Πέθανε ο δημοσιογράφος Νίκος Σταθούλης, σε ηλικία 63 ετών. Ήταν περισσότερο γνωστός για την βιογραφία του Ιόλα που συνέγραψε και την πολυετή προσπάθειά του να σωθεί η βίλα του συλλέκτη στην Αγία Παρασκευή.
Ο Νίκος Σταθούλης γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε δραματική τέχνη στη Σχολή του Πέλου Κατσέλη και δημοσιογραφία στο Εργαστήρι Δημοσιογραφίας (1980).
Εργάστηκε για σειρά ετών στα περιοδικά Ένα, Status και DownTown.
Για ένα σύντομο διάστημα άνοιξε το εστιατόριο Ιnterview, ενώ το 1996 εγκαινίασε την αίθουσα τέχνης Down Town Art Gallery, στην περιοχή του Ψυρρή.
Τα τελευταία χρόνια μοίραζε το χρόνο του μεταξύ της Αθήνας και της εξοχικής του κατοικίας στο Αμόνι Κορινθίας.
Ο Νίκος Σταθούλης έπασχε από καρκίνο του προστάτη, ενώ πριν μερικούς μήνες είχε νοσήσει από κορωνοϊό. Κρατούσε τότε ημερολόγιο δημοσίως στο facebook, από το οποίο δημοσιεύουμε ορισμένα αποσπάσματα:
Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου
Οξυγόνο 88. Δέκατα. Δύσπνοια. Μικρές ανάσες αλλά δύσκολες. Για να πάω τουαλέτα δοκιμασία. Συνεχίζω να παίρνω βιταμίνες. Προμηθεύομαι κάλιο. Παίρνω μισή ασπιρίνη. Οι εξετάσεις καλές. Χαίρομαι. Η Πνευμονολογος με καθησυχάζει. Το δωμάτιο μου έχει γίνει κλινική.
Ο κορεσμός του οξυγόνου έχει τρελαθεί. Ανέβηκε ξαφνικά στο 95 και μετά από δυο ώρες έπεσε στο 84.
Η πανδημία μας έχει κάνει να σκεφτούμε πόσο εξαρτιόμαστε από τους διπλανούς μας και πόσο μας επηρεάζει η συμπεριφορά όλων μας. Φύλακας Άγγελος η δίδυμη αδερφή μου.
Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου
Οι φίλοι μου συστήνουν νοσοκομείο. Αρνούμαι πεισματικά. Το οξυγόνο επιμένει μεταξύ 85-87.
Βιταμίνες. Ο προσωπικός μου γιατρός ανησυχεί. Δύσπνοια. Δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου. Κόβεται η όρεξη. Οι βιταμίνες βοηθούν αλλά δεν θεραπεύουν. Η μέρα κυλά με σκαμπανεβάσματα έλλειψης οξυγόνου και δύσπνοιας. Κάθε βήμα και μια δοκιμασία. Μάσκα οξυγόνου.
Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου
Πνίγομαι. Είναι ύπουλος ο ιός. Όχι. Δεν είναι ιός. Εφιάλτης είναι.
Βομβαρδίζομαι με βιταμίνες. Καλή τροφή. Πολλά υγρά. Ψυχραιμία. Απύρετος. Οξυγόνο 88.
Η Πνευμονολογος – η δίκη μου Ηρωίδα- Η Ηρωίδα όλων μας- μου συστήνει να αρχίσω αντιπηκτικές ενέσεις και κορτιζόνη αμέσως, ειδ´ άλλως θα στείλει ασθενοφόρο να με παραλάβει επειγόντως για το νοσοκομείο «Σωτηρία». Είναι σηµαντικά τα αντιπηκτικά στη διαχείριση της νόσου.
Παίρνω κορτιζόνη Medrol σε γερή δόση : 32mg. Κάνω αντιπηκτική Clexane 60mg.
Δυο μόλις ώρες από την λήψη τους το οξυγόνο ανεβαίνει στο 92. Σέρνομαι ως το παράθυρο. Θέλω να δω τον ορίζοντα και τον έναστρο ουρανό.
Σάββατο 6 Φεβρουαρίου
Ο κορεσμός οξυγόνου στο 93. Βιταμίνες. Η γεύση και όσφρηση ξαφνικά χάθηκαν. Απύρετος. Δεν υπάρχει όρεξη. Η τηλεόραση στο πατρικό σπίτι κλειστή. Δεν ενημερώνει.
Παραπληροφορεί. Κάνει τόσο κακό σε ασθενείς με COVID.
Η δύσπνοια όσο βρίσκομαι στο κρεβάτι υποχωρεί. Τρία βήματα να κάνω έως την τουαλέτα, αποδεικνύεται πραγματική δοκιμασία.
Πρωί-πρωί 7:30π.μ. ο Άγγελος μου, η Πνευμονολόγος κ. Μίνα Γκάγκα, με ενημερώνει ότι η ισχυρή δόση κορτιζόνης 32mg θα συνεχιστεί για σήμερα και αύριο και οι αντιπηκτικές ενέσεις Clexane θα γίνονται για 5 μέρες ακόμα. Φοβάμαι τις ημέρες του «καταρράκτη», όπως ονομάζονται η 7η, η 8η και η 9η ημέρα.
Τα γράφω αυτά σήμερα που αισθάνομαι λίγο πιο δυνατός, για όλες και όλους Εσας, που με γεμίσατε με ευχες λόγια καρδιάς και με απαλλάξατε από φόβο, πόνο και μοναξιά.
Πρέπει να γράψω τώρα το Εισαγωγικό Σημείωμα για την «Μήδεια» του Κωνσταντίνου Μακριδάκη που «γεννήθηκε» στην ανοιξιάτικη καραντίνα καθώς πάει για έκδοση…
