ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παρόλο που συμπάσχω και σε συμπονω.Πιστευω ότι θέλει να υπάρξει συζήτηση για το πως...Για τις ευθύνες του καθενός.Επικυρωσες και εσύ τα δικά του της αισθήματα ώστε να μην υπάρξει προδοσια,;προδοσια είναι πχ και η αποστερητικη ιδιοποιηση και το να τεστάρει τον άλλον μονομερώς, κ αν στα πλαίσια του παιχνιδιού επιτρέπεται εξετάσεις τη δική σου ευθύνη επίσης στο πάρε δώσε.Ευθυνη έχει και αυτός που δίνει δίνει και δε παίρνει,λογικά γιατί δεν είναι υγιές ευθύνη έχει και αυτός αυτή που δε δίνει. .Όταν αποφασίσει κάποιος να δώσει πια έχει μπερδέψει τον άλλο τόσο που λογικά αν έχει βιώσει αρκετό πόνο από αυτά θα οδηγηθεί σε προδοσια της αγάπης που ένιωθε.Η αμοιβαία αγάπη είναι μεγάλη ευθύνη από κοινού και υπάρχει ένα παράδοξο του συγχρονισμού γιατί στην ιστορική υποκειμενικοτητα του καθενός περνάει διαφορά που ίσως θα έπρεπε να τα γνωρίσεις επίσης.Μπορει να θελήσει κ ο αλλος κάποια πράγματα για να νιώσει επίσης αγαπημένος . .και αυτό θέλει διάθεση επικοινωνίας αλλιώς και ο αλλος αντί να βάλει όρια δυστυχώς μπορεί να γίνει εκδικητικός.Το θέμα είναι αμ θα ζητήσει συγγνώμη ακομη κ αν ο ίδιος έχει γίνει ερείπιο από τα δικά σου πιθανά λάθη απαξίωση υποτίμηση συναισθημάτων θα την δεχτείς ,θα ζητήσεις και εσύ και θα υπάρξει διάθεση επικοινωνίας ειλικρινούς;Θα ήθελες πραγματικά σχέση δηλαδη; Με αμοιβαίο σεβασμό συμπαθεια και δόσιμο χώρου και χρόνου και στον αλλον; Το συνειδητό και το ασυνείδητο υποσυνείδητο θέλουν κάποιο χρόνο για επεξεργασία . Εγωισμό έχουμε όλοι και υγιή ενιπτε ας σκεφτούμε αν κ πότε προσβάλλουμε και του άλλου. Όταν έβγαζε το καλο του εαυτό αυτός αυτή το εκτιμήσεις ή το εκμεταλλευτηκες απλα; Ανταπέδωσες ή το πήρες και εφυγες; Όταν δίνεις μετα απότομα ο αλλος λογικά μπορεί να αμυνθεί γιατί έχει συνηθίσει στο ανάποδο και την τον μπερδεύεις στο ανάποδο για παράδειγμα.Μπορει και να έχει συνείδηση αυτού αργότερα αν αποκτήσουν και οι δύο συνείδηση εαυτού μέσα στο χρόνο μαζί με τις φερόμενος πράξεις λόγια και αντίκτυπο του ενός στον άλλο και υπάρχει διάθεση επικοινωνίας η αγάπη θα συνεχίσει.Τα ερείπια με μια κατεδάφιση ξαναχτιζονται με καινούρια θεμέλια.Το θέμα είναι αν θέλετε ακόμη κάτι κοινό και όχι ο καθένας το σπιτάκι του.Οσυγχρονισμος δε σε αυτό ναι μεν είναι θέμα...αλλα φτιάχνεται.Αρκει να επικοινωνήσει ο ένας στον άλλος τι ακριβώς του έκανε κακό και καλό ,τα προηγούμενα τραύματα του για να μη νιώθει εκμετάλλευση πάνω σε αυτά διαφορετικά θα βγει και η αντιδραστικη πλευρά η ενστικτωδης της αυτοσυντηρησης.Αφησες τον την άλλη να μιλήσει και για τα δικά του της; Εξαρχης για το πριν γνωριστειτε; Μη νομίζεις ότι επειδή κάποιος κάποια είναι διαθέσιμη και έχει αγαπήσει κ μπορεί δεν είναι ικανός και να σου δείξει τι δε θέλει να του κάνεις.Μπορει ακομη κ να νιώθει άσχημα γιαυτο και να νοιάζεται πραγματικά αλλα υπάρχει ένα όριο πόνου.Μπορει ακομη να κάνετε και πολύ καλό ο ένας στον άλλον και να πρέπει να κάτσετε να συζητήσετε όλα τα παράδοξα στην ιστορία του καθενός και την αναμεταξύ σας..Ισως αν έχετε φτάσει σε ένα όριο από κοινού να μπορείτε να βελτιωθείτε και οι δύο αν βάλετε και ξεχωρίσετε ο καθένας τα θέματα του και τα συζητήσετε.
Οι σχέσεις μπορεί να είναι ψυχοθεραπευτικες πιστεύω οποιαδήποτε μορφής αν συνεχίσουν με το να μη κάνουμε ο ένας στον άλλο από τη μια το ψυχοθεραπευτη υπό την έννοια της ψυχανάλυσης μόνο για τη κατανόηση του εαυτού μας αλλα για την αλληλοκτανοηση.Αυτο θέλει έπειτα κοινή γνώση μεν κ κοινή διάθεση να τα βάλετε κοινώς κάτω.
Αν ο αλλος θεωρήσει επίσης ότι του κανεις περισσότερο καλό από κακό,θα θέλει εστω να τα ξαναπείτε, και η συζήτηση μπορεί να φέρει από κοινού ωρίμανση όσο υπάρχει ατομική θέληση για ωρίμανση και κοινή θέληση να ωριμάσει και μαζί.Το χτίσιμο θέλει συνεργασία στη φαντασία και στη πραγματικότητα μιας σχεσης,θάρρος επιμονή και υπομονή.Και να ξέρει και ο αλλος ότι θέλεις και εσύ το ίδιο .Ίσως θέλει και τρόπο και δε τον έχουμε όλοι συνεχώς..ξεφεύγουμε. Αναρωτήσου πρώτα λοιπόν πως ένιωσε ο αλλος απέναντι στα δικά σου λόγια πράξεις κ αν αναρωτηθεί το ιδιο και δώσετε από κοινού την ευχέρεια ο ένας στον άλλον του χώρου και του χρόνου για αυτά, όσο χαλια και αν τα κάνατε το θέμα είναι αν έχετε ακόμη το οικόπεδο και το ερείπιο ερείπια ψυχών αναστηλωνονται ή δομουνται εξαρχης .Αν θέλετε και οι δύο σχέση κ ο ένας τον άλλον.Οχι επιφανειακή αλλα ουσιαστική.
Εκεί σταματάνε τα παιχνίδια εξουσιας και το πλήγωμα.
Που μπορεί αν και δε σε γνωρίζω να έφτιαξες και εσύ και ο αλλος άλλη να έσκασε από τη πολύ συμμετοχή και να νιώθει πια βλακας και λογικα να επιτεθεί.
Η άμυνα και η επίθεση σταματούν όταν ειπωθούν όλα και δε διεγείρει ο ένας τα τραύματα του άλλου, τότε μόνο καλό μπορείτε να κάνετε ο ένας στον άλλον θαρρώ.
Θέλει και λίγη γλυκιδερκεια αλλα όχι εκμετάλλευση της .
Δώσε λίγο χρόνο στον άλλον να ξεχωρίσει τις ευθύνες του και εσύ τις δικές σου επικοινωνηστε εκτενώς και δε θα χωριστειτε .Αν κάποτε έγινε το πρώτο βήμα και το ένιωσες μη σε φοβίζει το καλο και το κακό.. υπάρχει και κάτι πέρα από αυτό. Αν και ο ηθικός σχετικισμος έχει διαφθείρει το πολιτισμό και εμάς και χρειάζεται να λέμε αυτό είναι καλό αυτό είναι κακό...υπάρχει και το γκρι περα από το άσπρο ή μαύρο.
Όταν τελειώσετε με τα λογικά μέχρις ενός σημείου τεστ ο ένας προς τον άλλον και καθίσετε να μιλήσετε ουσιαστικά με κάποιο τρόπο με ισάξια κατανομή χώρου και χρόνου για συζήτηση περί του θέματος θεμάτων σας και συναισθημάτων κατα την αλληλπδραση σας ισως τον την κατανοήσεις κ σε κατανοήσει και κάτι γίνει.
Πολλές φορές αλλά θέλουμε να πούμε και αλλα λέμε γιατί το θάρρος κόβεται όταν είναι ο ένας στον άλλον συνεχώς επικριτικός.
Μη ρωτήσεις ποτέ κανέναν αν θέλει να καταλάβει με το καλο ή το κακο( ποιος είσαι ο Θεος;) ή ο πατέρας μάνα του άλλου γιατί όλοι έχουμε τη σκιά μας που έλεγε και ο Καρλ Γιουνγκ και κάποτε διεγείρεται.Παρολο που ο καθένας έχει ευθύνη διαχείρισης αυτού εξέτασε το λογικά μήπως το παράκανες και εσύ με τη διέγερση. Αν το εξετάσει κ ο αλλος άλλη και έχετε το θάρρος να βρεθείτε εστω ή να επικοινωνήσετε να τα πείτε δε θα μείνει το Κριμα μόνο.
Κάτσε και άκου κοινώς και την εξομολόγηση του άλλου ή ομολογία επίσης μετά το πλήγωμα αν στη δώσει και δώσε χώρο κι χρόνο αν σου έχει δοθεί κ εσενα. Εσυ και η ψυχή σου το ξέρεις υπό και η πραγματικότητα. Πόσες φορές σε άκουσε κ πόσο και πόσες εσυ;
Αν έχει το θάρρος θα το παραδεχτεί αλλα να σεβαστείς κ εσυ τον υγιή εγωισμό του άλλου άλλης με όλη τη συμπαθεια

Καταλήγω πως όσο ιδανική και να ομοιάζει μία σχέση, πρέπει πάντα να κρατάει κανείς πισινές και μικρά καλάθια. Τα πολλά τα λόγια είναι φτώχεια, με τα λόγια χτίζεις μόνο ανώγεια και κατώγια.

Τίποτα δεν γίνεται απο την μια μέρα στην άλλη. !