Είναι φυσιολογικό να έχεις ψοφήσει από τον πόνο λόγω κολικού νεφρού και το αγόρι σου να φεύγει να σε αφήσει γιατί αν δεν πάει στο ραντεβού με τους άλλους συμφοιτητές από το μεταπτυχιακό ενδέχεται να μην καταλάβει τόσο καλά τις ασκήσεις και να αποτύχει στι εξετάσεις του Σκ ; Από τη μια καταλαβαινω το άγχος του, γιατί και γω παρόμοια άγχη αντιμετωπίζω με δουλειά και μεταπτυχιακό σε στάδιο διπλωματικής, από την άλλη, βάζουμε πιο πάνω μια ακαδημαϊκή υποχρέωση πάνω από την υγεία;;; Ήταν μαζί μου όταν άκουσε το γιατρό να λέει :" άπαξ και ανεβάσεις πυρετό πάνω από 38 να με πάρεις τηλέφωνο αμέσως ". Θέλω να πω, ακούγονταν σοβαρό με εμενα διπλα εμφανώς ταλαιπωρημένη. Καταλαβαίνω, αλλά ένα μερος του εαυτού μου ήθελε να μεινει μαζί μου στο σπίτι. Επίσης, ένα μέρος του εαυτού μου να με πάρει τηλέφωνο να δει αν ανέβασα πυρετό (που μέχρι στιγμής προς πληροφόρηση δική σου, αγαπητε/η/ο αναγνώστη/στρια, είμαστε σταθερά στο 37,5).
Εν τέλει , δεν του έχω πει τίποτα (γιατί τέτοια είμαι ) αλλά με πειράζει λίγο μέσα μου. Καταλαβαίνω το άγχος του αλλά εκείνος καταλαβαίνει τον πόνο μου ; Ή ότι ενδεχομένως είναι κατι σοβαρό ; Ή ανησυχεί περισσότερο για τη δική του απόδοση στις εξετάσεις απ'οτι για τα νεφρά μου ; 🙃 Για να με λυπηθείτε στις απαντήσεις να πω ότι είμαι ολομόναχη (εννοώ χωρίς οικογένεια, συγγενεις ή κοντινούς φίλους ) στην Αθήνα και εδώ συζούμε με το φίλο μου περίπου 2 χρονακια.