ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
21.11.2022 | 14:30

Ανησυχώ

Για την υγεία της μητέρας μου...είναι στα 66 και ενώ είναι καλά, φοβάμαι μη πάθει κάτι... ανήκω δυστυχώς κεγώ στη κατηγορία εκείνων των ανθρώπων που επιβιώνουν χάρις στις συντάξεις των γονιών τους..νίωθω πως όλα κρέμονται από μία κλωστή που αν κοπεί θα πάρει και μένα η μπάλα και το χειρότερο είναι πως δεν βρίσκω δουλειά για να μπορώ να είμαι οικονομικά ανεξάρτητος από αυτήν..
9
 
 
 
 
σχόλια

Έχω την εντύπωση πως οι περισσότεροι σχολιάζετε εκ του ασφαλούς, λες και η εύρεση εργασίας στην Ελλάδα είναι δεδομένη. Ξέρετε, ναι υπάρχουμε κι εμείς που μας συντηρούν οι γονείς μας, δεν είμαστε τεμπέληδες ούτε ανίκανοι ούτε τα ξύνουμε, απλά δεν μας κάθονται ευκαιρίες. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε γαϊδούρια που εκμεταλλευόμαστε τους γονείς μας. Και φυσικά υπάρχει και ο φόβος για την συνέχεια και την αποκατάστασή μας, δεν θα συγκινηθούν και πολλοί εκεί έξω αν μείνουμε άστεγοι ή αν πάμε σε δουλειές και παρακαλέσουμε λέγοντας ''μόλις έχασα τον πατέρα/ την μητέρα μου, δεν έχω κανένα να με βοηθήσει, χρειάζομαι την δουλειά''. Όπως και να 'χει φίλε εξ, εύχομαι να είσαι καλά στην υγεία σου και να χαρείς την μητέρα σου για πολλά ακόμα χρόνια.

Ο φόβος του εξομολογούμενου είναι λογικός. Και οι δύο φόβοι του είναι αλληλένδετοι. Ως λογικόν αγαπάει τη μητέρα του και δεν θέλει να πάθει κάτι,
(όπως και όλοι μας) και αφετέρου λόγο ανεργίας και μη οικονομικών πόρων νιώθει ξεκρέμαστος σε περίπτωση απώλειας.

Πραγματικά, ευχαριστώ που το έγραψες αυτό. Είμαι ο εξομολογούμενος. Αυτό ακριβώς εννοούσα όταν το έγραφα, πως την αγαπάω και ανησυχώ μη πάθει κάτι και για την ίδια και ως συνέπεια στη δική μου ζωή λόγω ανεργίας. (δεν μπήκα στο κόπο να ασχοληθώ με σχόλια επιθετικά, δεν χρειάζεται να εξηγήσω σε άγνωστους τα αυτονόητα, οτί ναι αγαπάω την μητέρα μου απλά ανησυχώ και κατά πόσο θα επηρεάστει η ζωή μου άμα πάθει κάτι.)

Η μαμα σου λογικα θα ζησει πολλα χρονια ακομα αλλα δεν μπορει να σε στηριζει επ απειρον. Πρεπει να δουλεψεις και ν απαγκιστρωθεις απο κεινη. Πιστεψε με εκεινη ανησυχει περισσοτερο οσο σε βλεπει να μην αναλαμβανεις τις ευθυνες σου. (Θα στενοχωριομουν πολυ σαν μητερα αν τα παιδια μου ανησυχουσαν για την υγεια μου μονο για την συνταξη μου)

Εύγε νέε μου, ο μόνος λόγος που ανησυχεις για τη μαμά σου είναι μη και χάσεις την σύνταξη της. Που σημαίνει πως για να είναι 66 ετών εσύ παίζει να είσαι και 40αρης.Τι έκανες τόσα χρόνια, χαρταετό πετούσες; Το ότι θα πεθάνουν οι γονείς σου είναι το μόνο σίγουρο, μπορεί αύριο, σε 10,20,30 χρόνια, δεν έχει σημασία. Εσύ έπρεπε να έχεις απογαλακτιστει εδώ και χρόνια. Ελπίζω αυτή σου η φοβία με τα ποταπα αιτία της, να σε κινητοποιήσει.

Scroll to top icon