ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πόσο στεναχωριέμαι για όλα αυτά τα ανεκπλήρωτα όνειρα που έκανα στην εφηβεία και δε μπόρεσα ποτέ να πραγματοποιήσω.. και λέω "ποτέ" αντί για "ακόμα" επειδή μερικά όνειρα είναι μακροπρόθεσμα ενώ άλλα βραχυπρόθεσμα. Π.χ το να πεις στα 14 σου "εγώ θα κάνω το γύρο του κόσμου" , ακόμα και αν τώρα, στα 27 σου δεν το έχεις πετύχει, δεν είναι κάτι τόσο τραγικό, επειδή έχεις μπροστά σου τόσα χρόνια που μπορείς κάποια στιγμή να το υλοποιήσεις αυτό. Όμως άλλα, όπως "να γνωρίσω έναν άνθρωπο που να ταιριάζουμε σε πολλά , να τον/την ερωτευτώ όπως και αυτός/η το ίδιο" , είναι πολύ άσχημο να μην το έχεις καταφέρει.. δεν εξαρτάται αποκλειστικά από σένα αλλά και πάλι, βλέπεις γύρω σου τόσα ζευγαράκια αγκαζέ και λες ντάξει δε παίζει όλοι αυτοί να στάθηκαν τυχεροί ενώ εγώ όχι..μετά κατηγορείς θεούς, δαίμονες, την τύχη, το κάρμα, το μοιραίο, κτλπ... μετά αποδέχεσαι απλά την κατάσταση και λες "εντάξει, αυτή είναι η ζωή μου, ας το πάρω απλά απόφαση" και αυτό είναι το χειρότερο που μπορείς να κάνεις, να αποδεχτείς το οτί εφόσον επί 13+ χρόνια από τότε που πρωτοέκανες αυτό το όνειρο και εφόσον έως τώρα δεν το κατάφερες, οι πιθανότητες ολοένα μειώνονται χρόνο με το χρόνο.... και ΟΣΟ και αν καταφέρεις να αλλάξεις τα πράματα στη ζωή σου, ΠΟΤΕ δε θα είσαι ξανά 14 στη καλύτερη πιθανή κατάσταση από κάθε άποψη (ελεύθερο χρόνο, σωματική ενέργεια, ξεγνοιασιά, ονειροπόλος και ενθουσιώδης για όλα, ανυπομονόντας να ζήσεις περιπέτειες και μακρινά ταξίδια), ΠΟΤΕ δε θα αξιοποιήσεις τα χαμένα χρόνια που δεν έζησες όπως όταν θα μπορούσες να τα ζήσεις.. βέβαια (και αυτή η σκέψη με παρηγορεί μερικές φορές που με πιάνουν αυτές οι υπαρξιακές κρισούλες) ποτέ δε θα μάθεις το αν τελικά (σε κάποιο παράλληλο σύμπαν) τα ζούσες όλα αυτά που ποθούσες, που θα σε οδηγούσαν, μπορεί δηλαδή να σε οδηγούσαν σε πολύ χειρότερα σενάρια τα οποία θα σε έκαναν να ευχόσουν να μην έπαιρνες τις ίδιες αποφάσεις στη ζωή σου.. guess we will never know που λένε..