Η Ελλάδα παρέμεινε μια πολύ φτωχή χώρα καθ' όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα. Η χώρα στερούνταν πρώτων υλών, υποδομών και κεφαλαίων. Η γεωργία περιοριζόταν κυρίως σε επίπεδο διαβίωσης και τα μόνα σημαντικά εξαγωγικά προϊόντα ήταν η σταφίδα και ο καπνός.
Η φτώχεια ήταν διάχυτη στις αγροτικές περιοχές και στα νησιά και ανακουφίστηκε μόνο από τη μεγάλης κλίμακας μετανάστευση προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στις αγροτικές περιοχές η εκπαίδευση ήταν υποτυπώδης. Παρ' όλα αυτά, υπήρξε πρόοδος στην κατασκευή επικοινωνιών και υποδομών, και στην Αθήνα ανεγέρθηκαν ωραία δημόσια κτίρια. Παρά την κακή οικονομική κατάσταση, η Αθήνα διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων το 1896.
Η κοινοβουλευτική διαδικασία αναπτύχθηκε στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Γεωργίου Α. Αρχικά, το βασιλικό προνόμιο στην επιλογή του πρωθυπουργού του παρέμεινε και συνέβαλε στην κυβερνητική αστάθεια, μέχρι την εισαγωγή της αρχής της δεδηλωμένης της κοινοβουλευτικής εμπιστοσύνης το 1875 από τον μεταρρυθμιστή Χαρίλαο Τρικούπη. Οι πελατειακές σχέσεις και οι συχνές εκλογικές αναταραχές παρέμειναν ωστόσο ο κανόνας της ελληνικής πολιτικής και ματαίωσαν την ανάπτυξη της χώρας.
