ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αισθάνομαι ότι έχω γίνει πολύ κολλιτσίδα τελευταία στις φιλίες μου και με στεναχωρεί πολύ αυτό. Στην πόλη που σπουδάζω έχω αυτή τη στιγμή μόνο τρία άτομα με τα οποία μπορώ να βγω και με αυτούς τους λίγους είναι που μιλάω και μέσω σόσιαλ συνήθως. Όλοι όμως έχουν τις υποχρεώσεις τους με τις σχολές τους και τις δουλειές τους και δεν έχουν χρόνο να βγαίνουμε που είναι κάτι που καταλαβαίνω γενικά... Αλλά τις περισσότερες φορές με γράφουν και στα μηνύματα. Έχω καταλήξει να αισθάνομαι υπερβολικά μόνη. Αν δεν είμαι σχολή ή δεν δουλεύω δεν ξέρω τι να κάνω. Θέλω να βγω να πάω έναν περίπατο έστω. Τίποτα το υπερβολικό, να πω δυο κουβέντες με κάναν άνθρωπο. Δεν θέλω να γίνομαι βάρος στους άλλους οπότε προσπαθώ να μην τους ενοχλώ και πολύ όμως τι να κάνω και εγώ; Ώρες ώρες με πιάνει τεράστια απόγνωση, αισθάνομαι τόσο μόνη και δεν συμβαίνει και τίποτα στον αισθηματικό τομέα. Ενώ γενικά δεν ασχολούμαι με τα αισθηματικά μου (δεν έχω κάνει ποτέ σχέση) έχω αρχίσει να πιστεύω ότι ίσως αυτή να ήταν η καλύτερη λύση γιατί όσο να ναι αν είσαι μαζί με κάποιον θα περνάτε αρκετό χρόνο μαζί. Θα είναι εκεί για σένα. Το χω πολλή ανάγκη αυτό. Το μόνο που ζητάω είναι κάποιον που να θέλει να περνάει χρόνο μαζί μου και να μην αισθάνομαι ότι τον πρήζω εγώ κάθε φορά να βγούμε... Γιατί και το να βρω άλλες παρέες κομματάκι δύσκολο στη φάση αυτή της ζωής μου...