Πέθανε η πιο χαρακτηριστική περσόνα του κέντρου της Αθήνας των τελευταίων 60 χρόνων. Ο Ανδρέας Νομικός γνωστός σε όλους ως «Φτερού», ο άνθρωπος που διέσχιζε καθημερινά το ιστορικό κέντρο διαλαλώντας την πραμάτεια του με τη χαρακτηριστική του φωνή, που το παρατσούκλι του ταυτίστηκε με τον θηλυπρεπή ομοφυλόφιλο άλλων εποχών, πέθανε σε ηλικία 84 ετών.
Γεννημένος στην Λήμνο το 1937 χρειάστηκε να κάνει διάφορες δουλειές του ποδαριού για να επιβιώσει αλλά όλοι τον γνώριζαν από τα φτερά για ξεσκόνισμα που πουλούσε. Το τέχνασμα του να τα διαφημίζει φωνάζοντας «Φτεράαααα, καλά φτεράαααααα» και κυρίως τα βιτριολικά του αστεία τον έκαναν ιδιαίτερα δημοφιλή σε μια εποχή άκρως πουριτανική όπου οι ομοφυλόφιλοι ταυτιζόντουσαν αποκλειστικά με ενός τύπου συμπεριφοράς. Ήταν ο λόγος που πολλοί παραγωγοί του λαϊκού κινηματογράφου της δεκαετίας του ’60 κυρίως τον αγκάζαραν να παίζει ανάλογους «τύπους» σαν εκείνους που έβγαζαν γέλιο στις επιθεωρήσεις της εποχής.
Ο Ανδρέας Νομικός καθώς είχε να θρέψει ως οικογενειάρχης που ήταν τρία παιδιά, δεχόταν κάθε προσφορά. Άλλωστε σε όλες τις συνεντεύξεις που έδωσε αργότερα επέμενε ότι δεν ήταν ο ίδιος ομοφυλόφιλος και το στυλ το σκαρφίστηκε καθαρά για εμπορικούς λόγους. Έτσι, έπαιξε σε περισσότερες από 30 ελληνικές ταινίες δίπλα σε μεγάλους κωμικούς όπως ο Θανάσης Βέγγος και ο Κώστα Χατζηχρίστος σε ταινίες όπως Ένας Δον Ζουάν για Κλάματα (1960), Ο καταφερτζής (1964), Ο Μελέτης στην Άμεσο Δράση (1966), Διπλοπενιές (1967), Ένας κλέφτης... με φιλότιμο (1968), Ο μαχαραγιάς (1968), Ο ναύτης του Αιγαίου (1968), Ποιος Θανάσης; (1968), Θου-Βου: φαλακρός πράκτωρ, επιχείρησης Γης Μαδιάμ (1969) αλλά και σε ταινίες του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου όπως Άρπα Κόλα (1982) του Νίκου Περάκη και …λιποτάκτης (1988) των Κόρρα – Βούπουρα.
Σε εποχές πολιτικά σκοτεινές κάποιοι διέδωσαν ότι σε αντίθεση με αυτό που έδειχνε προς τα έξω στην πραγματικότητα δούλευε για την Ασφάλεια ίσως ακόμα και για την ΚΥΠ προσφέροντας πληροφορίες για τη δραστηριότητα των πολιτικοποιημένων νέων αλλά κανένας δεν το πήρε στα σοβαρά. Αντιθέτως παρέμεινε πάντα αγαπητός σε όλους και διατηρούσε καλή σχέση με όλο το κέντρο. Λέγεται ότι τη μέρα που βγήκαν τα τανκς να καταστείλουν τους φοιτητές τον Νοέμβριο του 1973 ο Ανδρέας Νομικός περνώντας δίπλα από ένα στρατιωτικό όχημα στην Πατησίων είπε σε έναν φαντάρο «Καλέ, τι κάνετε; Παίζετε στον Άγνωστο Πόλεμο;» - τη δημοφιλέστερη τηλεοπτική σειρά της χούντας.
Εκείνα τα χρόνια καζούρα έκανε και στους ναύτες που μαζεύονταν πρωί-πρωί να πάρουν το λεωφορείο για τον Σκαραμαγκά από την πλατεία Κουμουνδούρου. Μια ολόκληρη γενιά τον ήξερε προσωπικά ή τον είχε συναντήσει από κοντά τουλάχιστον μία φορά και όλοι χαιρόντουσαν την παρέα του και τα αστεία του όσο καυστικά και αν ήταν. Τουλάχιστον όλοι εκτός των σοβαροφανών τους οποίους μόλις τους εντόπιζε δεν χαριζόταν ούτε σε κυρίες ούτε σε καλοντυμένους κυρίους, τους τα έσουρνε με όποιο τρόπο του ερχόταν αυθόρμητα. Ο Αλέξανδρος Ιόλας στην θρυλική συνέντευξη του στο περιοδικό Γυναίκα, όταν η Όλγα Μπακομάρου τον ρώτησε «μα, ποιος επιτέλους θέλετε να μας κυβερνήσει;», η απάντηση του ήταν «Η φτερού!»
Μέχρι και λίγο πριν την καραντίνα του 2020 τον έβρισκες κάθε μεσημέρι Αιόλου και Ευριπίδους γωνία να κάθεται στο πεζούλι και να ξεκουράζεται κουβεντιάζοντας με τους φίλους του. Παρόλα τα γεράματα του, ντυμένος με σιθρού μπλουζάκι και σαγιονάρα τους καλοκαιρινούς μήνες, δεν έπαυε με καύσωνα αλλά και με κρύο τον χειμώνα να οργώνει την πόλη σαν να ήταν το σαλόνι του. Αλλά ποιος θα ισχυριζόταν το αντίθετο για έναν άνθρωπο που γνώριζε τους δρόμους και την ιστορία της Αθήνας καλύτερα από οποιονδήποτε;
