Το πόσο με εκνευρίζουν οι ρομαντικές ταινίες και οι μπούρδες που πασάρουν, δε λέγεται!
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Το πόσο με εκνευρίζουν οι ρομαντικές ταινίες και οι μπούρδες που πασάρουν, δε λέγεται!
@pensiero
Πω και μένα! Απίστευτο cringe.
Και γω νευριάζω, διότι τα παρουσιάζουν όλα τόσο μαγικά για να είναι αληθινά. Στη ζωή είναι τελείως αντίθετα...
Για να καλύψουμε το κενό που νιώθουμε μέσα μας το γιαούρτι πρέπει να το τρώμε και όχι να το φυσάμε χαχα Αστειεύομαι :P
Δεν μας πρότεινες όμως καμία καλή ταινία να κλάψουμε κι εμείς λίγο…
@Jmarkakis κλαις;;;
Πως δεν κλαίω; Από τα γέλια 😂
Φυσικά και κλαίω. Όπως όλοι οι άνθρωποι. Αν υπάρχει λόγος βέβαια, όχι έτσι στο ξεκάρφωτο και για ψύλλου πήδημα. Παράδειγμα… προχθές στο σούπερ μάρκετ, δεν μου έπαιρναν την καινούργια Ντίσνεϊ πριγκίπισσα που ήθελα και ξεσήκωσα το μαγαζί. Πολύ σοβαρός λόγος χαχα
Πως λέει ο Στελάρας…“κι όμως κυρία μου κι οι άντρες κλαίνε” :P
Φυσικά και κλαίνε οι άντρες απλά πολλοί θα πουν πως δεν ισχύει για διάφορους λόγους.. οπότε ναι είναι υπέρ σου που το λες αυτό :)
Παίρνω πόντους. Τώρα θα ανοίξουν οι κάνουλες θ’ αρχίσουν όλοι να κλαίνε χαχα
Και πολλούς μάλιστα :)
Δες κανα horror.
Ένας από τους πρωταρχικούς στόχους της τέχνης, εξομ. είναι να συγκινεί. Οι ταινίες, μια θεατρική παράσταση, η μουσική, ο χορός, ένα βιβλίο δημιουργούνται, για να μας συγκινήσουν, ανάμεσα στους άλλους στόχους που έχουν. Κλαις, άρα νιώθεις. Νιώθεις, άρα ζεις. Και η συγκίνηση κομμάτι της ζωής μας είναι, πολύ σημαντικό μάλιστα. Το κλάμα είναι και λύτρωση. 'Άσε τον εαυτό σου ελεύθερο και μην τον καταπιέζεις. Και πάρε τη ζωή, όπως έρχεται.
Και άμα φοβηθώ ποιος θα με πάρει αγκαλιά;
Μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη αγκαλιά, crisano, θα αγκαλιάζεις εσύ τον εαυτό σου. Για τον εαυτό σου θα πρέπει πάντα να έχεις μια αγκαλιά, για να αντέχεις τα δύσκολα, όταν έρχονται.