ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω μια σχέση δύο χρόνων ηλικίες 20+ .. Και είμαστε πολύ καλα μαζί .. Και μου αρέσει όταν είμαστε ακόμη και σε κόσμο να του δείχνω τρυφερότητα λ.χ. κάποιο χάδι ,να του μιλήσω γλυκά ,να τον αγκαλιάσω,να του δώσω ένα φιλάκι ... Τίποτα πρόστυχο σε καμία περίπτωση ή υπερβολικό σαλιαρισματα κτλ.. απλώς μου βγαίνει αυθόρμητα να τον αντιμετωπίζω έτσι με τρυφερότητα, όπως και εκείνος αντίστοιχα. Το θέμα έχει προκύψει καθώς μερικές φορές έρχεται στην δουλειά μου (εργάζομαι σε ψαροταβέρνα ,σεζόν σε σέρβις) και προσπαθώ σαφώς να είμαι συγκρατημένη αλλά δείχνω την χαρά μου , τον αντιμετωπίζω με τρυφεροτηρα.. γενικά δουλεύουμε χωρίς ιδιαίτερη πίεση... μου έχουν κάνει 2-3 παρατηρησεις και αυτές μόνο όταν μπορεί να πάω στο τραπέζι που κάθεται για ελάχιστο χρόνο το αγορι μου σε στιγμή που δεν έχει δουλειά και κάθονται και άλλοι .. και μου έχουν δώσει να καταλάβω ότι τους ενοχλεί που εκδηλώνομαι με το αγόρι μου έστω και σε αυτό τον βαθμό. Στο μυαλό μου ,μου φαινόταν μια γελοιοτητα, παράλογο και ήμουν έξαλλη.. σκέφτηκα ότι μπορεί να προκύπτει και από ζήλεια.. ωστόσο το συζητησα με τον πατέρα μου και με προβλημάτισε και ο ίδιος,που συμφώνησε ότι παραειμαι αυθόρμητη ακομη και εκτός δουλειάς με την σχέση μου. Δηλαδή πως πρέπει να είμαι? Πως μπορεί να δείχνει άσχημη εικόνα ένα ζευγάρι που είναι ερωτευμένο? Αντί να βγάζει κάτι όμορφο...γιατί να υπάρχει πάντα ένας άσχημος λόγος ακόμη και για τα όμορφα πράγματα? Θα ήθελα να ακούσω μερικές απόψεις παραπάνω......μήπως σκέφτομαι εγώ κατιλαθος (?)