Το «Πρώτο» υπήρξε ένα εβδομαδιαίο, καθαρά σίξτις, περιοδικό, αφού ξεκίνησε να εκδίδεται στις 24 Ιουνίου 1960 από τα αδέλφια Νάσο και Διονύσιο Μπότση («Ακρόπολις», «Απογευματινή» κ.λπ.), με υπεύθυνο διευθυντή τον Γιάννη Μαρή, για να σταματήσει στις 25 Ιουλίου 1969, με το τεύχος #475.
Απλώθηκε, με άλλα λόγια, σε όλη τη δεκαετία του ’60, από την αρχή έως το τέλος της, καταγράφοντας καλλιτεχνικά και κοινωνικά γεγονότα της εποχής (μαζί και κάποια ιστορικά θέματα), πάντα με μια ελαφρά διάθεση. Εννοούμε με αυτό πως το «Πρώτο» ήταν ένα περιοδικό ποικίλης ύλης, για όλη την οικογένεια, χωρίς εμφανή πολιτικό σχολιασμό, που απευθυνόταν «στους πάντες».
Ανοίγω ένα τυχαίο τεύχος, το #382, από τις 13 Οκτωβρίου 1967. Τι βλέπουμε σ’ αυτό; Κατ’ αρχάς πολλά μυθιστορήματα, που τραβούσαν σε συνέχειες (έχοντας κάθε φορά και τη σχετική περίληψη των προηγουμένων, ώστε να μπορεί να τα παρακολουθήσουν και οι νεότεροι αναγνώστες και αναγνώστριες). Έπειτα βλέπουμε διάφορα διηγήματα (ακόμη και επιστημονικής φαντασίας), που ολοκληρώνονταν, φυσικά, σε κάθε τεύχος, συν, βεβαίως, τα απαραίτητα φωτορομάντσα.
Το «Πρώτο» είχε ξεκινήσει ως εφημερίδα στην αρχή, για να μετατραπεί ήδη από τον πρώτο χρόνο κυκλοφορίας του σε περιοδικό, ενώ λίγο πριν από το τέλος του θα εγκαινίαζε την Β περίοδό του, καθώς θα μεγάλωνε σε μέγεθος. Και το κυριότερο; Θα ήταν τυπωμένο εξ ολοκλήρου σε όφσετ, με ιλουστρασιόν χαρτί
Από κει και πέρα υπήρχαν άρθρα και ρεπορτάζ του τύπου «Σχέσεις των δύο φύλων στην πρωτόγονη εποχή», «Αυτή είναι η Σάντρα Μίλο» (η γνωστή ηθοποιός), «Φθάνει στον Πειραιά ο βασιλεύς Γεώργιος ο Α» κ.λπ., μαζί με τη γενικότερη καλλιτεχνική επικαιρότητα, που περιλάμβανε, κατ’ αρχάς, σελίδες για την ποπ και την ελαφρά μουσική, που κυριαρχούσαν, τότε, στο κοινό που απευθυνόταν το περιοδικό (διαβάζουμε για την Άντζελα Ζήλια στο 6ον Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης ή για το συγκρότημα Greeks, με την τραγουδίστρια Εύη Μυλοπούλου).
O Tachydromos Pethane - The Greeks, Evi Milopoulou | Σπάνια Βινύλια
Βεβαίως υπήρχαν σελίδες και για τον κινηματογράφο («Το 8ον Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου», με την ταινία «Σιλουέττες» του Κωστή Ζώη να βραβεύεται) ή ακόμη και για το λαϊκό πεντάγραμμο – και όλα αυτά μαζί με κόμικς (Τεν-Τεν), συνταγές μαγειρικής, μόδα και ομορφιά, αθλητικά νέα, ωροσκόπιο, αλληλογραφία και σταυρόλεξο. Και βεβαίως δεν πρέπει να ξεχάσουμε το ένθετο αυτοτελές αστυνομικό μυθιστόρημα (που ήταν προφανώς ιδέα του Γιάννη Μαρή) και το οποίο αποκοβόταν από το περιοδικό, δημιουργώντας από μόνο του, μέσα στα χρόνια, μια... αστυνομική βιβλιοθήκη.
Το «Πρώτο» είχε ξεκινήσει ως εφημερίδα στην αρχή, για να μετατραπεί ήδη από τον πρώτο χρόνο κυκλοφορίας του σε περιοδικό, ενώ λίγο πριν από το τέλος του θα εγκαινίαζε την Β περίοδό του (με το τεύχος #466, της 23ης Μαΐου 1969), καθώς θα μεγάλωνε σε μέγεθος. Και το κυριότερο; Θα ήταν τυπωμένο εξ ολοκλήρου σε όφσετ, με ιλουστρασιόν χαρτί κ.λπ. Δυστυχώς, όμως, για τους ανθρώπους του, η αγορά θα το έθετε στο περιθώριο, αφού με τη νέα μορφή του θα τυπώνονταν μόλις δέκα τεύχη, καθώς το «Φαντάζιο», που είχε ξεκινήσει να εκδίδεται από τις 6 Μαρτίου 1969, ήταν στα περίπτερα ασυναγώνιστο.
Για τη συνέχεια έχω σκανάρει δεκαπέντε εξώφυλλα του «Πρώτου» από την Α περίοδό του. Το πώς «κάθονται» τα χρώματα –σ’ αυτό το πρωτόγονης εκτύπωσης, με τα σημερινά δεδομένα, περιοδικό– είναι άλλο πράγμα. Προσπάθησα να μεταφέρω κάτι από την υφή τους στην οθόνη...
