Τι είναι το Bacardi Rum Month;

Γνωρίζατε ότι κάποια κοκτέιλ έχουν τη δική τους παγκόσμια μέρα; Η 10η Ιουλίου έχει καθιερωθεί ως η μέρα της Ρina Colada, η 11η Ιουλίου ανήκει στο Mojito, τη 19η έχει την τιμητική του το Daiquiri. Και κάπως έτσι έχουμε κάθε μέρα του Ιουλίου μια αφορμή για να γιορτάσουμε, να βρεθούμε σε πάρτι, να συμμετάσχουμε σε challenges σε επιλεγμένα και iconic bars σε όλη την Ελλάδα. 

 

Και όταν τα πάρτι αυτά τελειώσουν, μπορείτε να ταξιδέψετε στην Κρήτη. Το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι μερικά κλικ στο www.bacardirummonth.gr, για να ψηφίσετε το αγαπημένο σας Bacardi cocktail. Αν πάλι είστε bartenders μπορεί να βρεθείτε στην Καραϊβική, αρκεί να εμπνευστείτε από το Bacardi Anejo Cuatro, να φανείτε δημιουργικοί και να δημιουργήσετε τη δική σας εκδοχή για την απόλυτη Pina Colada προκειμένου να διεκδικήσετε αυτό το τροπικό ταξίδι. Πώς; Ανεβάστε στο IG προφίλ σας ένα βίντεο με τη δημιουργία σας και με hashtag #PinaColadaChallenge έως τις 15/08/2022. To BACARDI θα προσκαλέσει τους είκοσι διαγωνιζόμενους με τις πιο ενδιαφέρουσες συνταγές να συμμετάσχουν στον μεγάλο τελικό τον Σεπτέμβριο, όπου και θα αναδειχθεί ο ένας νικητής του #PinaColadaChallenge. Μέχρι τότε μπορείτε να μελετήσετε την ιστορία και τους αστικούς μύθους γύρω από τα πιο εμβληματικά καλοκαιρινά κοκτέιλ – ποιος ξέρει, μπορεί να σας χαρίσουν έμπνευση. Σίγουρα θα σας βοηθήσουν να ανοίξετε ενδιαφέρουσες κουβέντες στα μπαρ που γιορτάζουν το Bacardi Rum Month.

 

Ιστορίες να τις πιούμε στο ποτήρι

Πολλοί είναι εκείνοι που κατά περιόδους έχουν ισχυριστεί ότι δημιούργησαν ένα από τα πιο δημοφιλή κοκτέιλ του καλοκαιριού. Στην περίπτωση της Ρina Colada τα στοιχεία που έχουμε συνηγορούν στο ότι κατάγεται από το Πουέρτο Ρίκο. Μάλιστα το 1978 ανακηρύχθηκε εθνικό ποτό του νησιού. Σύμφωνα με το ιστορικό ξενοδοχείο του Σαν Χουάν, Caribe Hilton Hotel, το εξωτικό κοκτέιλ πρωτοφτιάχτηκε στο δικό του Beachcomber Bar τον Αύγουστο του 1954, όταν η διοίκηση του ξενοδοχείου ζήτησε από τον μπάρμαν Ramon «Monchito» Marrero να εμπνευστεί μια signature συνταγή βασισμένη σε όσα ωραία δίνει το νησί. Μετά από τρεις μήνες πειραματισμών και έχοντας δοκιμάσει διάφορους συνδυασμούς, ο Marrero κατέληξε στη γλυκόπιοτη συνταγή με την κρεμώδη υφή που παντρεύει το ρούμι με την κρέμα καρύδας και τον χυμό ανανά. 

 

Βέβαια, ένας συνάδελφος του Marrero στο Beachcombers Bar, ο Ισπανός Ricardo Gracia, δήλωσε σε συνέντευξή του το 2005 ότι είναι ο πατέρας της Pina Colada, την οποία μάλιστα δημιούργησε όταν μια απεργία του 1954 τον εμπόδισε να σερβίρει το ποτό που είχε ετοιμάσει με ρούμι, κρέμα καρύδας και θρυμματισμένο πάγο. Ενώ τα σχέδιά του είχαν ναυαγήσει, έριξε την παρασκευή του σε έναν ξεψαχνισμένο, άδειο ανανά που βρήκε μπροστά του. Ξαναδοκίμασε το ποτό μέσα από το φρούτο και τότε κατάλαβε πως είχε πετύχει τον απόλυτο συνδυασμό του καλοκαιριού, έστω και κατά λάθος. 

 

Στο παιχνίδι της διεκδίκησης της συνταγής μπήκε και ένα εστιατόριο του Σαν Χουάν, το Barrachina, το οποίο μάλιστα τοποθέτησε και μαρμάρινη πλάκα στην είσοδό του στην οποία αναγράφεται ότι είναι το μέρος όπου γεννήθηκε η Pina Colada. Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, ο Ισπανός ιδιοκτήτης του φημισμένου για την παέγια του εστιατορίου, Pepe Barrachina, έπεισε τον Ramon Portas Mingot που εργαζόταν σε κορυφαία μπαρ του Μπουένος Άιρες να εγκαταλείψει την Αργεντινή και να γίνει μπάρμαν στο εστιατόριό του, όπου τελικά δημιούργησε την πρώτη Pina Colada το 1963.

 

Αν πάλι απολαμβάνετε τους αστικούς μύθους, ο πιο διαδεδομένος για την Pina Colada τη θέλει να φτιάχτηκε από τον κάποτε εύπορο Πορτορικανό και μετέπειτα πειρατή του 19ου αιώνα Roberto Cofresi. Στην προσπάθειά του να τονώσει το ηθικό των ανδρών του τους μοίραζε ένα ποτό με λευκό ρούμι, χυμό ανανά και γάλα καρύδας. Σε κάθε περίπτωση, η Pina Colada έγινε διάσημη όταν άρχισε να σερβίρεται στα tiki bars των ΗΠΑ τη δεκαετία του ’70. 

 

Rum Month: Η πιο hot εποχή του χρόνου έφτασε!

 

Μεταφερόμαστε στην Κούβα, εκεί όπου γεννήθηκε ένα άλλο κοκτέιλ που ίσως σερβιρίστηκε πρώτη φορά σε πειρατικό καράβι και έχει συνδέσει το όνομά του με την ξεγνοιασιά του καλοκαιριού, όπως λίγα έχουν καταφέρει να το κάνουν. Παμπάλαια συνταγή, το Μojito λέγεται ότι χρησιμοποιήθηκε από τους πειρατές ως φάρμακο στα τέλη του 16ου αιώνα. Πιο συγκεκριμένα, όταν έφτασε στο νησί της Καραϊβικής o κουρσάρος sir Richard Drake, ο Άγγλος θαλασσοπόρος και πολιτικός της ελισαβετιανής εποχής που λεηλατούσε τις αποικίες του Νέου Κόσμου και τα ισπανικά καράβια, έχοντας ως παρατσούκλι του το «El Draque». Στα πλοία της αρμάδας του φαίνεται ότι ετοίμαζαν ένα μείγμα με aguardiente, τον ακατέργαστο πρόδρομο του ρουμιού, μέντα, λάιμ και λίγη ζάχαρη για να καλμάρει το στομάχι τους. Ώσπου το 1862, μετά από δέκα χρόνια προσπαθειών, που τον οδήγησαν τελικά στο να τελειοποιήσει το ποτό του, ο Don Facundo Bacardi δημιούργησε το Bacardi Carta Blanca, το οποίο πήρε τη θέση του aguardiente. Είναι η ιδανική βάση για ένα άψογο Mojito, ένα υπέροχο ρούμι για κοκτέιλ, όποιο και αν είναι αυτό, που σε κάθε γουλιά του νιώθετε ότι πίνετε το καλοκαίρι.
Το όνομα του κοκτέιλ μπορεί να έχει αφρικανικές ρίζες και να προέρχεται από τη λέξη «mojo», που μεταφράζεται ως «φυλαχτό», ενώ μια άλλη εκδοχή θέλει την πρώτη μορφή του κοκτέιλ που έχει κατακτήσει τα καλοκαιρινά μπαρ του κόσμου να ξεκίνησε από τους Αφροαμερικανούς σκλάβους που μεταφέρθηκαν κατά τον 18ο αιώνα στην Κούβα, προκειμένου να αναλάβουν τις αχανείς φυτείες της με ζαχαροκάλαμο. Είχαν εύκολη πρόσβαση στο ρούμι και το κατανάλωναν μαζί με το νέκταρ που έβγαινε από την επεξεργασία του ζαχαροκάλαμου και με μέντα. Όπως και να έχει, το Μojito γνώρισε μεγάλες δόξες την περίοδο της Ποτοαπαγόρευσης, όταν πολλοί Αμερικανοί έβρισκαν καταφύγιο στα μπαρ της Αβάνας. Ήταν και αγαπημένο κοκτέιλ του Έρνεστ Χέμινγουεϊ, σύμφωνα και με τη χειρόγραφη φράση του που μπορεί να διαβάσει κανείς μέχρι σήμερα στον τοίχο του μπαρ La Bodeguita del Medio. 

 

Ο συγγραφέας-θρύλος του 20ού αιώνα είχε αδυναμία και σε ένα άλλο εμβληματικό κοκτέιλ, το Daiquiri, που προτιμούσε να απολαμβάνει σε ένα άλλο μπαρ, το El Floridita, της Αβάνας. Όπως έχει γράψει και στο βιβλίο του Τα νησιά της Καραϊβικής, «αυτό το παγωμένο Daiquiri, το τόσο καλά χτυπημένο στο σέικερ, μοιάζει με το κύμα που χτυπά στην πλώρη του πλοίου την ώρα που αυτό πηγαίνει με 30 κόμβους». Από πού ξεκίνησε όμως ένα από τα πιο αγαπημένα κοκτέιλ, τόσο για εμάς που παίρνουμε θέση έξω από τις μπάρες όσο και για τους bartenders; Εκτιμάται πως δημιουργήθηκε από έναν Αμερικανό μηχανικό μεταλλείων, τον Jennings Cox, ο οποίος βρισκόταν στην Κούβα κατά τη διάρκεια του Ισπανοαμερικανικού Πολέμου. Εκεί, βλέποντας τους ντόπιους εργάτες να αναμειγνύουν το ρούμι με διάφορα υλικά, αποφάσισε να πειραματιστεί και ο ίδιος με το ποτό, συνδυάζοντάς το με εσπεριδοειδή, έτσι κατέληξε σε μια συνταγή με ρούμι, λεμόνι και ακατέργαστη ζάχαρη. Το Daquiri έγινε πολύ δημοφιλές στην Αμερική κατά τη διάρκεια του B’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν δηλαδή το ουίσκι ήταν δυσεύρετο, με αποτέλεσμα το ρούμι και τα κοκτέιλ που ήταν βασισμένα σε αυτό να γνωρίσουν άνοδο. Από τότε μέχρι σήμερα το Daiquiri είναι μάλλον το καλοκαιρινό ποτό με το οποίο οι bartenders έχουν πειραματιστεί όσο κανένα άλλο.

 

Και μερικά έξτρα facts για το πιο καλοκαιρινό ποτό

Το αποστακτήριο BACARDÍ, που βρίσκεται στο Σαν Χουάν του Πουέρτο Ρίκο, είναι στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο στον πλανήτη. Παράγει 100.000 λίτρα ρούμι κάθε μέρα.

 

Η παραγωγή ρουμιού BACARDÍ χρονολογείται από τα μέσα του 19ου αιώνα όταν ο Don Facundo Bacardí Massó δημιούργησε μια πρωτοποριακή διαδικασία που οδήγησε στο υψηλής ποιότητας ρούμι BACARDÍ που πίνουμε σήμερα.

 

Η νυχτερίδα ήταν ανέκαθεν σύμβολο καλής τύχης, γι’ αυτό όταν η Dona Amalia Bacardí εντόπισε ένα σμήνος νυχτερίδων στο αποστακτήριο της οικογένειας αμέσως κατάλαβε ότι ήταν το ιδανικό σύμβολο για το ρούμι που θα κατακτούσε τον κόσμο για περισσότερα από 150 χρόνια. Από τότε το BACARDÍ είναι γνωστό ως «ron de murcielago», δηλαδή «το ρούμι της νυχτερίδας». 

 

Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες για το Bacardi Rum Month, τα μπαρ που το γιορτάζουν σε όλη την Ελλάδα καθώς και συνταγές για να φτιάξετε τα πιο εμβληματικά Bacardi cocktails στο www.bacardirummonth.gr.

Απολαύστε Υπεύθυνα

Οδηγός Γεύσης