ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

που είμαι στα 27 και ζήτημα να έχω δουλέψει 1 βδομάδα σύνολο στην έως τώρα ζωή μου... πήγαινα κάπου 1-2 μέρες, μετά κουραζόμουν ή ένιωθα πως χαραμίζομαι και έφευγα...ό,τι και να μου πείτε έχετε δίκιο, το ξέρω πόσο λάθος ήταν που δεν πείσμωσα να μείνω..τελευταίους 2 μήνες ψάχνω σοβαρά για εργασία (με σκοπό να μείνω αυτή τη φορά) αλλά τίποτα... γενικά ανησυχώ πολύ μη δεν βρω δουλειά επειδή μένω ακόμα με τη μητέρα μου και αν (χτύπα ξύλο) πάθει κάτι, εγώ θα μείνω στο δρόμο, ούτε συγγενείς έχουμε που θα διατεθούν να με φιλοξενήσουν, ούτε τίποτα.. έχει κάποιες καλές φίλες η μητέρα μου οι οποίες θα μπορέσουν κάπως να βοηθήσουν αλλά αυτό θα είναι για πολύ λίγο καιρό. Διάβασα μία-δύο εξομολογήσεις που έγραφαν οτί δεν έχουν εργαστεί καθόλου (και σε ηλικία μεγαλύτερη από τη δικιά μου) και είπα να το μοιραστώ μαζί σας... κάτι ακόμα: είμαι υπέρβαρος (περπατάω ωστόστο για να διατηρούμαι σε φόρμα και προσπαθώ να μη τρώω τόσο πολύ) και οι περισσότερες δουλειές οι οποίες δεν απαιτούν κάποια προυπηρεσία ή εμπειρία είναι σερβιτόροι και παρεμφερή επαγγέλματα στα οποία δε μπορώ να ανταπεξέλθω σωματικά και από την άλλη, το να σπουδάσω κάτι καινούριο σε αυτή την ηλικιά, δε ξέρω, νιώθω πως ό,τι ήταν να μάθω το έμαθα.. ανησυχώ πολύ γενικά για το μέλλον μου και κάνω καθημερινά απαισιόδοξες σκέψεις..