Με μια ανάρτηση στο Facebook ο Σταύρος Θεοδωράκης μίλησε για τη φιλοξενούμενή του Ιωάννα Παλιοσπύρου στην εκπομπή «Πρωταγωνιστές».
Όπως γνωστοποίησε, τα γυρίσματα κράτησαν μήνες, με μια κάμερα να ακολουθεί διαρκώς την Ιωάννα.
«Τα γυρίσματα της Ιωάννας κράτησαν μήνες. Καταγράφαμε πολλές δράσεις της, τα χειρουργεία της, τις θεραπείες, τα θεραπευτικά μασάζ. Ό,τι έπρεπε να κάνει η Ιωάννα εμείς ήμασταν δίπλα της με μία κάμερα. Δηλαδή για κάθε ένα τηλεοπτικό λεπτό που είδατε, είχαμε κατά μέσο όρο δέκα ώρες κινηματογράφησης» σημείωσε, μεταξύ άλλων.
Μέσω Instagram, ο δημοσιογράφος ευχαρίστησε την ομάδα του, σημειώνοντας πως «η επιτυχία, τουλάχιστον στην δική μου ζωή, δεν πέφτει από τον ουρανό. Είναι η μελέτη, είναι η επιμονή, είναι η ομάδα! Και η αδιάκοπη προσπάθεια να βελτιώνεις συνεχώς τις... λεπτομέρειες».
Στην εκπομπή, η Ιωάννα Παλιοσπύρου επέστρεψε στο σημείο που δέχθηκε την επίθεση με βιτριόλι τον Μάιο του 2020 και περιέγραψε στον Σταύρο Θεοδωράκη τις δραματικές στιγμές που βίωσε.
«Περίμενα στο ασανσέρ. Eίχε κρυφτεί κάτω, ανέβηκε από τα σκαλιά. Άκουσα ένα θόρυβο, αλλά δεν έδωσα σημασία. Όλο αυτό έγινε μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Το πρώτο πράγμα που λειτούργησε ήταν η όσφρηση. Ένιωσα αυτή την απαίσια, βαριά, χημική μυρωδιά που έχει αυτό το υγρό. Κάψιμο. Πόνοι αφόρητοι. Εκείνη έφυγε τρέχοντας. Δεν την είδα. Είχε πέσει το υγρό στο μάτι μου και τα πάντα ήταν θολά», θυμάται η Ιωάννα Παλιοσπύρου.
Η ίδια περιγράφει τη στιγμή που είδε για πρώτη φορά τον εαυτό της στον καθρέπτη λίγες ημέρες πριν βγει από το νοσοκομείο.
«Οι γιατροί και οι ψυχολόγοι με πίεζαν αρκετές ημέρες πριν να κάνω αυτό το βήμα. Εγώ δεν ήθελα. Φοβόμουν αυτό που θα αντικρίσω. Δεν είχα δει ούτε καν τα χέρια μου. Το απέφευγα και προσπαθούσα να κερδίσω χρόνο. Όμως έφτασε η ώρα. Ήθελα να το κάνω με τη γιατρό μου, να είναι εκεί για μένα. Θυμάμαι ότι στο νοσοκομείο στην τουαλέτα υπήρχε καθρέφτης και όλο το διάστημα που ήμουν εκεί ήταν καλυμμένος. Είχα την επιλογή να το πάω να ξεκολλήσω το γκοφρέ αλλά δεν το έκανα ποτέ. Δεν τόλμησα. Έρχεται αυτή η ημέρα, ήρθε η γιατρός μου. Έφερε το μέικαπ και άρχισε να μου το τοποθετεί παντού. Και πρώτη στρώση και δεύτερη στρώση. Μου τοποθέτησε και μερικές γάζες στα δύσκολα σημεία που δεν μπορούσαν να καλυφθούν με μέικαπ, ήταν ακόμα πολύ ευαίσθητα, και μου έδωσε έναν στρογγυλό καθρέπτη. Κοιτάζω τον εαυτό μου για τρία δευτερόλεπτα, κρατάω την αναπνοή μου και λέω "οκ". Είδα τα μάτια μου, από το ένα δεν έβλεπα κιόλας ήταν πολύ άσχημο, τα χείλη μου είχαν τραβήξει από τις ουλές. Δεν πίεσα τον εαυτό μου πάρα πολύ. Αυτό διήρκεσε για μερικά δευτερόλεπτα», πρόσθεσε.
