Θα έρθεις Ελλάδα και θα κάνεις τι? Ή νομίζεις ότι εδώ δεν υπάρχει πονηριά και κακία?
Τέσπα δικιά σου απόφαση, αλλά αν δεν έχεις έτοιμη δουλιεά εδώ, κλάφτα..
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Θα έρθεις Ελλάδα και θα κάνεις τι? Ή νομίζεις ότι εδώ δεν υπάρχει πονηριά και κακία?
Τέσπα δικιά σου απόφαση, αλλά αν δεν έχεις έτοιμη δουλιεά εδώ, κλάφτα..
Δεν μπορείς να ελέγξεις τον τρόπο που σου φέρονται οι άλλοι, όμως μπορείς να ελέγξεις τον τρόπο που εσύ αντιδράς σ' εκείνους. Δυστυχώς, όπου υπάρχουν άνθρωποι, θα υπάρχουν πάντα κάποια πράγματα που δεν θα σου αρέσουν, και δη στον εργασιακό χώρο, όπου δεν έχουμε χαρούμενες διαλέξεις με τους συμφοιτητές μας, αλλά κατά βάθος ανταγωνιζόμαστε ο ένας τον άλλον για μια δυνάμει προαγωγή ή για επίτευξη αύξησης μισθού. Εξαρτάται και το πού δουλεύεις, φυσικά. Αν ήσουν σε πολυεθνική, και δη με έδρα τις ΗΠΑ, θα υπήρχε η κουλτούρα του λεγόμενου "diversity and inclusion," οπότε ο ψυχολογικός πόλεμος που δέχεσαι θα ήταν κάτι μη-αποδεκτό (μια αναφορά στο HR με πρότερη ηχογράφηση και τέτοια άτομα μπορεί και να έχαναν τη δουλειά τους αν είναι κάτι χοντρό). Αν δουλεύεις για Έλληνα "αφεντικό" στο εξωτερικό που σας έχει κλειδαμπαρωμένους σε δωδεκάωρες βάρδιες, ναι, τότε πολύ απίθανο να το βρεις το δίκιο σου, οπότε κάνεις τα νεύρα σου ατσάλι και τους δείχνεις το μεσαίο δάχτυλο την ημέρα που είναι να φύγεις πίσω. Όπως κι αν έχει, προετοιμάσου ψυχολογικά, γιατί και στην Ελλάδα δεν είναι ρόδινο το τοπίο για όποιον δουλεύει και μόνος του πληρώνει για τα προς το ζην.