ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν κάτι υπάρχει στον κόσμο και με γεμίζει λυτρωτική χαρά είναι η τέχνη. Όλες οι μορφές θέλω να υπάρχουν αλλά λατρεύω σινεμά και συγγραφή και στιχουργική και θέατρο. Κάτι που μου αρέσει να βλέπω στην πόλη όταν κυκλοφορώ είναι οι πολλές αφίσες με διαφημίσεις ταινιών ή παραστάσεων. Χαίρομαι που ο καθένας ανεβάζει ''το μακρύ του και το κοντό του''. Ακόμα και χωρίς λεφτά για προώθηση έργου, τυπώνουν μικρές αφίσες και ζητάνε από καταστήματα την άδεια να τα βάλουν στις πόρτες τους. Είχα περάσει κι εγώ παλιότερα από αυτή την κατάσταση. Κι ας μην έχουν όλα εμπορική επιτυχία, δεν πειράζει. Αξίζει το πάθος, ότι συνεχίζουν. Ανακαλύπτω θησαυρούς που δεν είναι πολύ γνωστοί. Μια προσευχή κάνω. Όλοι οι καλλιτέχνες να έχουν έστω τα βασικά στη ζωή τους, να αμείβονται όσο γίνεται καλύτερα. Κι όλοι οι άνθρωποι , μην παρεξηγηθώ αλλά τώρα μιλάω για καλλιτέχνες. Πόσο όμορφο είναι όταν μια συζήτηση και μια προβολή ταινίας σκεπάζει απαλά την ψυχή όπως χθες βράδυ σε ένα από τα στολίδια της πόλης μας, την κινηματογραφική λέσχη της Ίριδας είδαμε την ταινία για τον αυτισμό. Την είχα ξαναδεί παλιότερα στο σπίτι μου αλλά η κινηματογραφική αίθουσα με αγκάλιασε με ζεστασιά και πάλι. Επίσης χαίρομαι όταν βλέπω στο θέατρο νέες ομάδες και ηθοποιούς που παθιάζονται σε παραστάσεις ακόμα και με μικρό αριθμό θεατών. Έχουμε διαμάντια καλλιτέχνες. Τους φυλάω στην καρδιά μου. Ετοιμάζω μια ταινία για τη νέα χρονιά, αυτό είναι το σχέδιό μου, εννοείται low budget , δεν έχω δυνατότητα για κάτι άλλο. Και παράλληλα δουλεύω ένα νέο σενάριο για μεγάλου μήκους που όνειρό μου είναι να παίξουν η Σίσσυ Τουμάση και η Κίττυ Παϊταζόγλου. Δεν τις ξέρω προσωπικά, είναι διαχρονικοί θεατρικοί μου έρωτες. Τις βλέπεις στη σκηνή και σκέφτεσαι νέες κοπέλες κι είναι τόσο αριστουργηματικές, τόσο πιστές σε αυτό που κάνουν. Δηλαδή πραγματικά ανοίγει η καρδιά μου και χωράει μέσα τους καλλιτέχνες που αγαπώ. Και άνδρες ηθοποιούς έχω ως θεατρικούς και κινηματογραφικούς μου έρωτες. Τους πρωταγωνιστές του ''XENIA'' του Κούτρα, τους πρωταγωνιστές της μικρού μήκους ταινίας του Κεκάτου, τις θεατρικές ομάδες που φτιάχνει η Κιτσοπούλου σε κάθε της ρηξικέλευθη δουλειά. Κι ένα σωρό άλλες κι άλλοι, δεν υπάρχει τέλος. Κλείνοντας να δηλώσω την απύθμενη χαρά μου που την Κυριακή θα προβληθεί σε μεγάλη οθόνη μια θαυμάσια ταινία της Ελίνας Ψύκου, το ''ο γιος της Σοφίας'' σε μια εκδήλωση. Διάβασα ας πούμε προ ετών το άρθρο της στο εξαιρετικό κινηματογραφικό περιοδικό CINEMATEK, άνοιξε την καρδιά μου και θρονιάστηκε εκεί, ήταν δυνατόν να μην την ''ερωτευτώ'';