Γεια σας. Θέλω να μοιραστώ αυτό το βάρος που χει κάτσει πάνω στο στέρνο και δεν λέει ν φύγει το ρημάδι...το σκέφτομαι από δω το σκέφτομαι από κει ετσι αλλιως αλλιώτικα μπας κ αλαφρυνει μα τίποτα.ολο και πιο βαρύ κι όλα λιγότερη δύναμη να το σηκώσω. Ειμαι 27 χρονών.εχω σχέση τα τελευταία 4 χρόνια και ετοιμαζόμαστε για γαμο.μεγαλη κουβέντα.ξαφνικα το σπίτι μας ειναι μικρό και πρέπει να βρουμε καινούργιο.ξαφνικα οι γονείς ανακατεύονται και δεν τους αρέσει που δουλεύω σεζον. Κι ολο να στέλνω βιογραφικά κι ολο να μην απαντάει κανείς...και ξέρω πως η πρώτη μου σχολη είναι μια αποτυχία και πηγα κ σε 2η και λέω ν παω κ σ μια 3η Όχι να πιάσω τν καλη να βρω κάτι σταθερό. Κουραστικά απ όλα. Κουράστηκα να φευγω σεζον...Κουράστηκα να προσπαθώ να συμβαδισω ένα πρόγραμμα κ μια ζωή γ να χω ένα σ/κ ελεύθερο τον χειμώνα ώστε να μην νιωθω τύψεις που παρατάω τον άντρα μου ένα καλοκαίρι ολόκληρο στην τύχη του ...Κουραστικα...κ όταν κάνω το λάθος και ανοίξω το στόμα μου και πω κάτι απ αυτά ξαφνικά ειμαι μεγάλη κ έτσι είναι η ζωή και μολις ξεσπάσω ξαφνικά ειμαι μικρή και δεν ξέρω που παν τα τέσσερα.θελω μια ζωή ήρεμη με.μια δουλειά βιοποριστική να καταφέρω να φτιάξω τν οικογένεια μου και να χω την υγεία μ κ τους φίλους μου.ουτε πλούτη ουτε μεγαλεία.