H πρόσφατη μετακίνηση των περιβόητων πυραύλων Buk του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν καθ' οδόν προς την πρώτη γραμμή με την Ουκρανία δεν αποτελεί καλό οιωνό για συνομιλίες, εκτιμά ο Guardian.
Ωστόσο, εάν η Ρωσία ξεκινήσει πόλεμο με την Ουκρανία, χρειάζεται μια σειρά δράσεων: δημιουργία γραμμών εφοδιασμού καυσίμων, νοσοκομεία και ανάπτυξη συστημάτων αεράμυνας, που θα προστατεύουν τον βαρύ οπλισμό και τα στρατεύματά της κοντά στο μέτωπο.
Ένα από αυτά είναι το Buk-M1, το είδος του συστήματος πυραύλων εδάφους-αέρος μεσαίου βεληνεκούς που έγινε διαβόητο το 2014 όταν ένας πύραυλος που εκτοξεύτηκε στην ανατολική Ουκρανία κατέρριψε ένα αεροσκάφος της Μαλαισίας, σκοτώνοντας και τους 298 επιβαίνοντες.
Την ίδια ώρα ακόμη και όταν ο Τζο Μπάιντεν και ο Βλαντιμίρ Πούτιν συνομίλησαν για τον τερματισμό της κρίσης, η Ρωσία πλησίαζε όλο και πιο κοντά στο να είναι έτοιμη να εξαπολύσει μια πλήρη χερσαία εισβολή στη γείτονά της.
«Αυτά τα δεδομένα μας επιτρέπουν να συμπεράνουμε ότι παρά τις διαπραγματεύσεις μεταξύ Μπάιντεν και Πούτιν, η συγκέντρωση των ρωσικών στρατευμάτων στις περιοχές που συνορεύουν με το έδαφος που ελέγχεται από τις ουκρανικές αρχές συνεχίζεται», έγραψε η Ομάδα Πληροφοριών Conflict (CIT) – μια διαδικτυακή ερευνητική ομάδα που έχει χρησιμοποιήσει μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δρομολόγια σιδηροδρόμων και άλλα δεδομένα για να αποκαλύψει λεπτομέρειες της στρατιωτικής συσσώρευσης της Ρωσίας στα σύνορα.
Ο Πούτιν μπορεί και να αποφασίσει να μην εξαπολύσει εισβολή, καθώς αφήνει στρατεύματα κοντά στο μέτωπο ως μοχλό πίεσης για τις διαπραγματεύσεις.
Ωστόσο, Ρώσοι και δυτικοί αναλυτές προβλέπουν ότι αυτή η στρατιωτική συσσώρευση, η δεύτερη φέτος, προμηνύει μια σειρά μελλοντικών κρίσεων σχετικά με την Ουκρανία, καθώς ο Πούτιν προσπαθεί να αντιστρέψει την τροχιά της χώρας προς τη Δύση.
«Ακόμα κι αν ο Πούτιν πάρει κάτι από τη Δύση, συζητήσεις για εγγυήσεις για παράδειγμα, θα είναι αρκετό για αυτόν;» διερωτήθηκε η Τατιάνα Στανοβάγια, ιδρύτρια της εταιρείας πολιτικής ανάλυσης R.Politik. «Βρισκόμαστε μάρτυρες της αυγής ενός νέου γεωπολιτικού τυχοδιωκτισμού από τη Ρωσία».
Παρά τις συνομιλίες Πούτιν-Μάιντεν, η κρίση γίνεται όλο και πιο βαθιά.
Την Πέμπτη, η FSB της Ρωσίας ανακοίνωσε ότι αναχαίτισε ένα ουκρανικό πλοίο στην θάλασσα κοντά στην Κριμαία επειδή δεν υπάκουσε τις εντολές.
Μια μέρα αργότερα, η Ρωσία έκλεισε σχεδόν το 70% της Αζοφικής Θάλασσας, μιας κοινής θαλάσσιας περιοχής που χρησιμοποιείται επίσης από την Ουκρανία, για ασκήσεις βολής. Στη συνέχεια, ακολούθησε μία κλιμακούμενη ρητορική.
Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Ριάμπκοφ είπε ότι η Ρωσία και οι ΗΠΑ μπορεί να οδεύουν προς επανάληψη της κρίσης των πυραύλων της Κούβας το 1962 ενώ ο Πούτιν πρόσφατα είπε ότι η κατάσταση στην ανατολική Ουκρανία «έμοιαζε με γενοκτονία», εγείροντας φόβους ότι θα μπορούσε να αναζητήσει πρόσχημα για να στείλει τα στρατεύματά του.
Με τη στρατιωτική απειλή στο τραπέζι, το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας δημοσίευσε τη λίστα με τα αιτήματά της για τον τερματισμό της κρίσης την Παρασκευή.
Ο κυριότερος μεταξύ αυτών ήταν να «απορρίψει επισήμως το ΝΑΤΟ την απόφαση της συνόδου κορυφής του στο Βουκουρέστι το 2008 ότι «η Ουκρανία και η Γεωργία θα γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ».
Ο Πούτιν πέρασε τις δύο τελευταίες δεκαετίες προσπαθώντας να καταπολεμήσει την επέκταση του ΝΑΤΟ, αλλά η πιθανή ένταξη της Ουκρανίας στη στρατιωτική συμμαχία άγγιξε βαθύτερα συναισθήματα και εν μέρει τον παρακίνησε να διατάξει την προσάρτηση της Κριμαίας και να προκαλέσει έναν πόλεμο στην ανατολική Ουκρανία που είχε ως απολογισμό περισσότερους από 14.000 νεκρούς.
«Τους είπα: μην αγγίξετε την Ουκρανία διαφορετικά θα υπάρξει πρόβλημα», είπε ο Φίοντορ Λουκιάνοφ, ένας σημαντικός Ρώσος αναλυτής εξωτερικής πολιτικής, αναφερόμενος στις συζητήσεις του με δυτικούς συναδέλφους του όσον αφορά τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ τη δεκαετία του 2000.
«Υπάρχει μια πραγματική κόκκινη γραμμή. Σωστό ή λάθος. Αυτού του είδους η εμπλοκή με την Ουκρανία σε θέματα ασφάλειας και στρατιωτικών υποθέσεων, που θεωρείται εδώ ως απολύτως απαράδεκτη».
Ο Λουκιάνοφ είπε ότι ο Πούτιν θεωρεί ότι είναι «χρέος του ως πρόεδρος» να μην αφήσει το «ουκρανικό πρόβλημα» για τον επόμενο Ρώσο ηγέτη.
Οι ΗΠΑ, από την πλευρά τους, προσπάθησαν να πείσουν τη Ρωσία ότι η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί σύντομα στη συμμαχία, αλλά την Παρασκευή η Μόσχα ζήτησε μια πιο επίσημη δήλωση.
Ο επικεφαλής του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ λίγες ώρες μετά τη δημοσιοποίηση του αιτήματος απάντησε. «Η σχέση του ΝΑΤΟ με την Ουκρανία θα κριθεί από τους 30 συμμάχους του ΝΑΤΟ και την Ουκρανία, από κανέναν άλλον», είπε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου με τον νέο καγκελάριο της Γερμανίας, Όλαφ Σολτς.
Στην Ουκρανία, η υποστήριξη για ένταξη στο ΝΑΤΟ έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, καθώς η χώρα έχει αναζητήσει προστασία από μια ολοένα και πιο επιθετική Ρωσία.
Για τα έθνη στην ανατολική πλευρά του ΝΑΤΟ, το να επιτρέπεται στη Ρωσία να υπαγορεύει την πολιτική της συμμαχίας για την Ουκρανία, θεωρείται ως το πρώτο βήμα προς την αναγνώριση μιας ρωσικής σφαίρας επιρροής.
«Η ιστορία δείχνει ότι οι δεσμεύσεις για ουδετερότητα από την Ουκρανία ή οποιαδήποτε άλλη χώρα στην περιοχή δεν μειώνουν την όρεξη του Πούτιν. Πολύ περισσότερο την εντείνουν», έγραψε ο υπουργός Εξωτερικών της Ουκρανίας, Ντμίτρο Κουλέμπα, σε άρθρο που δημοσίευσε το Foreign Affairs την Παρασκευή.
«Ο καλύτερος τρόπος για να απαντήσει κανείς σε τέτοια τελεσίγραφα είναι να τα αγνοήσει εντελώς».
Ωστόσο, υπάρχουν αμφιβολίες εάν η Ρωσία θέλει πραγματικά να επιτύχει κάποια συμφωνία. Οι αναλυτές σημειώνουν ότι παρά το γεγονός ότι η Μόσχα συγκέντρωνε τις δυνάμεις της για μήνες, οι Ρώσοι διπλωμάτες δεν είχαν ετοιμάσει κανένα επίσημο έγγραφο ούτε καν είχαν διατυπώσει τις απαιτήσεις της χώρας μέχρι την περασμένη εβδομάδα.
Η ιδέα δε, της συγκέντρωσης σχεδόν 100.000 στρατιωτών σε απόσταση αναπνοής από τα ουκρανικά σύνορα (οι ΗΠΑ είπαν ότι η Ρωσία θα μπορούσε να αυξήσει αυτόν τον αριθμό σε 175.000 μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου) μόνο και μόνο για να πραγματοποιήσει συνομιλίες με τον Μπάιντεν, έχει κριθεί ως υπερβολική από τους δυτικούς παρατηρητές.
Η Ρωσία χρησιμοποίησε παρόμοιες τακτικές κατά τη λαθραία εισβολή της στην Ουκρανία το 2014, σημειώνει το CIT.
Ωστόσο, ο χρόνος περνά και ο Πούτιν αν και θα μπορούσε να υποχωρήσει, θα ήταν ντροπιαστικό να το κάνει χωρίς μια νίκη στα χέρια του.
Οι απαιτήσεις της Ρωσίας για τη Δύση φαίνονται αδύνατο να εκπληρωθούν. «Ο Πούτιν πιστεύει ότι αν θέλει ο Μπάιντεν, μπορεί να μετακινήσει ακόμα και βουνά, μπορεί να πείσει τους συμμάχους και να πείσει το Κίεβο (να κάνει παραχωρήσεις)», είπε ο Στανοβάγια.
«Αυτό το πρόβλημα θα μπορούσε να οδηγήσει τον Πούτιν στο να απαιτήσει το αδύνατο και να πιέσει τόσο πολύ, που όλα να καταλήξουν σε πόλεμο».
Με πληροφορίες του Guardian
