταν να μετατρέψει την πλατεία - που είναι ένας από τους πιο πολυσύχναστους κόμβους κυκλοφορίας της Ζυρίχης, ως διασταύρωση τριών μεγάλων δρόμων - σε ένα νέο αστικό κέντρο για τις τέχνες και την εκπαίδευση.
Ο Ντέιβιντ Τσίπερφιλντ σχεδίασε μια κεντρική είσοδο, εμπνευσμένη από την Turbine Hall, της Tate Modern και συνδέει την πλατεία με έναν κήπο γλυπτικής με έργα των Νταν Γκράχαμ , Πιπιλότι Ριστ και Ογκίστ Ροντέν.
Εκτός από τις προσωρινές εκθέσεις, η επέκταση θα φιλοξενεί τέχνη από τη δεκαετία του 1960 και τη συλλογή Bührle, ένα μόνιμο δάνειο 200 έργων, συμπεριλαμβανομένων των πινάκων του Μονέ, του Σεζάν, του Ντεγκά, του Γκογκέν και του Βαν Γκογκ. Με την επέκταση του μουσείου έχουν αποκτηθεί έργα από τρεις μεγάλες ιδιωτικές συλλογές όπως του Werner Merzbacher που περιλαμβάνει πίνακες ζωγραφικής των Μονέ, Σεζάν, Ρενουάρ και των καλλιτεχνών του κινήματος Brücke, του Hubert Looser, με έργα των Σάι Τουόμπλι, Τζάκσον Πόλοκ, Έλσγουερθ Κέλι και Άγκνες Μάρτιν και τη συλλογή των Karin και Ferdinand Knecht που δάνεισαν στο μουσείο 50 ολλανδικούς πίνακες του 17ου αιώνα, οι οποίοι θα εκτεθούν στο παλιό κτίριο.
Ο σημερινός διευθυντής του μουσείου Μπέκερ παραιτείται στα τέλη του 2022 για να τον διαδεχτεί τον Ιανουάριο του 2023 η Αν Ντεμέστερ, η σημερινή διευθύντρια του Μουσείου Φρανς Χαλς στην ολλανδική πόλη Χάρλεμ.Πρώην κριτικός τέχνης, έχει αποκτήσει φήμη για εκθέσεις που συνδυάζουν τους παλαιούς δασκάλους με τη σύγχρονη τέχνη.
Η προοπτική ενός μεγαλύτερου και καλύτερου Kunsthaus έχει ήδη δώσει νέα κουλτούρα και ζωή στην περιοχή γύρω από τη Χάιμπλατς. Μια ντουζίνα γκαλερί τέχνης έχουν ανοίξει κοντά, συγκεντρωμένες στη Rämistrasse. Ανάμεσά τους η Eva Presenhuber, η Galerie Bromer, η Galerie Peter Kilchmann και η Βραζιλιάνικη Galeria Kogan Amaro.
Το Kunsthaus αντιμετωπίζει πράγματι σημαντικές προκλήσεις - κυρίως, παράπονα ότι δεν έχει κάνει ακόμη ό,τι έπρεπε για να αντιμετωπίσει τη δύσκολη κληρονομιά του Emil Georg Bührle, του εμπόρου όπλων στον οποίο εν μέρει οφείλει την ύπαρξή του. Ο Bührle πούλησε όπλα στη ναζιστική Γερμανία και στους συμμάχους στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αγόρασε επίσης λεηλατημένη τέχνη από τους Ναζί.
Μια διαδικτυακή καμπάνια που ξεκίνησε στα τέλη του περασμένου έτους συγκέντρωσε περισσότερες από 2.200 υπογραφές, καλώντας τον δήμαρχο να διασφαλίσει τη διαφάνεια στις εκθέσεις Bührle του μουσείου. Προειδοποίησε για «σοβαρές παραλείψεις» στην αντιμετώπιση της προέλευσης, ζήτησε δωρεάν πρόσβαση στο αρχείο της συλλογής και προέτρεψε τη δημιουργία ενός κέντρου τεκμηρίωσης που θα εγκατασταθεί από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες για την ενημέρωση των επισκεπτών σχετικά με τη χρήση σκλάβων από τον Bührle για την κατασκευή όπλων, για έργα τέχνης που αγοράστηκαν από τους Ναζί ή πουλήθηκαν υπό πίεση από Εβραίους συλλέκτες.