Την αντίδραση-με ειρωνεία και χιούμορ-του Νίκου Παπανδρέου προκάλεσε εκτενέστατο δημοσίευμα στο Πρώτο Θέμα για τη «χλιδάτη ζωή του». To δημοσίευμα, αφού αναφέρεται στην ανατροφή του νίκου Παπανδρέου και στο μεγάλωμα του «με γιαννιώτικους μπακλαβάδες της Ελληνίδας γιαγιάς και τις αμερικανικές μηλόπιτες από την περιοχή ανατολικά του Μισισιπή που έφτιαχνε η άλλη γιαγιά από το Ιλινόις» , περνάει στη σημερινή ζωή του, η οποία στεγάζεται σε «μισθωμένη τριώροφη έπαυλη στην Εκάλη με πισίνα, γκαράζ που φιλοξενεί πολυτελή αυτοκίνητα, οικιακή βοηθό, σοφέρ και προσωπικό ασφαλείας».
«Ο αδελφός του πρώην πρωθυπουργού μέχρι πριν από περίπου έναν χρόνο έμενε σε διαμέρισμα 150 τ.μ. στα Βριλήσσια. Μετά τη μετακόμισή του στην Εκάλη στην αχανή βίλα των 530 τ.μ., στην οποία κατοικούσε ο πρώην ιδιοκτήτης της μουσικοσυνθέτης Φοίβος, απολαμβάνει πλέον μαζί με τη σύζυγό του κυρία Αλεξία Κληρονόμου και τα δυο τους παιδιά τις χάρες μιας υπεράνετης, υγιεινής, λουσάτης και απολύτως ήρεμης ρουτίνας, η ησυχία της οποίας ενίοτε διασπάται από τον βρυχηθμό του μοτέρ μιας χρυσαφί Porsche Carrera όταν αυτή εξέρχεται δυναμικά από το υπόγειο πάρκινγκ της έπαυλης», γράφει μεταξύ άλλων το Πρώτο Θέμα, συνοδεύοντας το δημοσίευμα με φωτογραφίες.
Σε αυτά και σε άλλα του δημοσιεύματος της εφημερίδας αποφάσισε να απαντήσει ο Νίκος Παπανδρέου με επιστολή του στο site smartpost.gr. Στην επιστολή αυτή ο Νίκος Παπανδρέου απαντά ειρωνευόμενος το δημοσίευμα της εφημερίδα και ρωτά μεταξύ άλλων, που να μένει, τι ποτό να πίνει, με τι αμάξι να κυκλοφορεί, ως αδελφός πρωθυπουργού. Επίσης τάσσεται υπέρ του «πόθεν έσχες» για λόγους, καλώντας την ιδιοκτησία της εφημερίδας να κάνει το πρώτο βήμα.
Η απάντηση του Νίκου Παπανδρέου:
«Εδώ και ενάμισυ χρόνο περίπου διάφορα μπλογκ και εφημερίδες ασχολούνται επιμελώς με το πρόσωπό μου, χωρίς φυσικά να προσκομίζουν στοιχεία. Το σημερινό εξώφυλλο είναι στην ίδια γραμμή με τα μπλογκ. Μόνο σκοπό που έχουν είναι – υποθέτω – να αποτελειώσουν δια της λασπολογίας, το επώνυμο «Παπανδρέου» μια και καλή.
Πρώτ’ απ’ όλα προφανώς είμαι υπό απίστευτη παρακολούθηση επειδή για μια μέρα που επισκέπτης πάρκαρε το αμάξι του στα γκαράζ μου, προλάβατε να βγάλετε φωτογραφία με αυτό, υπονοώντας ότι μου ανήκει.
Φυσικά και δεν μου ανήκει. Όπως και δεν μου ανήκει ένα 4×4 BMW, όπως υπονοείτε στο εξώφυλλο. Έχω ένα οικογενειακό VOLVO του 2003. Όμως σημειώνω ότι ποτέ δεν κάνατε το κόπο να με ρωτήσετε αν μου ανήκει το πολυτελές αμάξι που φωτογραφίσατε ή αν μου ανήκει η μεζονέτα στην οποία διαμένω. Ένα τηλεφώνημα; Δικό σου το αμάξι Νίκο; Όχι. Δικό σου το σπίτι; Όχι. Έχεις Porsche; Όχι. Έχεις BMW 4×4; Όχι.
Αν προέρχονταν από τα πολυπληθή δεξιά μπλογκ, ίσως θα το καταλάβαινα. Από σοβαρή εφημερίδα, ένα απλό τηλεφώνημα σε μένα δεν θα ήταν το σωστό και δεοντολογικό; Ιδιαιτέρως σε μια δύσκολη εποχή (για την οποία έχω γράψει πολλές φορές και έχω προτείνει λύσεις) δεν πρέπει να προσέχουμε τι λέμε για ανθρώπους με επώνυμα; Προς τι αυτή η κακία; Προς τι αυτή η επιμονή;
Πραγματικά δύσκολα καταλαβαίνω την τόση κακία. Αν θέλετε, με χαρά να σας δώσω και τα τελευταία δέκα χρόνια των φορολογικών μου δηλώσεων, να δείτε από κοντά. Είμαι φυσικά υπέρ του πόθεν αίσχες για όλους. Μήπως να κάντε το πρώτο βήμα εσείς;
Μάλιστα γνωρίζω ότι έχετε ή είχατε στα χέρια σας – σας το έφερε «δημοσιογράφος» – αντίγραφο του ενοικιαστηρίου του σπιτιού. Μεγάλη αμαρτία φαίνεται να διαμένω στην Εκάλη! Που θα προτιμούσατε; Στο πατρικό στο Π Ψυχικό; Στο Καστρί του παπού; Σε ποιά μαγαζιά επιτρέπεται να πηγαίνω; Με τι αμάξι να κυκλοφορώ και με πόσα κυβικά; Τι ποτό επιτρέπεται να πίνω ως αδερφός (γιος, εγγονός –διαλέξτε και πάρτε) πρωθυπουργού; Ρετσίνα; Κρασί ελληνικό; Αν είναι ιταλικό; Γαλλικό; Από Χιλή; Σε ποιές χώρες μπορώ να ταξιδεύω; Και με ποιά εταιρεία; Και σε ποιά θέση; Τσιγάρο; Τι μάρκα;
Ούτε το σπίτι είναι δικό μου, ούτε το πολυτελές αμάξι. Ποτέ δεν μου άρεσαν αυτά άλλωστε και δεν συνάδουν με την φύση μου.
Φυσικά σημειώστε ότι δεν έχω δημόσια θέση, δεν πληρώνομαι από τους φορολογούμενους και κάνω τα πάντα να μην επιβαρύνω ποτέ το δημόσιο. Ξέρω ότι δεν σας πείθω. Αλλά για την τιμή των όπλων δεν μπορώ να μη απαντήσω, έστω και μια φορά».
