Ο φωτογράφος Dmitry Kokh ανακάλυψε πολικές αρκούδες που ζουν σε έναν εγκαταλελειμμένο μετεωρολογικό σταθμό στον αυτόνομο θύλακα Τσουκότκα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, σε ένα ταξίδι στη Νήσο Βράνγκελ- ένα αναγνωρισμένο από την Unesco φυσικό καταφύγιο για τα ζώα.
«Ονειρευόμουν να φωτογραφίσω πολικές αρκούδες εδώ και πολύ καιρό. Πρόσφατα το χόμπι μου, η φωτογραφία άγριας φύσης, έπαψε να είναι απλώς χόμπι και μετατράπηκε σε μεγάλο μέρος της ζωής μου. Και αν αφιερώνεις τόσο πολύ χρόνο σε μια δραστηριότητα, τότε οι στόχοι σου πρέπει να είναι φιλόδοξοι. Πάνω από όλα μου αρέσει να τραβώ φωτογραφίες μεγάλων θαλάσσιων ζώων, είτε στην ξηρά είτε κάτω από το νερό. Δεν το γνωρίζουν όλοι, αλλά οι ζωολόγοι ταξινομούν τις πολικές αρκούδες στα θαλάσσια θηλαστικά, καθώς περνούν τον περισσότερο χρόνο τους σε παγονησίδες μακριά από τη στεριά. Οι πατούσες τους έχουν μέχρι και νηκτική μεμβράνη», εξηγεί.
Υπάρχουν ελάχιστα μέρη στον πλανήτη όπου οι πολικές αρκούδες μπορούν να βρεθούν σε μεγάλους αριθμούς. Ένα από αυτά είναι η Νήσος Βράνγκελ της Ρωσίας, ένα φυσικό καταφύγιο υπό την προστασία της Unesco που συχνά αποκαλείται «μαιευτήριο πολικών αρκούδων». Το μέρος είναι εξαιρετικά απρόσιτο, κάτι που μπορεί να είναι κακό για τους τουρίστες αλλά υπέροχο για τα ζώα.
Η προετοιμασία για την αποστολή στη Νήσο Βράνγκελ διήρκεσε σχεδόν δύο χρόνια και τον περασμένο Αύγουστο ξεκίνησε τελικά για τα βόρεια της Τσουκότκα. Στη διαδρομή, ο Dmitry Kokh είχε την ευκαιρία να φωτογραφίσει από καφέ αρκούδες, θαλάσσια λιοντάρια και φώκιες μέχρι έναν απίστευτο αριθμό διαφορετικών πουλιών, ενώ έκαναν επίσης καταδύσεις στη θάλασσα, η οποία αποδείχτηκε γεμάτη ζωή.
«Ένιωθα σαν να βρισκόμουν σε ένα παράλληλο σύμπαν. Πέρασαν μέρες και εβδομάδες. Τα τοπία άλλαξαν δεκάδες φορές: ηλιόλουστες παραλίες με βότσαλα, απότομοι βράχοι, βουνά και τούνδρα», λέει ο ίδιος.
Μια μέρα, αναμενόταν κακοκαιρία και ο καπετάνιος πλησίασε ένα μικρό νησί, το Kolyuchin, για να βρει καταφύγιο από την καταιγίδα. Το νησί είναι γνωστό για τον πολικό μετεωρολογικό σταθμό που λειτουργούσε εκεί στη σοβιετική εποχή. Αν και ο σταθμός έκλεισε το 1992, το εγκαταλελειμμένο χωριό βρίσκεται ακόμα στο νησί.
«Ο θυελλώδης άνεμος, η βροχή και τα εγκαταλελειμμένα κτίρια στις βραχώδεις ακτές έκαναν τα πάντα ακόμη πιο σουρεαλιστικά. Ξαφνικά παρατηρήσαμε κίνηση στα παράθυρα των σπιτιών. Κάποιος έβγαλε κιάλια και είδαμε τα κεφάλια των πολικών αρκούδων. Ομίχλη, ένα μέρος έρημο εδώ και καιρό από ανθρώπους, πολικές αρκούδες – ήταν το τέλειο σκηνικό», λέει ο Dmitry Kokh.
Οι αρκούδες έκαναν βόλτες στα σπίτια και ανάμεσα σε βαρέλια που είχαν μείνει στο νησί εδώ και καιρό. Υπήρχαν περίπου 20 ζώα στον ορίζοντα την ίδια στιγμή, κυρίως αρσενικά. Τα θηλυκά στέκονταν στην άκρη με τα μικρά τους, πιο κοντά στις ακτές του νησιού. Τα βαρέλια είναι ένα πολύ γνωστό πρόβλημα στη ρωσική Αρκτική. Πίσω στην εποχή της ΕΣΣΔ, τα καύσιμα παραδίδονταν στο σταθμό σε αυτά, αλλά ήταν πολύ ακριβό να πάρουν τα βαρέλια πίσω, οπότε απλά πετάγονταν.
«Ήταν πολύ επικίνδυνο να κατέβεις στο νησί εκείνη την ημέρα, γι' αυτό έβγαλα φωτογραφίες από ένα drone εξοπλισμένο με ειδικούς έλικες χαμηλού θορύβου. Χρησιμοποίησα επίσης μερικά κόλπα που μου επέτρεπαν να φωτογραφίζω τα ζώα χωρίς να τα ενοχλώ. Μετά από λίγο, οι αρκούδες αγνοούσαν εντελώς το ασυνήθιστο βουητό», εξηγεί ο φωτογράφος.
Στη συνέχεια ρώτησε τον Anatoly Kochnev, έναν από τους κορυφαίους ειδικούς στις πολικές αρκούδες, πώς εξηγείται η συμπεριφορά των ζώων – γιατί τους αρέσει να κάθονται στα κτίρια;
Ο Ρώσος βιολόγος, ο οποίος εργάστηκε στην Τσουκότκα και στο νησί Kolyuchin για πολλά χρόνια, απάντησε ότι οι πολικές αρκούδες είναι πολύ περίεργες από τη φύση τους, «επομένως προσπαθούν πάντα να περνούν από οποιοδήποτε ξεκλείδωτο παράθυρο ή πόρτα». Επιπλέον πρόσθεσε πως «δυστυχώς, αυτά τα ζώα κυνηγούνταν παραδοσιακά, οπότε χρησιμοποιούν τα σπίτια ως μια μορφή προστασίας από τους ανθρώπους».
Αλλά μετά είπε στον Dmitry Kokh κάτι ακόμη πιο ενδιαφέρον. Όπως φαίνεται, οι αρκούδες σπανίως εμφανίζονται στο νησί σε τέτοιους αριθμούς. Κανείς δεν ξέρει γιατί, αλλά μια φορά κάθε εννέα χρόνια ο αιωρούμενος πάγος παραμένει κοντά στην ακτή το καλοκαίρι. Κατά συνέπεια, οι αρκούδες δεν ταξιδεύουν προς τα βόρεια, ως συνήθως, και παραμένουν στον εγκαταλελειμμένο σταθμό.
«Κοιτάζοντας την βασική φωτογραφία της ζωής μου αυτή τη στιγμή, εκείνη που ονομάζεται "House of Bears", θεωρώ ότι αργά ή γρήγορα όλα τα ανθρωπογενή πράγματα στη Γη θα εκλείψουν – κτίρια, αυτοκίνητα και υπολογιστές θα τελειώσουν. Όμως η ζωή είναι αιώνια. Αυτές οι αρκούδες θα συνεχίσουν να κυνηγούν, να κολυμπούν ανάμεσα στον πάγο και να εξερευνούν νησιά ακόμα και όταν ο πολιτισμός πάψει να υπάρχει. Η ζωή θα παραμείνει αιώνια μόνο εάν εμείς οι άνθρωποι αρχίσουμε επιτέλους να φροντίζουμε τον πλανήτη και τα ζωντανά πλάσματα που χρειάζονται την προστασία μας», καταλήγει ο Dmitry Kokh.
Με πληροφορίες από Guardian
