Το νέο συμφωνικό έργο Le Mirage, γραμμένο από την 28χρονη συνθέτρια Λίνα Τόνια κατά παραγγελία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών και η εκτέλεση του κορυφαίου κοντσέρτου (αρ.20) για πιάνο του Μότσαρτ από τον, μόλις 18 ετών, πιανίστα Γρηγόρη Ιωάννου, «νομιμοποιούν» απολύτως την ένταξη της συναυλίας που δίνει η Ορχήστρα την Πέμπτη 11 Απριλίου, στις 20.30, στον θεματικό κύκλο «Νέοι Δημιουργοί και Αναδημιουργοί».
Υπό την μουσική διεύθυνση του καταξιωμένου ‘Ελληνα αρχιμουσικού Νίκου Αθηναίου, η Ορχήστρα συμπεριλαμβάνει, όμως, στο πρόγραμμα της βραδιάς και την Δεύτερη Συμφωνία του Φινλανδού συνθέτη Γιάν Σιμπέλιους, ένα μαγικό ηχητικό ταξιδι στα γκρίζα τοπία του ευρωπαϊκού Βορρά.
Γεννημένη στην Αλεξάνδρεια, με μουσικές σπουδές στα πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης, του Εδιμβούργου και της Βιέννης και με εργογραφία που καταμετράται ήδη σε 82 πρωτότυπες συνθέσεις, η Τόνια εμπνεύστηκε το καινούριο της έργο, LeMirage («Ο Καθρέφτης»), από το φαινόμενο του αντικατοπτρισμού. Η μουσική απόδοσή του γίνεται, όπως εξηγεί η ίδια, «με την συνεχόμενη εναλλαγή ψηλής και χαμηλής περιοχής και αντιθετικού ηχοχρώματος..».
Από τα διασημότερα κοντσέρτα στην ιστορία της μουσικής, το Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα αρ.20 σε ρε ελάσσονα του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ ήταν και αυτό που είχε αποσπάσει τα μεγαλύτερα εύσημα από τον Μπετόβεν! Ο Γερμανός μουσουργός το εκτιμούσε περισσότερο από όλα τα κοντσέρτα για πιάνο του Αυστριακού ομοτέχνου του και ήταν το μοναδικό από αυτά, που ο ίδιος έπαιξε δημοσίως, στις 31 Μαρτίου 1795, σε μία συναυλία αφιερωμένη στην μνήμη του Μότσαρτ. Μ΄αυτό το κοντσέρτο, που συνεχίζει να συγκινεί το κοινό με την σκοτεινή δύναμη και ομορφιά του, αναμετράται ως σολίστ ο Γρηγόρης Ιωάννου. Απόφοιτος του Μουσικού Σχολείου Ιλίου και σπουδαστής του Ελληνικού Ωδείου ο 18χρονος Έλληνας πιανίστας έχει ήδη ξεχωρίσει για τις ερμηνείες του. Είναι ενδεικτικό ότι πέρυσι έγινε δεκτός, κατόπιν ακροάσεως, στο Βασιλικό Κολλέγιο Μουσικής στην Αγγλία, όπου απέσπασε από το ABRSM (Associated Board of the Royal Schools of Music) πλήρη υποτροφία για όλη την διάρκεια των σπουδών του.
«Είναι σαν ο Παντοδύναμος να σκόρπισε τα κομμάτια από ένα μωσαϊκό του παραδείσου και να μου ζήτησε να τα συνταιριάξω», είχε πει ο Σιμπέλιους περιγράφοντας την Δεύτερη Συμφωνία του. Αυτή που δικαίως θεωρείται η δημοφιλέστερη από τις επτά συμφωνίες του περίφημου Φινλανδού συνθέτη, γράφτηκε κυριως στην Ιταλία το χειμώνα του 1901 και ολοκληρώθηκε στο Ελσίνκι όπου δόθηκε και η πρεμιέρα της τον Μάρτιο του 1902 από την Φιλαρμονική της πόλης, υπό την διεύθυνση του ίδιου του δημιουργού. Ως κύριος μουσικός εκφραστής του αγώνα για την ανεξαρτησία της Φινλανδίας από τη Σουηδία και τη Ρωσία, ο Σιμπέλιους εμπνέεται και σ΄αυτό το έργο από το εθνικό όραμα της χώρας του. Ταυτόχρονα, όμως, περιγράφει και μια μακρά εσωτερική διαδρομή με πολύ διαφορετικούς επιμέρους σταθμούς που, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα μεγάλα έργα, δικαιολογούν τελείως διαφορετικές απόψεις ως προς την πρόσληψη του αισθητικού και νοηματικού περιεχομένου της Συμφωνίας.
σχόλια