ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οι καλές γνωριμίες προκύπτουν συχνά εντελώς τυχαία. Και μάλιστα, συνήθως τυχαίνει όταν πρόκειται να βγεις με μια παρέα και να είσαι με διάθεση "να πάω-να μην πάω," αλλά μόλις καταφτάνεις, βλέπεις ένα τούρμο δέκα ατόμων όπου ο καθένας φωνάζει πιο δυνατά απ' τον άλλον για ν' ακούγεται. Και λες θεέ μου, ένα χάος, άντε να καταφτάσει το φραπέ μου, να το πιω και να την κάνω. Και ξάφνου πιάνει το μάτι σου στην παρέα κανα-δυό άτομα που φαίνονται οι ξέμπαρκοι, οι παράμεροι, που δεν πολυμιλάνε. Αυτούς προσεγγίζεις και μαθαίνεις ότι συνήθως έχουν και τα περισσότερα ενδιαφέροντα πράγματα να πουν. Έτσι έχει τύχει σ' εμένα. Γι' αυτό πλέον δεν απορρίπτω ποτέ εξόδους με παρέες, όπου ξέρω ότι θα υπάρχουν άτομα που δεν έχω γνωρίσει ακόμα. Έτσι μου έχουν τύχει ενδιαφέρουσες γνωριμίες που εξελίχθηκαν σε φιλίες ή σε χρήσιμες διασυνδέσεις (πολύ σημαντικό και αυτό). Γι' αυτό και θα πιάνεις τον εαυτό σου συχνά να θες να κάνεις το αντίθετο από αυτό που αισθάνεσαι εκείνη τη στιγμή: για παράδειγμα, αν ξέρεις ότι θα παίξει μάζωξη όπου σε έχουν καλέσει και η by default αντανακλαστική σου αντίδραση είναι να πεις όχι και να περάσεις άλλη μια βραδιά μέσα με κουλουράκια και Netlflix/βιβλία/τη γάτα σου, σκέψου το λίγο παραπάνω, εξώθησε τον εαυτό σου λίιιγο πέρα από την comfort zone σου και πες "ΟΚ, θα είμαι." Και ποτέ δεν ξέρεις.

Από τα χρόνια που περιμένεις να σπουδάζεις ακόμα είσαι ιατρική να υποθέσω;
Πρώτον συγχαρητήρια, ζηλεύω την σχολή σου πραγματικά.
Δεύτερον και αυτό είναι ένα θέμα, γενικά οι δύσκολες σχολές μαζεύουν άτομα ανταγωνιστικά που σχεδόν ποτέ δεν δημιουργούν αληθινούς φίλους, μόνο για σημειώσεις και ανταγωνισμό κάνουν παρέες και ίσως και για να αναβαθμιστούν κάποιες γνώσεις τους μέσω του άλλου ατόμου. Τουλάχιστον εγώ αυτό παρατήρησα.
Βρες δραστηριότητες εκτός σχολής.
Βρίσκομαι σε ίδια φάση με εσένα μόνο που εγώ δεν έχω παρέα πλέον μετά από τρία μεγάλα δράματα. Γενικά δεν τα πάω καλά με την επιφάνεια και τους αδιάκριτους πράγμα ειρωνικό αφού μου αρέσει τόσο η στήλη αυτή, για αυτό θα προσπαθήσω να γεμίσω ακόμα περισσότερο το πρόγραμμα μου και να στρωθώ περισσότερο για την σχολή μου.
Όλα επιφάνεια είναι, οι περισσότεροι βγαίνουν μαζί με άλλους για να διώξουν την μοναξιά και επειδή δεν ξέρουν πως να είναι μόνοι. Όχι επειδή περνάνε καλά ή ταιριάζουν.
Ίσως τα αγόρια είναι πιο τυχερά σε αυτόν τον τομέα αφού σχεδόν πάντα όλες τους οι φιλίες είναι γύρω από δραστηριότητες και όχι να ανοίγονται ψυχικά και να αναλύουν διάφορα θέματα.
Καλή τύχη γλυκιά μου <3

Είσαι μικρή για να λες πως η μοναξιά που βιώνεις είναι δυσβάστακτη. Καταλαβαίνω φυσικά τις δυσκολίες. Η μοναξιά χειροτερεύει καθώς μεγαλώνεις και αυτό σου το λέω από προσωπική πείρα. Στα είκοσι και κάτι όταν ήμουν δεν ένιωθα να με πνίγει η μοναξιά. Είχα τότε ως πιο νέα θέματα και ανησυχίες, αλλά μεγαλώνοντας και περνώντας τα τριάντα, διαπιστώνω πως τα πράματα δυσκολεύουν περισσότερο. Και να σημειώσω πως πάντα ήμουν κοπέλα εσωστρεφής χωρίς παρέες.

Πραγματικές φίλες - ειδικά στην νεαρή αυτή ηλικία - είναι σπάνιο ως αδύνατον. Επίσης αδύνατον είναι φιλία με άνδρες.
Ωστόσο προσπάθησε να γνωρίσεις νέα άτομα και γενικά να κοινωνικοποιείσαι και θα δεις πως θα πάει.
Τα χειρότερα έρχονται, γενικά.