Τι θα γινόταν αν δινόταν η ευκαιρία στην ακροδεξιά ηγέτιδα, Μαρίν Λεπέν να πραγματοποιήσει τις προτάσεις της; Το Politico εξερευνά ένα υποθετικό σενάριο με την Λεπέν στην ηγεσία της γαλλικής προεδρίας.
Αυτό το άρθρο είναι ένα έργο μυθοπλασίας του Politico αλλά οι ενέργειες και οι πρωτοβουλίες της Λεπέν βασίζονται στη γλώσσα και τις προτάσεις που προωθεί, με τη μία ή την άλλη μορφή, από τότε που ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος του Εθνικού Μετώπου από τον πατέρα της το 2010.
Ποια θα ήταν η αντίδραση της Ευρώπης αν αυτό το υποθετικό σενάριο με την Λεπέν στη εξουσία της Γαλλίας, γινόταν πραγματικότητα λοιπόν;
«Eίναι 25 Μαΐου 2022. Η πρόεδρος Μαρίν Λεπέν είναι πρόεδρος της Γαλλίας για λιγότερο από ένα μήνα. Οι ηγέτες της Ευρώπης μόλις και μετά βίας έχουν συνέλθει από το σοκ των εκλογών όταν εκείνη φτάνει στις Βρυξέλλες για το πρώτο της ταξίδι στο εξωτερικό.
Διπλωμάτες και δημοσιογράφοι κοιτούν με χαλαρή δυσπιστία την ώρα που η Λεπέν βγαίνει λαμπερή από το προεδρικό της Peugeot 607.
Ένας φρουρός την αναγγέλλει ως «Madame la présidente de la République!» και η Λεπέν, ένα δια βίου αουτσάιντερ, χαμογελάει πλατιά.
Υπάρχει ένα ψυχρό κλίμα καθώς η ακροδεξιά ηγέτης περπατά μέχρι το βήμα στην κύρια αίθουσα υποδοχής. Πολλά από αυτά που πρόκειται να πει είναι γνωστά από το προεδρικό της πρόγραμμα. Πολλά περισσότερα παραμένουν άγνωστα. Θα εμφανιστεί μαχητική ή θα έχει συμφιλιωτική διάθεση;
Ξεκινά αρκετά φιλικά, αστειευόμενη ότι «μερικοί από εσάς θα εκπλαγείτε που δεν έφτασα πάνω σε ένα άλογο όπως η Ιωάννα της Λωραίνης και δεν διεκδίκησα εδάφη για τη Γαλλία».
Όμως, η διάθεση σύντομα γίνεται πιο σκοτεινή καθώς η Λεπέν ξεκινά να εκθέτει μεθοδικά τα σχέδιά της για τη διάλυση της ΕΕ εκ των έσω.
Η πλειοψηφία στην ΕΕ ευθυγραμμίζεται σε μεγάλο βαθμό με την άποψη του Γερμανού βουλευτή των Πρασίνων Anton Hofreiter, προέδρου της επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Μπούντεσταγκ. Περιέγραψε τις συνέπειες μιας νίκης της Λεπέν ως «μοιραίες» για την Ευρώπη.
«Θα έθετε σε μαζικό κίνδυνο την ασφάλεια όλων των ανθρώπων στην Ευρώπη και φυσικά θα ήταν τεράστιο πρόβλημα για την οικονομική συνεργασία στην ΕΕ, για θέματα όπως οι μελλοντικές τεχνολογίες, η προστασία του κλίματος ή η εξωτερική πολιτική της ΕΕ», είπε.
Ο πατέρας της Μαρίν Λεπέν, δεν ασχολήθηκε ποτέ ιδιαίτερα με την ΕΕ, αλλά η κόρη του έχει εμμονή με αυτήν. Μαζί με τη σταυροφορία της ενάντια στον «ισλαμικό φονταμενταλισμό», το μίσος για τις «Βρυξέλλες» και οι «υπαγορεύσεις των γραφειοκρατών της ΕΕ» είναι σταθερά θέματα στην ατζέντα της, που χρονολογούνται από την πρώτη της προεδρική υποψηφιότητα το 2012.
Στο επίκεντρο της είναι η πεποίθηση ότι η κυριαρχία της Γαλλίας δεν μπορεί να συνυπάρξει με την αρχή της ΕΕ.
Πίσω στο υποθετικό σενάριο: Στις Βρυξέλλες, η Πρόεδρος Λεπέν ανακοινώνει ότι θα καταργήσει ουσιαστικά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τον εκτελεστικό βραχίονα του μπλοκ, μετατρέποντάς την σε Γραμματεία για τη νομοθεσία περί σφραγίδων που συμφωνήθηκε από το Συμβούλιο των αρχηγών κρατών της ΕΕ.
Θα μειώσει αμέσως τη συνεισφορά της Γαλλίας στον προϋπολογισμό της ΕΕ κατά 5 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως. Θα εισαγάγει στο Σύνταγμα την έννοια της εθνικής προτεραιότητας που ευνοεί τους Γάλλους υπηκόους έναντι των αλλοδαπών για την πρόσβαση σε δημόσια αγαθά και υπηρεσίες.
Θα αγνοήσει τη Συνθήκη Σένγκεν που επιτρέπει την ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών και ανθρώπων, θεωρητικά, γύρω από το μπλοκ και θα επαναφέρει τους συνοριακούς ελέγχους. Και θα ρωτήσει τον γαλλικό λαό μέσω δημοψηφίσματος εάν θέλουν το δίκαιο της ΕΕ να παραμείνει ανώτερο από το γαλλικό δίκαιο ή να διεκδικήσει εκ νέου τη νομική του κυριαρχία.
«Και σε εσάς, δικαστές που κάθεστε στο Λουξεμβούργο και φαντάζεστε ότι είστε οι κύριοι της Ευρώπης, λέω το εξής: Δεν θα σας αρέσει το πρόγραμμα της προέδρου Λεπέν, αλλά θα καταλήξετε να λυγίσετε μπροστά στη θέληση του λαού» λέει απευθυνόμενη στους υπηρέτες της δικαιοσύνης.
Το αν η Λεπέν μπορεί πραγματικά να προωθήσει τις προτάσεις της - αν και οι νομικοί εμπειρογνώμονες θα σπεύσουν να πουν ότι δεν μπορεί- είναι σε μεγάλο βαθμό εκτός θέματος. Η ΕΕ έχει επιβιώσει με ευρωσκεπτικιστικές κυβερνήσεις στο παρελθόν: Βίκτορ Όρμπαν της Ουγγαρίας, το Κίνημα 5 Αστέρων της Ιταλίας, το Κόμμα Νόμου και Δικαιοσύνης στην Πολωνία, τη Βρετανία πριν από το Brexit.
Αλλά ποτέ δεν χρειάστηκε να αντιμετωπίσει μια ολομέτωπη επίθεση από μια χώρα με το μέγεθος και το βάρος της Γαλλίας.
Η αίθουσα ξεσπά καθώς οι υποστηρικτές της Λεπέν συνωστίζονται στην πρώτη σειρά για να ζητοκραυγάσουν ρυθμικά «Marine, présidente», ξεχνώντας μέσα στον ενθουσιασμό τους ότι είναι ήδη πρόεδρος.
Όμως οι διπλωμάτες και οι δημοσιογράφοι που συγκεντρώθηκαν για να παρακολουθήσουν αυτή τη στιγμή μένουν άφωνοι. «Μοιάζει περισσότερο με τον στρατηγό MacArthur που διαβάζει τους όρους παράδοσης στο USS Missouri» λέει χαμηλόφωνα ένας διπλωμάτης.
«Τελείωσε», απαντά ένας Γερμανός ομόλογός του. «Τώρα θα πρέπει να σώσουμε ό,τι μπορεί να σωθεί».
Είναι 21 Ιουνίου 2022. Η Λεπέν βρίσκεται στην εξουσία για σχεδόν δύο μήνες. Έχει αποσπάσει τον έπαινο και το χειροκρότημα του Ρώσου Βλαντιμίρ Πούτιν μέσω του εκπροσώπου του, του Ούγγρου Όρμπαν, του Πολωνού Αντρέι Ντούντα, του Σλοβένου Γιάνεζ Γιάνσα και του Ντόναλντ Τραμπ των ΗΠΑ. Όλοι χαιρετίζουν την άνοδό της ως «νίκη της δημοκρατίας» ή κάποια παραλλαγή της.
Όμως η προεδρία της βρίσκεται αντιμέτωπη με διάφορες αναταραχές από το ξεκίνημά της. Μόλις ορκίστηκε, αντιμετώπισε προβλήματα, ξεκινώντας με μια οικονομική επίθεση στο γαλλικό χρέος και στην ευρωζώνη.
Σύμφωνα με μια συντηρητική εκτίμηση της Goldman Sachs, αυτό θα είχε τη μορφή άμεσης πτώσης κατά 2% της συναλλαγματικής ισοτιμίας ευρώ-δολαρίου και παράλληλης αύξησης των επιτοκίων, που απαιτούν οι επενδυτές για να κατέχουν γαλλικά κρατικά ομόλογα.
Αυτό θα διεύρυνε το «spread» - τη διαφορά δηλαδή στο κόστος δανεισμού - μεταξύ του γαλλικού και του γερμανικού χρέους, ωθώντας την ΕΕ προς μια επανάληψη της κρίσης του δημόσιου χρέους από τα μέσα της δεκαετίας του 2010.
«Τα επιτόκια θα αυξάνονταν και ολόκληρο το σύστημα του ευρώ θα δεχόταν επίθεση. Το ευρώ είναι στοιχείο πολιτικής οικοδόμησης, οπότε μόλις υπονομεύεται η πολιτική του βάση, το ευρώ αποδυναμώνεται» είχε πει ένας υψηλόβαθμος διπλωμάτης της ΕΕ, σε μία ζοφερή πρόγνωση για την περίπτωση νίκης της Λεπέν.
Επιπλέον, η Λεπέν αντιμετωπίζει μια πολιτική κρίση και στο εσωτερικό. Νίκησε τον Εμανουέλ Μακρόν, σε μεγάλο βαθμό χάρη στη μαζική αποχή των αριστερών ψηφοφόρων.
Όμως η νίκη της στις 24 Απριλίου κινητοποίησε τους αντιπάλους της και έτσι δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο κατά τις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν λίγο μετά τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία.
Τώρα έχει κολλήσει σε μια άβολη «συγκατοίκηση» με τους κεντρώους του Μακρόν, πράγμα που σημαίνει ότι θα δυσκολευτεί να περάσει νομοθετικές ρυθμίσεις.
Η εσωτερική μιζέρια ωθεί τη Λεπέν να αναζητήσει παρηγοριά στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην Ουκρανία. Η σύγκρουση εκεί συνεχίζεται, με τις ρωσικές δυνάμεις να εξακολουθούν να προσπαθούν να υποτάξουν ή να εξοντώσουν την Ουκρανία.
Οι Ουκρανοί μαχητές, αν και υπερτερούν σε αριθμό, εξακολουθούν να διατηρούνται χάρη στη συνεχή εισροή όπλων και προμηθειών από το ΝΑΤΟ.
Η Ευρώπη δεν έχει ακόμη δώσει το έναυσμα για την πλήρη απαγόρευση της ρωσικής ενέργειας, αλλά η πίεση αυξάνεται: Μια νέα θηριωδία που ανακαλύφθηκε σε μια πόλη της ανατολικής Ουκρανίας, η οποία πρόσφατα εγκαταλείφθηκε από τα ρωσικά στρατεύματα, παρακινεί ακόμη και τον Γερμανό καγκελάριο Όλαφ Σολτς, ο οποίος αντιστάθηκε σταθερά σε όλες τις εκκλήσεις να σταματήσει να αγοράζει ρωσικό αέριο, να πει πως «η Γερμανία είναι έτοιμη να αρχίσει να εξετάζει αυτό το ενδεχόμενο ως πιθανή επιλογή».
Η Λεπέν έχει ήδη εκφράσει τις απόψεις της για την Ουκρανία κατά τη διάρκεια της εκστρατείας της. Έχοντας δηλώσει ότι είναι «πολύ επιφυλακτική» σχετικά με την ιδέα της αποστολής όπλων στην Ουκρανία επειδή «αυτό θα μας έκανε συμπολεμιστές» και ότι ένα ενεργειακό εμπάργκο θα ήταν «καταστροφικό» για τους Γάλλους καταναλωτές, χρησιμοποιεί μια ζωντανή συνέντευξη στο TF1 για να ανακοινώσει την αναστολή όλων των παραδόσεων εκτός από προστατευτικό εξοπλισμό στην Ουκρανία.
Προσθέτει δε, πως το εμπάργκο φυσικού αερίου «δεν είναι επιλογή για τη Γαλλία».
Οι ηγέτες της Ουγγαρίας, της Γερμανίας, της Αυστρίας και μερικών άλλων χωρών που εξαρτώνται από το φυσικό αέριο ανασαίνουν με ανακούφιση. Ο Σολτς αποδοκιμάζει το πνεύμα του Alleingänge της Λεπέν, αλλά προσθέτει ότι η γαλλική κίνηση «προσφέρει μια ανάπαυλα». Ο Όρμπαν λέει ότι η Γαλλία ενήργησε «για να υπερασπιστεί τους Ευρωπαίους».
Η Λεπέν βλέπει και αναγνωρίζει ότι είναι η κατάλληλη στιγμή. Και αρπάζει την ευκαιρία. Λέει σε συνεντεύξεις της, ότι το όραμά της για μια «συμμαχία ευρωπαϊκών εθνών» αναδύεται στο ζήτημα της Ουκρανίας.
Ωστόσο δεν είναι σαφές ποιος, εκτός από τον Όρμπαν, συνυπογράφει. Η Λεπέν ανακοινώνει ότι θα επισκεφθεί τον Πούτιν στη Μόσχα την επόμενη εβδομάδα για να παραδώσει μια «ειρηνευτική πρόταση» 10 σημείων που επικεντρώνεται σε μεγάλο βαθμό στην παραχώρηση του ουκρανικού εδάφους που βρίσκεται υπό την κυριότητα ων Ρώσων, στη Μόσχα.
Μια φωτογραφία της χαμογελαστής Γαλλίδας να δίνει τα χέρια με τον Πούτιν στο Κρεμλίνο σφραγίζει την ιστορική στιγμή.
Η γραμματέας Τύπου του Λευκού Οίκου Τζεν Ψάκι δηλώνει στην καθημερινή ενημέρωση τύπου ότι «ο Λευκός Οίκος δεν επιδοκιμάζει μεμονωμένες διπλωματικές πρωτοβουλίες από χώρες του ΝΑΤΟ που βρίσκονται στην Ευρώπη, οι οποίες θα μπορούσαν να υπονομεύσουν την κοινή στάση της συμμαχίας».
Σημειώνει ότι οι ΗΠΑ δεν ενημερώθηκαν εκ των προτέρων για το ταξίδι της Λεπέν. Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν εκδίδει μια δήλωση μέσω Twitter σε τρεις γλώσσες καλώντας για «επιστροφή στην ενότητα». Δεν διευκρινίζει ποιον αφορά.
Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι έχει βαρεθεί. Ο ίδιος γράφει στο Twitter: «Η κυρία Λεπέν-Πούτιν δεν είναι πλέον ευπρόσδεκτη στο έδαφος της Ουκρανίας».
Η Ουκρανία ήταν καλή ευκαιρία για τη Λεπέν, αλλά ξέρει ότι υπάρχουν τόσα πολλά να κερδίσει πολιτικά στο εσωτερικό της από το να σοκάρει την Ουάσιγκτον και να υποτιμά τον Πούτιν. Το ποσοστό δημοφιλίας της πέφτει γρήγορα στο 38% και πρέπει να κάνει κάτι γρήγορα για να ανακτήσει το πάνω χέρι.
Όπως υποσχέθηκε στην προεκλογική της εκστρατεία, η Λεπέν χρησιμοποιεί την πρώτη της συνάντηση με άλλους ηγέτες της ΕΕ τον Ιούλιο για να θέσει την απαίτησή της: η Γαλλία θέλει να μειώσει τη συνεισφορά της στην ΕΕ όχι κατά 5 δισεκατομμύρια ευρώ όπως ανακοινώθηκε, αλλά κατά 10 δισεκατομμύρια ευρώ.
Ακολουθούν οργισμένες φωνές από άλλους ηγέτες της ΕΕ, οι οποίοι χαρακτηρίζουν το αίτημα «παράνομο».
Όμως η Λεπέν έχει μελετήσει την ιστορία της σε αυτό το σημείο. Δηλαδή το παράδειγμα της Βρετανίδας πρωθυπουργού Μάργκαρετ Θάτσερ και τον όρκο της το 1984 να «πάρουμε πίσω τα χρήματά μας» από τις Βρυξέλλες.
Το γεγονός ότι η Θάτσερ πήρε μόνο τα δύο τρίτα από αυτά που ζήτησε είναι άσχετο. Το θέμα είναι ότι έθεσε τον εαυτό της στο επίκεντρο κατά τη διάρκεια των συναντήσεων της ΕΕ για μια ολόκληρη πενταετία μέχρι να επιτευχθεί συμφωνία.
Εδώ, οι Γερμανοί αξιωματούχοι, που ρωτήθηκαν για τις δημοσιονομικές απαιτήσεις της Λεπέν, ήταν κατηγορηματικοί. «Δεν μπορούμε απλώς να ακυρώσουμε ό,τι έχει συμφωνηθεί», δήλωσε ο σοσιαλδημοκράτης Markus Töns, αναπληρωτής πρόεδρος της επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Μπούντεσταγκ.
«Τελικά, είμαστε συμβατικοί εταίροι. Θέλει να οδηγήσει τη Γαλλία εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης; Αυτό θα ήταν εξαιρετικά επιζήμιο για τη γαλλική οικονομία», είπε, σημειώνοντας ότι η Γαλλία ήταν επίσης ο κύριος δικαιούχος των πληρωμών του γεωργικού προϋπολογισμού της ΕΕ που ενδέχεται να κινδυνεύσει σε ένα τέτοιο σενάριο.
Ο βουλευτής των Πρασίνων Anton Hofreiter, πρόεδρος της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της γερμανικής βουλής δήλωσε πως «Νομικά, αυτό δεν είναι καθόλου δυνατό».
Κανένας από τους δύο δεν τολμά να συζητήσει τι θα έκανε η ΕΕ για να σταματήσει τη Λεπέν σε αυτό το θέμα. Ένας ανώτερος διπλωμάτης της ΕΕ ήταν πολύ πιο μοιρολατρικός σχετικά με τις προοπτικές της ΕΕ να χαλιναγωγήσει μια αδίστακτη χώρα-μέλος με τη διπλωματική και οικονομική δύναμη της Γαλλίας.
«Θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε μια νομική αμφισβήτηση, με κυρώσεις και πρόστιμα κατά της Γαλλίας, αλλά θα υπάρξει μια επανεκτίμηση πολύ πριν φτάσουμε σε αυτό το σημείο», είπε ο διπλωμάτης.
Και έτσι, η Λεπέν πετυχαίνει να ξεκινήσει έναν κύκλο απαιτήσεων, αγανάκτησης και αντι-απαιτήσεων από τους εταίρους της ΕΕ που θα διαρκέσει για όσο καιρό θέλει. Οι βοηθοί της είναι βέβαιοι ότι καμία σοβαρή συνέπεια νομική ή άλλη δεν θα πλήξει τη Γαλλία, διότι, όπως το θέτει ο ευρωβουλευτής της, Hervé Juvin, «η Επιτροπή δεν θα έχει την ίδια στάση με τη Γαλλία, όπως με την Πολωνία. Αλλάζουν τη μελωδία τους ανάλογα με ποιον έχουν να κάνουν. Οι Γερμανοί είπαν ότι το σύνταγμά τους υπερισχύει του ευρωπαϊκού δικαίου για οικονομικά θέματα. Η Επιτροπή δεν είπε απολύτως τίποτα».
Ένας άλλος ανώτερος αξιωματούχος της ΕΕ απάντησε ξερά πως «Η Λεπέν θα εμπόδιζε σοβαρά τη λειτουργία της ΕΕ».
Ο Jean-Philippe Tanguy, αναπληρωτής διευθυντής της εκστρατείας της Λεπέν, προσθέτει ότι όταν πρόκειται για την Ευρώπη, σχεδόν όλα θα είναι υπό διαπραγμάτευση για την Πρόεδρο Λεπέν.
«Θεωρούμε ότι υπάρχουν περιθώρια εντός της ΕΕ για να υπερασπιστούμε τα συμφέροντά μας πιο δυναμικά… Τα πράγματα μπορούν να χαλαρώσουν».
Η Λεπέν μετατρέπει τις συνεδριάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου σε θέατρο, διαφωνώντας με το υπερφιλελεύθερο ήθος των Βρυξελλών και δεσμευόμενη να επιστρέψει «κάθε εκατοστό» πίσω στον Γάλλο εργάτη.
Ταυτόχρονα, εν μέσω μιας νέας εισροής προσφύγων από τη Συρία και το Αφγανιστάν, αυξάνει το ενδιαφέρον δημιουργώντας ημιμόνιμους ελέγχους μετανάστευσης στα σύνορα της Γαλλίας με την Ισπανία και την Ιταλία, λέγοντας στον κόσμο ότι το Παρίσι «δεν κάνει τίποτα διαφορετικό από αυτό που κάνει η Σουηδία ή έχει κάνει στο παρελθόν η Δανία, και είναι καθαρά θέμα κοινής λογικής».
Και εδώ, η αντίδραση από άλλα κράτη της ΕΕ είναι ελάχιστη. «Η σκέψη για τη Σένγκεν έχει ωριμάσει» μετά την πανδημία, αναστέναξε ο ανώτερος διπλωμάτης της ΕΕ, αναφερόμενος στην εικονική αναστολή της Συνθήκης Σένγκεν κατά το ξέσπασμα του κορωνοϊού.
«Αλλά είναι ξεπερασμένη η σκέψη, καθώς αυτό που χρειαζόμαστε είναι να προστατεύσουμε τα εξωτερικά μας σύνορα».
Παρά τον εκφοβισμό της προς τους θεσμούς και τους ηγέτες της ΕΕ, η Λεπέν είναι απελπιστικά αφοπλισμένη κατά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της οποίας η επικεφαλής, πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Κριστίν Λαγκάρντ, επιμένει ότι «η νομισματική πολιτική δεν είναι μια αξιόπιστη απάντηση στην πολιτική αστάθεια που δημιουργείται μόνη της από τον αέρα.»
Η Λεπέν χρειάζεται περισσότερα. Χρειάζεται μια πολιτική έκρηξη αρκετά μεγάλη ώστε να αποσπάσει την προσοχή των ψηφοφόρων στο εσωτερικό από την αυξανόμενη ανεργία, τον καλπάζοντα πληθωρισμό κλπ.
Και έτσι ανακοινώνει, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης σε prime time, ότι η Γαλλία πρόκειται να πραγματοποιήσει, εντός του μήνα, δημοψήφισμα για την υπεροχή του δικαίου της ΕΕ, οριστική αποχώρηση από τη Συνθήκη Σένγκεν και μια κίνηση προς την «Ευρώπη των εθνών».
Αυτό το δημοψήφισμα, επιμένει, είναι μόνο ένα πρώτο βήμα προς μια «επανίδρυση της Ευρώπης» που «αναγκαστικά θα περάσει από μια νέα συνθήκη για να θέσει τη μη εκλεγμένη Ευρωπαϊκή Επιτροπή πίσω στη σωστή θέση.
Τώρα έχει την προσοχή της Ευρώπης. Η Γαλλία δεν είναι ούτε Πολωνία, ούτε Ουγγαρία. Είναι μια διαφορετική περίπτωση, ένα ιδρυτικό μέλος, η Νο. 2 οικονομία του μπλοκ. Πώς την απειλείς;
Σύμφωνα με τον ανώτερο διπλωμάτη της ΕΕ: «Θα ήταν ένα νέο status quo και ένα ψήφισμα θα πρέπει να έχει πολιτικό χαρακτήρα». Με άλλα λόγια, ξεχάστε τα πρόστιμα ή τις ποινές όταν πρόκειται για τη Γαλλία.
Οι μήνες πριν από το δημοψήφισμα περνούν με αγωνία, ένα είδος ψεύτικου πολέμου στον οποίο διπλωμάτες και γραφειοκράτες των Βρυξελλών απασχολούνται με καθήκοντα, γνωρίζοντας ότι τίποτα από αυτά δεν σημαίνει πια πολλά πράγματα.
Όλοι καταλαβαίνουν ότι, αν οι Γάλλοι ψηφίσουν «ναι» στο δημοψήφισμα, αυτό θα σημαίνει το τέλος της ΕΕ όπως την ξέρουμε.
Η αξιοπιστία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πληγεί σοβαρά, ενθαρρύνοντας άλλους ηγέτες της ΕΕ να ακολουθήσουν τα βήματα της Γαλλίας.
Το πιο σημαντικό: οι αλλαγές θα είναι ασυμβίβαστες με τις ισχύουσες συνθήκες της ΕΕ, αναγκάζοντας τους ηγέτες να εργαστούν για τη διαμόρφωση μιας νέας (ένωσης) που, για πρώτη φορά, δεν θα απαιτούσε μια «ολοένα στενότερη ένωση» αλλά «μια συμμαχία ευρωπαϊκών εθνών», όπου η Επιτροπή διαδραματίζει αμελητέο ρόλο και όλη η εξουσία θα βρίσκεται στα χέρια των ηγετών του κράτους.
Οι εφημερίδες αποκαλούν αυτή τη διαφαινόμενη συνθήκη «αντι-συνθήκη» ή συνθήκη «EU-xit», σε συντομογραφία για την έξοδο της ΕΕ από τον εαυτό της μέσω συνθήκης.
Επιπλέον, δεδομένου ότι είναι πεπεισμένοι ότι δεν θα υπάρξουν πλειοψηφίες για να υποστηρίξουν την κίνηση στις περισσότερες χώρες, το προφανές συμπέρασμα είναι ότι η Γαλλία θα πρέπει να φύγει ή να παραμείνει ως ένας τεράστιος ερεθιστικός παράγοντας, καταστρέφοντας τη λειτουργία του μπλοκ ακόμη περισσότερο.
Τις εβδομάδες πριν από το δημοψήφισμα, η Λεπέν κάνει περιοδεία στη Γαλλία, πραγματοποιώντας συγκεντρώσεις στις οποίες διακηρύσσει ότι «η ώρα της δόξας μας έφτασε» επικαλούμενη κάθε διαθέσιμη ιστορική αναφορά: από την Ιωάννα της Λωραίνης έως την απελευθέρωση του Παρισιού από τις Ελεύθερες Γαλλικές Δυνάμεις.
Επιχειρεί να συσπειρώσει το πατριωτικό πνεύμα της χώρας. Τικ τακ, το ρολόι χτυπά.
Η Λεπέν βρίσκεται στην εξουσία εδώ και επτά μήνες όταν τελικά διεξάγεται το δημοψήφισμα, μια βροχερή Κυριακή του Οκτωβρίου.
Κάθεται στο μεγάλο επιχρυσωμένο τραπέζι στο προεδρικό μέγαρο των Ηλυσίων όταν τα αποτελέσματα αναβοσβήνουν στην οθόνη της τηλεόρασής της.
Οι Γάλλοι μίλησαν και ιδού τι είπαν: «Όχι».
Η ήττα σηματοδοτεί το τέλος της αρχής για τη Λεπέν. Η στρατηγική της για την Ευρώπη έχει καταρρεύσει. Οι Γάλλοι αποφάσισαν ότι, σε τελική ανάλυση, είναι αρκετά ικανοποιημένοι με την τρέχουσα ρύθμιση.
Η Λεπέν καταφεύγει σε μια σειρά οργισμένων tweets που καταγγέλλουν «πράκτορες του βαθέως κράτους», οι οποίοι ενεργούν εναντίον του γαλλικού λαού. Αλλά η ΕΕ δεν θα είναι ποτέ η ίδια.
Με πληρoφορίες του Politico
