ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε 3 μέρες γίνομαι 28. Δεν έχω φίλους, δουλειά, κοπέλα. Διαβάζω πολλές εξομολογήσεις που γκρινιάζουν και παραπονιούνται για την ζωή τους αλλά αυτά τα οποία έχουν είναι για μένα πολυτέλεια. Δε θα αναλύσω τους λόγους που είμαι εδώ που είμαι, δεν έχουν σημασία, δεν ενδιαφέρουν κανέναν. 28 χρόνια και είμαι ακόμα στο σημείο μηδέν και ας πέρασα από τόσα κύματα, δεν έχει σημασία. Εσείς αν βλέπατε έναν άστεγο ζητιάνο δεν θα πήγαινε το μυαλό σας ποτέ στην πιθανότητα να ήταν πλούσιος κάποτε, ούτε αν βλέπατε έναν αρκετά υπέρβαρο άντρα οτί κάποτε μπορεί να ήταν πρωταθλητής σε κάποιο σπορ. Κρίνουμε με βάση αυτό που έχουμε απέναντί μας την εκάστοτε χρονική στιγμή και με όποιες πληροφορίες έχουμε, τίποτα περισσότερο ή λιγότερο. Δεν είναι αδικία να σε αδίκησαν ή να αδίκησες, είναι μέρος της ζωής αυτό. Άργησα να το καταλάβω, πίστευα στη δικαιοσύνη, στις δονκιχωτικές ουτοπίες και στο Καλό. Ναι, υπάρχουν όλα αυτά, αλλά ως ονειροφαντασίες, όχι στον κόσμο του πραγματικού. Για τα 28ου γενέθλια δεν εύχομαι να αποκτήσω νέους φίλους, παρέες, κοπέλα ή να βρω δουλειά. Όλα στο χέρι μου είναι, δεν είναι θέμα τύχης ή μοίρας αλλά προσωπικών επιλογών. Εύχομαι απλά στα επόμενα μου γενέθλια, όταν θα είμαι 29, να μην γράφω εδώ τέτοιες εξομολογήσεις. Να γράφω για προβλήματα στα φιλικά/ερωτικά/επαγγελματικά αυτό ναι, αλλά όχι για πρόβλημα στην ψυχική μου γαλήνη λόγω της απουσίας όλων αυτών. Χρόνια μου πολλά για μία ακόμα φορά λοιπόν...