ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 23 είναι 31. Πέντε μήνες τώρα στη δουλειά αυτή, τον ήθελα απ τη πρώτη στιγμή. Δεν μιλάμε σχεδόν καθόλου μόνο τα τυπικά. εγώ δεν μπορώ να του μιλήσω γιατί ντρέπομαι και εκείνος έτσι είναι ο χαρακτήρας του θεωρώ. Δεν μιλάει σε κανέναν, δεν κοιτάει κανέναν, στον κόσμο του. Τα Χριστούγεννα ήρθε και κάθισε μαζί μου στο γραφείο μου και μετά με πήγε σπίτι, εκεί κατάλαβα ότι με θέλει, το ένιωσα. Δυο εβδομάδες όμως λόγω αδειών δεν τον είδα καθόλου και ούτε με βρήκε στα σοσιαλ ή έκανε κίνηση να επικοινωνήσει. Όταν επιστρέψαμε μετά απ δυο εβδομάδες μου πρότεινε να με πάει σπίτι.. εκεί μου είπε ότι δεν μιλάω καθόλου γιατί είμαι ντροπαλή και μετά τίποτα… όλο ένα καλημέρα και ένα γεια λέμε. Ώσπου αποφάσισα να κάνω εγώ το βήμα. τον βρήκα στα σοσιαλ, μετά απ μερικές εβδομάδες είχε γενέθλια του έστειλα χρόνια πολλά. Μετά λίγο πριν την καθαρά Δευτέρα που είχε άδεια του έστειλα μήνυμα και μέτα του πέταξα ένα «σε παρακαλώ μην ξανά λείψεις » και είπε ένα «θα κάνω ο,τι μπορώ» και ένιωσα λες και δεν ήθελε και πολύ. Όμως κάτι μέσα μου λέει πως με θέλει . Και θέλω να με θέλει, αλλά δεν μπορώ όταν τον βλέπω δεν του μιλάω περιμένω αυτός να μιλήσει πρώτος, δεν τον κοιτάω.. αλλά νιώθω ότι έχω κάνει αρκετά. Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω ..